مداوای سرطان توسط یک پژوهشگر با استفاده از ویروس‌هایی که خود آن‌ها را توسعه داده است
یک متخصص ویروس‌شناسی پس از به‌کارگیری ویروس‌های کشت‌شده در آزمایشگاه اظهار داشت که تجربه خوددرمانی او نتیجه‌بخش بوده و تأثیر مثبتی داشته است؛ اما دیگر دانشمندان با جدیت هشدار داده‌اند که سایر افراد نباید اقدام به چنین کاری کنند.
این دانشمند که توانست سرطان پستان خود را با تزریق ویروس‌های آزمایشگاهی به تومور درمان کند، بحث‌های گسترده‌ای را پیرامون موضوع خودآزمایی ایجاد کرده است.
«بیاتا هالاسی» (Beata Halassy) در سال ۲۰۲۰، در سن ۴۹ سالگی متوجه شد که پس از جراحی «ماستکتومی» (Mastectomy) قبلی، دوباره به سرطان پستان مبتلا شده است. این دومین بار بود که در همان ناحیه، عود بیماری اتفاق می‌افتاد و او تمایلی به آغاز یک دوره جدید شیمی‌درمانی نداشت.
هالاسی، که در زمینه ویروس‌شناسی در «دانشگاه زاگرب» (University of Zagreb) در کرواسی فعالیت می‌کند، پس از بررسی تحقیقات گذشته تصمیم به استفاده از یک درمان غیرمتعارف گرفت و به مرحله‌ای جدید روی آورد.
گزارشی که منتشر شده، نشان می‌دهد که هالاسی با استفاده از روش خوددرمانی به نام «ویروس‌درمانی انکولیتیک» (OVT) به درمان سرطان مرحله سه خود اقدام کرده و به مدت چهار سال است که بدون نشانه‌های ابتلا به سرطان زندگی می‌کند.
با انتخاب این شیوه درمانی، هالاسی به جمع دانشمندان دیگری پیوسته است که در این مسیر با چالش‌های اخلاقی روبرو بوده‌اند. او بیان کرد: انتشار این تحقیق نیازمند یک سردبیر شجاع بود.
ویروس‌درمانی انکولیتیک به‌عنوان یک حوزه نوظهور در درمان سرطان به کار می‌رود که در آن از ویروس‌ها برای حمله به سلول‌های سرطانی و تحریک سیستم ایمنی به منظور مبارزه با آن‌ها استفاده می‌شود. اکثر آزمایش‌های بالینی اولیه در این زمینه بر روی سرطان‌های متاستاتیک انجام شده است، اما طی چند سال گذشته تمرکز بیشتری بر مراحل اولیه بیماری اتخاذ شده است. یک نوع از ویروس‌درمانی انکولیتیک به نام «T-VEC» در آمریکا برای درمان نوع متاستاتیک ملانوما مورد تأیید قرار گرفته است، اما هنوز هیچ نوع ویروس‌درمانی انکولیتیک برای درمان سرطان پستان در هیچ مرحله‌ای در سطح جهانی وجود ندارد.
هالاسی تأکید می‌کند که او متخصص ویروس‌درمانی انکولیتیک نیست، اما دانشی که در زمینه کشت و تصفیه ویروس‌ها به‌دست آورده، به او اعتماد به نفس لازم برای امتحان این درمان را داده است. او تصمیم گرفت تا تومور خود را با دو ویروس مختلف، یکی از آن‌ها ویروس سرخک و دیگری «ویروس استوماتیت تاولی» (VSV)، مورد هدف قرار دهد. هر دو پاتوژن به‌عنوان یک آلوده‌کننده مناسب برای نوع سلولی که تومور هالاسی از آن تشکیل شده، شناسایی شده‌اند و قبلاً نیز در آزمایش‌های بالینی ویروس‌درمانی انکولیتیک مورد استفاده قرار گرفته‌اند. همچنین ویروس سرخک در آزمایش‌های مرتبط با سرطان پستان متاستاتیک مورد بررسی قرار گرفته بود.
هالاسی تجربه کار با هر دو ویروس را در گذشته داشته و هر دو آن‌ها به لحاظ ایمنی با سابقه خوبی شناخته می‌شوند. سویه انتخابی سرخک در واکسن‌های رایج دوران کودکی به کار می‌رود و سویه استوماتیت تاولی نیز تنها در بدترین شرایط، علائم خفیف تشابه به آنفلوانزا ایجاد می‌کند.
به نظر می‌رسید که این متد اثربخش بوده است. در طول درمان، تومور به‌طور قابل توجهی کوچک‌تر و نرم‌تر شده و بدون بروز عوارض جانبی جدی، از بافت‌های عضلانی و پوستی که به آن آسیب رسانده بود، جدا گردید؛ امری که انجام جراحی را آسان‌تر ساخت.
بررسی تومور پس از عمل نشان داد که به طور کامل توسط سلول‌های ایمنی به نام لنفوسیت‌ها مورد حمله قرار گرفته است. این نشان می‌دهد که ویروس‌درمانی انکولیتیک مطابق با انتظار عمل کرده و سیستم ایمنی هالاسی را تحریک کرده تا هم به ویروس‌ها و هم به سلول‌های تومور حمله کند. هالاسی بیان کرد: به‌طور قطع یک واکنش ایمنی ایجاد شد.
پس از عمل جراحی، هالاسی به مدت یک سال تحت درمان با داروی ضد سرطان «تراستوزومب» (Trastuzumab) قرار گرفت.
«استفان راسل» (Stephen Russell)، متخصص ویروس‌درمانی انکولیتیک و مدیر شرکت زیست‌فناوری «Vyriad» در مینه‌سوتا، اعتقاد دارد که مورد هالاسی نشان می‌دهد تزریق‌های ویروسی در کوچک کردن تومور او و کاهش میزان تهاجمی بودن آن تأثیرگذار بوده است.
با این حال، راسل بر این باور است که تجربه هالاسی نمی‌تواند نشان‌دهنده یک مسیر جدید باشد، چرا که پژوهشگران در حال حاضر در تلاش برای استفاده از ویروس‌درمانی انکولیتیک برای درمان سرطان در مراحل ابتدایی هستند. وی گفت: نکته‌ای که حائز اهمیت است، این است که او این کار را با ویروس‌های کشت‌شده در آزمایشگاه شخصی خود انجام داد.
این پژوهش در مجله «Vaccines» منتشر شده است.
