ترامپ و ناتو؛ آیا در آینده شاهد یک بحران حقوقی بزرگ خواهیم بود؟

از سوی خبرآنلاین و دونالد ترامپ» در سال ۲۰۱۸ هنگامی که در دوران نخستین ریاست جمهوری خود بود، به طور غیرعمومی اعلام کرد که ممکن است ایالات متحده را از ناتو خارج کند. او از این موضوع گلایه می کرد که سایر اعضای این ائتلاف سهم مناسبی از هزینه های نظامی را تامین نمی کنند و این وضعیت بر دوش مالیات دهندگان آمریکایی سنگینی می کند.

با این حال، کنگره نظر دیگری داشت و یک بند خاص را به قانونی که مجوز دفاع ملی ۲۰۲۰ را تعیین می کند، افزود. این بند که به شماره ۱۲۵۰A شناخته می شود، تصریح می کند که رئیس جمهور نمی تواند بدون موافقت کنگره، یا تأیید دو سوم سناتورها، به طور یک طرفه آمریکا را از ناتو بیرون کند.

به گزارش بیزنس اینسایدر، اگر ترامپ در دور دوم ریاست جمهوری خود که از روز دوشنبه آغاز می شود، تصمیم به عملی کردن تهدید خود بگیرد، خروج از ناتو به موضوعی حقوقی تبدیل خواهد شد که ممکن است در دادگاه ها مورد رسیدگی قرار گیرد و احتمالا به نفع کنگره باشد. مسئله به این ترتیب است که هرچند قانون اساسی به وضوح اعلام می کند رئیس جمهور حق مذاکرات مربوط به معاهدات را دارد، اما مشخص نکرده است که آیا او مجاز به ترک آن ها نیز هست یا خیر.

بر اساس گزارش کارن سوکول، وکیل سرویس تحقیقات کنگره که مسائل کنگره را بررسی می کند، اگرچه کنگره در گذشته تا حدودی توان رئیس جمهور در خروج از یک معاهده را محدود کرده، بند ۱۲۵۰A نخستین قانونی است که به طور صریح خروج یک جانبه رئیس جمهور از معاهده را ممنوع می کند.

بنیانگذاران ایالات متحده به درستی به ایجاد سیستمی مبتنی بر کنترل و تعادل افتخار می کردند، سیستمی که هیچ یک از قوا، اعم از مجریه، مقننه و قضائیه، قادر به انحصار قدرت نباشند.

قوه مجریه معمولاً مسئولیت امور سیاست خارجی و امنیت ملی را بر عهده دارد، مانند مذاکرات مربوط به معاهدات، در حالی که کنگره نیز از طریق بودجه نظامی، تصویب معاهدات و تایید فروش تسلیحات نقشی قابل توجه در این زمینه ایفا می کند. اصول تقسیم اختیارات بین قوا به گونه ای است که در بیشتر موارد سیستم به خوبی عمل می کند.

زمانی که قوه مجریه و مقننه در ایالات متحده نتوانند به توافق برسند، باید دادگاه ها وارد عمل شوند. با این حال، سیاست خارجی یکی از زمینه هایی است که قضات تمایلی به ورود به آن ندارند. در صورتی که خروج از ناتو به تحقیق قضایی نیاز داشته باشد، دادگاه ها ملزم به رجوع به سوابق قانونی در زمینه ای خواهند بود که فاقد آن هستند.

کاخ سفید مدت هاست که اعلام کرده است در صورت عدم مخالفت کنگره، می تواند از معاهدات خارج شود، مشابه زمانی که دولت «جیمی کارتر» از معاهده نظامی متقابل با تایوان خارج شد. این اقدام باعث اعتراض سناتور «بری گلدواتر» و دیگر اعضای کنگره شد و پس از آن آن ها به دادگاه شکایت کردند. سوکول اشاره می کند که در نهایت دیوان عالی آمریکا از ورود به این اختلاف خودداری کرده است.

به نقل از بیزنس اینسایدر، وزارت دادگستری ایالات متحده در سال ۲۰۲۰ در پایان دوره نخست ریاست جمهوری ترامپ نظری در این خصوص اعلام کرد که خروج ادعایی از معاهدات به عنوان یک قدرت انحصاری رئیس جمهور شناخته می شود و کنگره نمی تواند آن را محدود کند. دیوان عالی نیز بیان کرده است که قوه مجریه حق شناسایی دولت های خارجی را دارد، حتی اگر این قدرت به صراحت در قانون اساسی مشخص نشده باشد.

با این وجود، پرونده های قبلی در دادگاه های ایالات متحده نشان دهنده این است که ممکن است قضات این استدلال را رد کنند. سوکول تاکید می کند که کنگره با تصویب بند ۱۲۵۰A نیت خود را بر پابرجا بودن ایالات متحده در ناتو ابراز کرده است.

او همچنین بر این باور است که دادگاه ها ممکن است با توجه به سکوت قانون اساسی درباره اختیارات خروج از معاهده و همچنین به رسمیت شناختن ماده ۲ به عنوان اختیار مشترک بین رئیس جمهور و سناتورهای سنا، ادعای دولت ترامپ مبنی بر اینکه قوه مجریه به تنهایی می تواند تصمیم به خروج از معاهدات بگیرد، را رد کنند.

به هر حال، سوال اصلی این است که آیا ترامپ واقعا صلاحیت خروج از ناتو را دارد یا خیر که به یک حوزه حقوقی مبهم راه می برد. سوکول در این خصوص گفت: در نهایت، مشخص نیست که یک دادگاه چگونه بر اساس تحلیل متن و ساختار قانون اساسی و رویه های دیوان عالی و نمونه های تاریخی، در مورد اختیار رئیس جمهور برای خروج از یک معاهده تصمیم گیری خواهد کرد.

این رسانه تحلیلی در انتهای گزارش خود تصریح می کند که اساساً ممکن است ترامپ نیازی به خروج رسمی از ناتو برای ضربه زدن به آن نداشته باشد. به عنوان نمونه، یک ارزیابی نظامی که سال گذشته توسط کارشناسان انگلیسی انجام شد، نشان داد که ترامپ می تواند با اقداماتی کمتر از این، در اتحاد خرابکاری کند. این اقدامات ممکن است شامل کاهش مشارکت ایالات متحده در تمرینات ناتو یا محدود کردن تعداد افسرانی باشد که به عنوان فرماندهان ناتو فعالیت می کنند. در هر صورت، عواقب احتمالی عقب نشینی ایالات متحده جهانی خواهد بود و پیش بینی آن دشوار است.

۳۱۱۳۱۱