سالمندان کنجکاو کمتر در معرض ریسک بیماری آلزایمر قرار دارند
“`html
به گزارش نیویورک‌پست، آلن کاستل، روانشناس دانشگاه کالیفرنیا، لس آنجلس و نویسنده ارشد این پژوهش به همراه همکارانش به بررسی تأثیر سن بر دو دسته از کنجکاوی پرداختند؛ کنجکاوی به‌عنوان یک ویژگی پایدار شخصیتی و کنجکاوی موقعیتی.
تعریف کنجکاوی موقعیتی به تمایل موقتی برای یادگیری دانشی جدید در زمانی اشاره دارد که موضوعی نظر شما را جلب می‌کند. در مقایسه، کنجکاوی به‌عنوان یک خصوصیت شخصیتی بیانگر اشتیاق همیشگی برای یادگیری و تجربه‌های نو است.
نویسندگان این تحقیق از یک هزار و ۲۰۰ بزرگسال با رده سنی بین ۲۰ تا ۸۴ سال، با میانگین سنی ۴۴ سال، خواستند تا با تکمیل یک پرسشنامه آنلاین، سطح کنجکاوی خود را ارزیابی کنند. در این پرسشنامه از هر شرکت‌کننده ۶۳ سوال علمی و عمومی مطرح شد و برای هر پرسش، ۲۰ ثانیه زمان در نظر گرفته شد.
شرکت‌کنندگان نه‌تنها به سوالات پاسخ دادند، بلکه میزان علاقه و اشتیاق خود به دانستن پاسخ صحیح را نیز ارزیابی کردند. همچنین آن‌ها میزان اعتمادشان به درستی پاسخ‌هایشان را نیز بیان کردند. این ارزیابی‌ها به محققان امکان داد تا ارتباط میان سطح کنجکاوی و اعتماد به نفس افراد در پاسخ‌دهی به سوالات را مورد بررسی قرار دهند.
محققان متوجه شدند که اشتیاق افراد برای یادگیری اطلاعات جدید، که به‌عنوان معیاری برای سنجش کنجکاوی موقعیتی محسوب می‌شود، در اوایل بزرگسالی کاهش می‌یابد و پس از میانسالی به تدریج افزایش خواهد یافت و تا دوران سالمندی به همین روند ادامه می‌دهد.
این مطالعه تأکید می‌کند که بزرگسالان جوان به کسب دانش، توانایی‌ها و فرصت‌هایی می‌پردازند که برای موفقیت در تحصیلات، شغل و زندگی خانوادگی لازم است. همچنین دوران میانسالی غالباً به تسویه وام مسکن و تربیت فرزندان سپری می‌شود، مقطعی که بسیاری از افراد از کاهش رضایت خود خبر می‌دهند. اما زمانی که فرزندان به بزرگسالی می‌رسند و آنان به دوران بازنشستگی وارد می‌شوند، امکان پیگیری علایق خاص‌شان فراهم می‌شود و کنجکاوی موقعیتی‌شان افزایش می‌یابد.
کاستل بیان می‌کند که این یافته‌ها با تحقیقات او در زمینه «نظریه انتخاب‌گری» همخوانی دارد؛ یعنی «به طوری‌که با افزایش سن، ما تمایل داریم تا فرایند یادگیری را ادامه دهیم، اما محتوای آن را خودمان انتخاب می‌کنیم.»
وی همچنین اذعان داشت که افرادی که کنجکاوی موقعیتی بیشتری دارند، معمولاً دارای کنجکاوی شخصیتی بالاتری نیز هستند و بالعکس.
این نتایج در نشریه پلوس‌وان (PLOS One) منتشر شده‌اند.
تحقیقات دیگر نشان می‌دهند که فعالیت‌های چالشی ذهنی مانند حل معماها و انجام بازی‌های فکری می‌توانند با تقویت عملکرد شناختی، خطر ابتلا به زوال عقل را کاهش دهند. کاستل تصریح می‌کند: «بسیاری از افراد مسن که با آن‌ها صحبت می‌کنم، بر این باورند که حفظ حس کنجکاوی در طول زندگی می‌تواند سودمند باشد. این موضوع با نتایج تحقیقات پیشین که نشان می‌دهند افراد مبتلا به مراحل اولیه زوال عقل ممکن است نسبت به موضوعات مورد علاقه‌اشان بی‌علاقه شوند، همخوانی دارد.»
“`
