بررسی کشورهای اروپایی که بیماران مبتلا به سرطان در آن‌ها احتمال زنده ماندن بیشتری دارند
بر اساس آمار، احتمال زنده ماندن بیماران مبتلا به سرطان در کشورهای اروپایی به‌طور قابل‌توجهی متفاوت است. این نابرابری‌ها به عواملی نظیر شرایط اقتصادی، کیفیت نظام درمان و دسترسی به خدمات بهداشتی وابسته است.
در سال ۲۰۲۱، سرطان به عنوان دومین علت مرگ‌ومیر در اتحادیه اروپا شناخته شد و جان بیش از یک میلیون نفر را به خود گرفت؛ این عدد نشان‌دهنده نزدیک به ۲۲ درصد از کل مرگ‌ومیرها در این منطقه است.
با وجود پیشرفت‌های علمی و تلاش‌های مستمر برای بهبود روش‌های درمان و تشخیص زودهنگام، هنوز هم میزان زنده ماندن بیماران وابسته به نوع سرطان و کشور محل سکونت آن‌ها تفاوت‌های قابل توجهی دارد. نرخ زنده ماندن به درصد افرادی اطلاق می‌شود که پس از شناسایی سرطان، در یک دوره مشخص همچنان زنده مانده‌اند. این دوره معمولاً بین یک تا پنج سال در نظر گرفته می‌شود.
یک گزارش علمی نشان می‌دهد که شانس بقا بیماران سرطانی در کشورهای مختلف اروپا، تفاوت‌های بارزی دارد. این گزارش که در سال ۲۰۱۸ در مجله تخصصی «The Lancet» منتشر شده، بخشی از پروژه تحقیقاتی «CONCORD-3» است که تحت هدایت پروفسور کلودیا آلِمانی و گروهی از محققان در دانشکده بهداشت و پزشکی استوایی لندن تهیه شده است.
آمارها چه می‌گویند؟
براساس این گزارش، میزان زنده ماندن بیماران مبتلا به سرطان ریه در اتحادیه اروپا تنها ۱۵ درصد است. بلغارستان با ۷.۷ درصد، کمترین درصد زنده ماندن را دارد، در حالی که سوئیس و لتونی با ۲۰.۴ درصد بالاترین میزان را ثبت کرده‌اند. آلمان با ۱۸.۳ درصد بهترین عملکرد را در بین کشورهای بزرگ اقتصادی نشان می‌دهد، در حالی که بریتانیا با ۱۳.۳ درصد، هنوز به میانگین اتحادیه اروپا نرسیده است.
در خصوص سرطان روده بزرگ، میانگین زنده ماندن در اتحادیه اروپا ۶۰ درصد برآورد شده است. قبرس با ۷۲.۱ درصد در صدر این لیست و کرواسی با ۵۱.۱ درصد در پایین‌ترین رده قرار دارد. در میان کشورهای بزرگ اقتصادی اروپا، آلمان با ۶۴.۸ درصد بهترین و بریتانیا با ۶۰ درصد، ضعیف‌ترین عملکرد را داشته‌اند.
سرطان پروستات یکی از انواع سرطان است که بالاترین میزان زنده ماندن را داراست. میانگین زنده ماندن در اتحادیه اروپا به ۸۷ درصد رسیده و قبرس با ۹۹.۲ درصد در صدر قرار دارد. در مقابل، بلغارستان با ۶۸.۳ درصد پایین‌ترین آمار را به ثبت رسانده است.
در زمینه سرطان پستان نیز، میانگین زنده ماندن بیماران در اتحادیه اروپا ۸۲ درصد است. قبرس با ۹۲.۸ درصد به‌عنوان بهترین عملکرد شناخته می‌شود، در حالی که لیتوانی و رومانی با آمار کمتر از ۷۵ درصد در پایین‌ترین جایگاه‌ها قرار دارند.
اما در مورد سرطان معده، میزان زنده ماندن همچنان پایین است و میانگین آن در اتحادیه اروپا تنها ۲۷ درصد به ثبت رسیده است. بلژیک با ۳۷.۵ درصد بهترین و بلغارستان با ۱۶ درصد، بدترین آمار را دارد.
