همه آن چیزی که از پهپاد غزه باید بدانیم
جام جم نوشت: نیروی هوافضای سپاه پاسداران انقلاب اسلامی ۷ بهمن در عملیاتی ترکیبی که در حاشیه رزمایش اقتدار پیامبر اعظم (ص) برگزار شد برای نخستین بار ۸ هدف را با پهپاد غزه به طور دقیق منهدم کرد. پهپادی که از زمان رونمایی اولیه از آن در بهار ۱۴۰۰ بیش از ۳ سال گذشته و حالا با بهبود عملکرد و توسعه آن به مرحله اجرا رسیده است.
ساخت پهپاد‌های ایرانی از دوران جنگ تحمیلی و با پهپاد‌های «تلاش» و «مهاجر» آغاز شد و پس از جنگ با توسعه توان پهپادی، شاهد تولید پهپاد‌های هدف، شناسایی و رزمی متعددی توسط وزارت دفاع و نیرو‌های مسلح در کشور بودیم. ایران به دلایل مختلف ناچار به توسعه و گسترش توان رزم پهپاد در حوزه‌های مختلف بوده است.
پهپاد‌ها امروزه جایگاه مهمی در مجموعه قدرت نظامی کشور‌های مختلف دنیا کسب کرده‌اند، این وسائل با تکیه بر توان اجرای عملیات در شب و روز در مناطق دور و نزدیک بر ضد اهداف ساکن و متحرک و در تمام شرایط آب و هوایی و امکان پرواز‌های هدایت شونده از دور و یا تمام خودکار، دستاورد‌های نظامی و سیاسی بسیار مهمی را در منازعات نظامی سال‌های اخیر بدست آورده‌اند.
از مهاجر، ابابیل، معراج و کمان تا فطرس، صاعقه، شاهد و حالا غزه بخشی از توان پهپادی متنوع جمهوری اسلامی ایران است. توانی که هر روز با تغییر کردن شرایط و پیشرفت تکنولوژی خود تغییر پیدا می‌کند و با توسعه، طرح و برنامه ریزی دقیق خود را در مسیری که هدف نیرو‌های مسلح کشورمان است نگه می‌دارد.
مانند آن چه که در روز‌های گذشته از پهپاد غزه دیدیم. پهپادی که حالا از مهمترین تجهیزات و پهپاد‌های کشورمان محسوب می‌شود.
این پهپاد می‌تواند با ارتفاع پروازی ۳۵ هزار پا یا به عبارت دیگر ۶۶۸/۱۰ کیلومتر، طول دهانه ۲۲ متر، برد عملیاتی ۲ هزار کیلومتر، شعاع عملیاتی معادل ۴۰۰۰ کیلومتر، توان حمل ۱۳ بمب در یک ماموریت رزمی یا ۵۰۰ کیلو تجهیزات شناسایی، جمع آوری اطلاعات و جنگ الکترونیک و مداومت پروازی ۳۵ ساعت به عملیات می‌پردازد.
یک نکته مهم در خصوص این پرنده بدون سرنشین این است که به احتمال فراوان با توجه به افزایش بسیار بالای بحث ارتفاع پروازی و توان حمل در پهپاد غزه، شاهد استفاده از یک موتور توربوپراپ در این پرنده هستیم که در این کلاس از پرنده‌های بدون سرنشین، نقطه نهایی و به عبارت دیگر لبه فناوری به حساب می‌آید.
در عین حال، ارتفاع پروازی بالای ۱۰ کیلومتر به راحتی این پهپاد را از گزند تمام سامانه‌های دفاع هوایی کوتاه برد خارج کرده و خصوصا در شرایط نبرد‌های تجربه شده در منطقه مثل سوریه و عراق، می‌تواند یک گزینه مهم و قابل توجه باشد چراکه نیرو‌های دشمن حتی قدرت‌های فرامنطقه‌ای حاضر در اطراف کشورمان، حتی در صورت مجهز بودن به پیشرفته‌ترین سیستم‌های پدافندی کوتاه برد و حتی شناسایی این پهپاد توان رسیدن به ارتفاع پروازی آن را ندارند.
در وضعیت عملیات‌های شناسایی نیز به صورت کلی این پهپاد توان حمل نیم تن محموله یا ۱۳ بمب را داشته، برد پهپاد غزه ۷۰۰۰ کیلومتر است و می‌تواند تا شعاع ۵۰۰ کیلومتری خود را تحت اسکن و شناسایی داشته باشد. در عین حال نوع طراحی بخش گنبدی مانند جلوی این پهپاد نیز نشان می‌دهد که بحث هدایت ماهواره‌ای که پیش از این در مدل ارتقاء یافته پهپاد شاهد ۱۲۹ مطرح شده بود در پهپاد غزه نیز وجود دارد و احتمالا تکامل پیدا کرده است.
امروز جمهوری اسلامی ایران یکی از گسترده‌ترین و متنوع‌ترین ناوگان‌های پهپادی منطقه را دارا است؛ ناوگانی متشکل از پهپاد‌هایی با طرح‌های صد درصد بومی تا پهپاد‌هایی مهندسی معکوس شده که طی سال‌های اخیر به طرق مختلف در اختیار نیرو‌های مسلح قرار گرفته است. این مسئله جمهوری اسلامی ایران را از نظر تنوع و گستردگی کاربری پهپاد‌ها در کنار قدرت‌های پهپادی نظیر ایالات متحده و بریتانیا قرار داده است.
