پیش بینی های تازه پژوهشگران؛ چه تعداد از ما به سن ۱۰۰ سالگی خواهیم رسید

شاید همه ما آرزوی زندگی تا سن ۱۰۰ سالگی را در سر داشته باشیم.
با این وجود، متخصصان بر این باورند که شانس دستیابی به این سنی بسیار اندک است، چرا که نرخ افزایش امید به زندگی به کندی پیش میرود.
طبق گزارش روزیاتو، تحقیقات نشان میدهد که با وجود پیشرفتهای قابل توجه پزشکی در قرن نوزدهم و نیمه اول قرن بیستم، به نظر میرسد که ما به حداکثر طول عمر طبیعی انسان نزدیک شدهایم.
در دهه ۱۹۹۰، برخی از مطالعات پیشبینی میکردند که اکثریت نوزادان جدید به دنیا آمده، توانایی رسیدن به سن صد سالگی را خواهند داشت.
اما بررسیهای صورت گرفته نشان میدهند که کودکانی که اخیراً به دنیا آمدهاند، اگر دختر باشند تنها ۵.۳ درصد احتمال دارند که جشن تولد صد سالگی خود را جشن بگیرند و این احتمال برای پسران حتی کمتر، یعنی ۱.۸ درصد در نظر گرفته شده است.
پژوهشگران دانشگاه ایلینوی در شیکاگو به تحلیل دادههای مرگومیر در مناطقی از جمله هنگ کنگ، استرالیا، فرانسه و اسپانیا پرداختهاند.
نتایج این بررسیها نشان میدهد که میانگین جهانی امید به زندگی از ۴۸ سال در سال ۱۹۰۰ به ۶۷ سال در سال ۱۹۵۰ و سپس به ۷۶ سال در اوایل هزاره سوم ارتقا یافته است. با این حال، تا سال ۲۰۲۱، این رقم تنها به ۷۷ سال بالغ شده است.
اگر روند افزایش طول عمر به شیوهای نمایی ادامه پیدا میکرد، انتظار میرفت که این عدد اکنون در حدود ۸۳ سال باشد.
آمارهای ارائه شده توسط دفتر ملی آمار بریتانیا نشاندهنده افزایش قابل توجه امید به زندگی در این کشور از سال ۱۸۴۱ است.
در آن زمان، انتظار میرفت که پسران تنها ۴۰.۲ سال عمر کنند و این رقم برای دختران برابر با ۴۲.۳ سال بود.
این مقدار تا سال ۱۹۵۰ به ۶۶.۱ سال برای مردان و ۷۰.۶ سال برای زنان افزایش یافت و تا سال ۲۰۰۰ به ۷۵.۶ سال برای مردان و ۸۰.۴ سال برای زنان رسید.
با این حال، بر اساس اطلاعات جدید، کودکی که در سال ۲۰۲۲ به دنیا بیاید، اگر پسر باشد به احتمال زیاد تا ۷۸.۹ سالگی و اگر دختر باشد تا ۸۲.۸ سالگی زندگی خواهد کرد که دلیلی بر کاهش سرعت رشد امید به زندگی است.
تحلیلهای اخیر همچنین نشان میدهد که ساکنان هنگ کنگ بالاترین شانس را برای رسیدن به صد سالگی دارند. به گونهای که از میان کودکانی که در سال ۲۰۱۹ در هنگ کنگ به دنیا آمدهاند، ۱۲.۸ درصد از دختران و ۴.۴ درصد از پسران قادر به رسیدن به سن صد سالگی خواهند بود.
این تیم تحقیقاتی بر این نکته تأکید کردهاند که هیچ نشانهای از تکرار روند نمایی افزایش امید به زندگی در قرن بیست و یکم وجود ندارد و پیشنهاد میشود که تمرکز فعلی باید بر افزایش سالهای سالم زندگی معطوف شود.
پروفسور استوارت اولشانسکی که رهبری این مطالعه را به عهده دارد، اظهار داشته است:
بیشتر افرادی که امروزه به سنین بالا میرسند، به مزایای ناشی از پیشرفتهای پزشکی تکیه کردهاند.
اما این مداخلات پزشکی در حالی که شتاب بخشیدهاند، تنها چند سال به عمر افراد اضافه کردهاند که نشاندهنده پایان دوره افزایش سریع امید به زندگی است.
اکنون بایستی بر فعالیتهایی تمرکز کنیم که روند پیری را به تأخیر انداخته و مدت زمان زندگی سالم را افزایش دهند.
مدت زمان زندگی سالم، یک معیار نسبتاً جدید است که به بررسی تعداد سالهایی میپردازد که فرد در سلامتی زندگی میکند.
در سال ۱۹۹۰، پروفسور اولشانسکی مقالهای منتشر کرد که در آن اشاره کرد انسانها به حداکثر طول عمر، یعنی حدود ۸۵ سال، نزدیک شده و بسیاری از دستاوردهای کلیدی در این زمینه پیش از این به دست آمدهاند.
این پژوهشها در مجله Nature Aging به چاپ رسیدهاند.