در خصوص سرطان تخمدان، میانگین زنده ماندن بیماران در اتحادیه اروپا ۳۹.۲ درصد است. سوئد با ۴۶.۵ درصد در صدر جدول قرار دارد و مالت و ایرلند با آماری کمتر از یک‌سوم، ضعیف‌ترین میزان زنده ماندن را در این زمینه به خود اختصاص داده‌اند.
چرا میزان زنده ماندن در انواع مختلف سرطان متفاوت است؟
پروفسور میشل کولمن، متخصص اپیدمیولوژی در گفتگو با بخش سلامت یورونیوز به عوامل تاثیرگذار در تفاوت میزان زنده ماندن بیماران سرطانی اشاره کرد و توضیح داد که این تفاوت به ماهیت و نوع سرطان‌ها و مکان بروز آن‌ها در بدن مربوط می‌شود.
کولمن بیان داشت: «میزان کشندگی سرطان‌ها بستگی به اینکه در کدام ناحیه از بدن ایجاد شوند و چه ارگان‌هایی نزدیک به آن‌ها هستند، متفاوت است. به عنوان مثال، یک تومور در مغز باعث خطر بیشتری برای بیمار می‌شود تا توموری که در پا ایجاد شده باشد.»
او همچنین اذعان کرد که این تفاوت‌ها فقط به ویژگی‌های خود سرطان محدود نمی‌شود. عواملی دیگری نظیر دسترسی به درمان‌های مؤثر و مرحله شناسایی سرطان نیز تأثیرات قابل توجهی دارند.
کولمن افزود: «اگر سرطان در مراحل اولیه تشخیص داده شود، شانس زنده ماندن بیماران بیشتر خواهد بود. اما، شناسایی در مراحل پیشرفته عموماً با کاهش این شانس همراه است.»
چرا میزان زنده ماندن سرطان در کشورهای مختلف قابل‌توجه است؟
کولمن دو عامل کلیدی را برای نابرابری در میزان زنده ماندن بیماران سرطانی در کشورهای متفاوت معرفی کرد.
او توضیح داد که ابتدا، تفاوت در مرحله تشخیص سرطان می‌تواند تأثیر قابل توجهی بر احتمال بقا داشته باشد و اینکه سرطان در چه مرحله‌ای شناسایی می‌شود، از کشوری به کشور دیگر متفاوت است.
عامل دوم، دسترسی به روش‌های درمانی پیشرفته است. به عنوان مثال، پرتودرمانی که برای نیمی از انواع سرطان به‌عنوان روش درمانی مؤثر شناخته می‌شود، در کشورهای ثروتمندتر اروپای غربی و شمالی به‌مراتب در دسترس‌تر است. در مقابل، کشورهایی که کمتر توسعه یافته‌اند در شرق و جنوب اروپا، امکانات کمتری در این زمینه دارند.
چرا میزان زنده ماندن بیماران سرطانی در بریتانیا کمتر از آلمان و فرانسه است؟
دکتر فولکر آرنت از مرکز تحقیقات سرطان آلمان (DKFZ) در مصاحبه‌ای با بخش سلامت یورونیوز، تفاوت در شانس زنده ماندن بیماران سرطانی را به ظرفیت نظام سلامت و نحوه سازمان‌دهی آن مرتبط دانست. او اظهار داشت: «این تفاوت به احتمال زیاد ناشی از ظرفیت‌های نظام سلامت و مدیریت آن، از جمله مدت زمان انتظار برای درمان، می‌باشد.»
پروفسور کلودیا آلِمانی، یکی از پژوهشگران اصلی پروژه CONCORD، نیز بر اهمیت دسترسی به درمان‌های مؤثر تأکید کرد. او توضیح داد که اگرچه شناسایی زودهنگام سرطان از اهمیت بالایی برخوردار است، اما در صورت عدم دسترسی کافی به روش‌های درمانی پیشرفته، این شناسایی نمی‌تواند به نتایج مطلوب منجر شود.
آلِمانی همچنین هشدار داد که ثبت اطلاعات مربوط به سرطان، به‌ویژه در کشورهای اروپای شرقی، با چالش‌هایی مواجه است. او تأکید کرد که بسیاری از مراکز ثبت سرطان در این مناطق با خطراتی روبه‌رو هستند که می‌تواند کیفیت و دقت داده‌ها را تحت تأثیر قرار داده و به تحقیقات آسیب بزند.
منبع: یورونیوز
