آیا رژیم غذایی حاوی گوشت منطقی است یا بهتر است از آن پرهیز کنیم؟
رژیم غذایی که عمدتاً بر پایه مصرف گوشت استوار است، احتمالاً می تواند منجر به افزایش مقادیر «لیپوپروتئین» با چگالی کم “LDL” یا به عبارتی «کلسترول مضر» شود.
رژیم گوشتخواری که در سال های اخیر شاهد محبوبیت فزاینده ای بوده و معمولاً شامل حذف کامل یا قابل توجه غذاهای گیاهی است، به طرز خاصی می تواند بر سطح لیپوپروتئین با چگالی کم “LDL” تأثیرات منفی برجای بگذارد.
تعدادی از کارشناسان نسبت به تأثیرات رژیم گوشتخواری بر سلامت قلب و عروق ابراز نگرانی کرده و به ویژه در زمینه کلسترول نگران هستند. این دل نگرانی به این خاطر است که مواد غذایی حیوانی مثل گوشت قرمز، کره و پنیر به میزان زیادی چربی های اشباع شده را در خود دارند. این چربی ها به نوبه خود می توانند سطوح کلسترول LDL را افزایش داده و همچنین در عروق خونی تجمع یابند، که این امر می تواند موجب تنگی رگ ها گردد. تنگی عروق می تواند منجر به محدودیت جریان خون به قلب و سایر اندام ها شده و ریسک حمله قلبی یا سکته مغزی را افزایش دهد. در این بررسی، ۸۵ درصد از شرکت کنندگان عنوان کردند که هر روز یا بیشتر از گوشت قرمز استفاده می کنند و اهمیت کمتری برای مصرف غذاهای گیاهی مانند سبزیجات، میوه ها یا غلات قائل بودند؛ در حقیقت، کمتر از ۱۰ درصد آن ها، این نوع غذاها را به صورت ماهیانه مصرف می کردند. افزون بر این، ۳۷ درصد از مشارکت کنندگان هیچ گونه مکمل ویتامینی مصرف نمی کردند.
با وجود نگرانی ها در مورد کمبود مواد مغذی و پیامدهای احتمالی بیماری های قلبی و عروقی، اغلب شرکت کنندگان از وجود اثرات منفی چندانی خبر ندادند. در واقع، ۹۵ درصد از آن ها، بهبودی در سلامت و رضایت از رژیم غذایی گوشتخواری خود را گزارش کرده اند. در حالی که محققان افزایش سطوح کلسترول LDL را در این جمعیت مشاهده کرده اند، اما سایر شاخص های سلامت قلب آن ها در وضعیت مطلوبی قرار داشته است. به طور خاص، سطح لیپوپروتئین با چگالی بالا “HDL” یا کلسترول «خوب» در این افراد به طور رضایت بخشی بود. علاوه بر این، شرکت کنندگان کاهش شاخص توده بدنی “BMI” را تجربه کرده و افرادی که به دیابت مبتلا بودند، کاهش در سطح هموگلوبین گلیکوزیله “HbA1c” و مصرف داروهای مرتبط با دیابت را گزارش کردند.
از عوارض جانبی اصلی که افراد مصرف کننده این رژیم ذکر کرده اند، مشکلات گوارشی از جمله اسهال و یبوست بوده است. با این حال، این مطالعه محدودیت هایی دارد؛ به عنوان نمونه، اطلاعات جمع آوری شده مبتنی بر تجارب شخصی شرکت کنندگان در زمینه سلامتشان بوده است. همچنین، میزان مصرف الکل و فست فود نیز به میزان قابل توجهی کمتر از آنچه که در رژیم های غذایی معمول کشورهای غربی مشاهده می شود، بوده است.
با این وجود، بیش از نیمی از شرکت کنندگان به بهبودی در مشکلات آلرژی، عوارض پوستی و وضعیت سیستم گوارشی اشاره کرده اند که این موضوع می تواند به دلیل حذف مواد غذایی ایجادکننده آلرژی یا التهاب باشد. ضرورت انجام تحقیقات بیشتری در این زمینه به منظور بررسی تأثیرات طولانی مدت رژیم غذایی گوشتخواری احساس می شود.
برخی از تحقیقات نشان می دهند که پیروی از چنین رژیمی ممکن است با پیامدهای منفی همراستا باشد. در حالی که رژیم گوشتخواری بر استفاده از گوشت قرمز تأکید دارد، شواهد به دست آمده از بررسی های گسترده ای که توسط کالج قلب و عروق آمریکا (ACC) انجام شده است، نگرانی هایی را در مورد تأثیرات احتمالی آن بر سلامت قلب و عروق نمایان می سازد. نتایج یک مرور سیستماتیک از ۷۴۴۶ مطالعه نشان دهنده ارتباط مصرف گوشت قرمز، چه به صورت فرآوری شده و چه طبیعی، با افزایش خطر ابتلا به بیماری های قلبی عروقی (CVD) و زیرمجموعه های مرتبط آن، به ویژه در جوامع غربی است.
تحلیل دیگری از ACC با داده های ۲۹۶۸۲ شرکت کننده، فنوتیپی معنادار میان مصرف گوشت قرمز و بروز بیماری قلبی عروقی و همچنین مرگ و میر ناشی از تمام علل را شناسایی کرد. در مقابل، مصرف ماهی و مرغ، به ویژه انواع لاغر و غیر فرآوری شده، به عنوان تهدیدی برای این خطرات شناخته نشد. اگرچه این مطالعات به طور مشخص به رژیم گوشتخواری نپرداخته اند، اما شواهد قوی بر ضرورت کاهش مصرف گوشت قرمز و ترجیح رژیم های غذایی غنی از میوه ها، سبزیجات، آجیل، حبوبات، ماهی و لبنیات تأکید می کند. در حال حاضر، ACC رژیم گوشتخواری را توصیه نمی کند و بر اهمیت پیروی از الگوهای غذایی متعادل به منظور بهبود سلامت قلب و عروق و ارتقاء طول عمر تأکید می ورزد.
در نهایت، پژوهشگران به این نتیجه رسیده اند که رژیم غذایی گوشتخواری سطح کلسترول LDL را به طرز چشمگیری افزایش می دهد که می تواند اثرات منفی بر روی بیماری های قلبی و سایر مشکلات بهداشتی داشته باشد.
