کریستیانو رونالدو؛ سفرهای بی‌پایان به سوی شکستن رکوردها
ستاره نامدار پرتغالی در زمانی که تیم ملی پرتغال به پیروزی‌های جدیدی دست یافته بود، دو رکورد جدید را به کارنامه خود افزود.
به نقل از فوتبال 360، مسیر زندگی و سرنوشت می‌تواند شبیه به قطاری باشد که به تدریج در ایستگاه‌ها توقف می‌کند، هر ایستگاه به نوبه خود شرایط و ملزومات خاص خود را دارد. این قطار به مسافران خود این الزام را تحمیل می‌کند که در دوران کودکی و نوجوانی تلاش کنند تا راه‌های نادیده را شناسایی کنند، در جوانی قدم‌های بلندی بردارند، در سال‌های بلوغ و در دهه‌های سوم و چهارم زندگی به ماجراجویی بپردازند و در پایان با نگاهی به گذشته، چه با لبخند و چه با افسوس، به آنچه طی کرده‌اند بنگرند و احساسات خود را به حال و روزشان بریزند. البته در ادامه نیز حرکت و تلاش وجود دارد، اما نوع و شیوه آن با دوران جوانی تفاوت دارد. در این مسیر اما افرادی به عنوان استثنا محسوب می‌شوند. آن‌ها مرز ایستگاه‌ها را نمی‌شناسند و به قواعد و اصول آن پایبند نیستند. آن‌ها به خاطر میل به ماجراجویی و شادی در مسیر سوار بر قطار می‌شوند. در سن و سال کریستیانو رونالدو، برخی به فکر آینده و نقشه‌های آینده زندگی‌اش هستند. ممکن است کسب و کار خود را راه بیندازند، از میدان بازی به نیمکت بروند یا از فوتبال به دلیل پیروزی‌ها و ناکامی‌هایش فاصله بگیرند و گام در مرحله جدیدی بگذارند، اما رونالدو از مرزهای ایستگاه‌ها بی‌خبر است. در سنی که انتظار می‌رود قسمت خداحافظی زندگی‌اش را دریابد، ناگهان می‌بینیم که او همچنان با قدرت به میدان می‌آید و ماجراجویی‌های جدیدی را تجربه می‌کند. او در مقابل دروازه، با حرکاتی تماشایی و برای گشودن دروازه‌ای جدید، بار دیگر فاصله‌اش را با بهترین گلزنان تاریخ تیم‌های ملی افزایش می‌دهد. او جوان مانده و احتمالاً همیشه جوان خواهد ماند. به طور معمول در این سن و سال باید خاطراتش را مرور کنیم و از روزهای درخشانش احساس نوستالژی کنیم، اما او اجازه نمی‌دهد که دلتنگی بر ما غلبه کند و ما همچنان درباره قیچی برگردان و رکوردشکنی‌هایش گپ می‌زنیم. او باید به تاریخ بپیوندد و در حال حاضر نوشتن فصل جدید تاریخ را ادامه می‌دهد. او همچنان به میدان احتیاج دارد و در هر عرصه‌ای که پا به توپ می‌شود، پرچمدار موفقیت است. رونالدو، همچنان خستگی‌ناپذیر، تفاوت اصلی‌اش را با دیگر ستاره‌های بزرگ دنیای فوتبال در همین مساله نمایان می‌کند. اکنون دو رکورد دیگر هم در دستان پرماجرای رونالدو به ثبت رسیده‌اند و این رکوردها همچنان به دنبالش هستند!
رکوردشکنی مجدد
پیش از این، هم‌تیمی سابقش، سرجیو راموس، در 131 بازی ملی به موفقیت دست یافته بود. هرچند برای راموس در دوران اوجش این امر یک افتخار به شمار می‌رفت، اما به سبب نسل طلایی فوتبال اسپانیا، دستیابی او به این رقم چندان غیرمنتظره نبود. راموس همچنین کاسیاس را با 121 پیروزی در صحنه بین‌المللی پشت سر گذاشته بود. اما در پس این موفقیت‌های اسپانیایی، ستاره خستگی‌ناپذیر پرتغالی در حال آماده‌باش بود. او با بهره‌برداری درست از فرصت‌ها، در لحظه‌ای غیرمنتظره توانست از هر دو اسطوره اسپانیا سبقت بگیرد و با پیروزی شب گذشته بر لهستان به عنوان موفق‌ترین بازیکن تاریخ تیم‌های ملی از لحاظ تعداد پیروزی معرفی شود. حتی پوشیدن پیراهن تیمی به این بزرگی به تعداد 132 بار خود یک افتخار بزرگ به حساب می‌آید. رونالدو با این اوصاف، از مقام اسطوره‌ای فراتر رفته و با وجود عظمت این رکورد، هنوز هم مشغول نوشتن و گپ زدن درباره او هستیم. در شب دو گلزنی رونالدو، یک رکورد دیگر هم به ثبت رسید که شاید خود او از آن احساس رضایت بیشتری کند. رقابت با مسی همیشه دستمایه‌ای برای رونالدو بوده و هرگاه او ببیند که توانسته در یک عرصه جدید، مسی را پشت سر بگذارد، حس جوانی و نشاط را دوباره در خود تجربه می‌کند. کریستیانو رونالدو در 39 سالگی نیز دست از تلاش برنمی‌دارد و در زمانی که همه به دنباله‌روی جانشین این دو رقیب می‌پردازند، ستاره پرتغالی دنیای فوتبال، صفحه‌ای جدید از داستان والده رقابتش با مسی را ورق می‌زند و این جدال را دست‌نیافتنی و شاید برای سال‌های مدید به نمایش می‌گذارد. رونالدو با درخشش خود در بازی برابر لهستان به عدد 172 در تاثیرگذاری مستقیم بر گل‌های تیم ملی‌اش رسید و با گذر از لیونل مسی که 169 بار تاثیرگذار بوده، دوباره نشان داد که دست از تلاش نمی‌کشد و می‌خواهد این داستان همیشه جذاب را ادامه دهد.
روح جوانی
«تنها می‌خواهم از این سفر لذت ببرم. برای بازنشستگی در یکی دو سال آینده برنامه دارم، اما نمی‌دانم. به زودی 40 ساله می‌شوم. روزی که دیگر انگیزه‌ای نداشته باشم، بازنشسته خواهم شد. به‌طور منصفانه بگویم حتی به رکورد هزار گل حرفه‌ای فکر نکرده‌ام. البته همیشه تمایل به ساخت تاریخ وجود دارد، اما در حال حاضر به آن رکورد تمرکز نمی‌کنم.» به نظر نمی‌رسد او تاکنون به رکورد هزار گل فکر نکرده باشد. به‌طور کلی، ممکن است اهمیت سخنان رونالدو در این مصاحبه چندان مهم نباشد. او مردی است که در آستانه 40 سالگی، در پی جوانی است. حتی اطمینان ندارد چه زمان بازنشسته خواهد شد. درباره رکورد هزار گل صحبت می‌کند و به قدری با انرژی و شاداب است که آینده را در ذهنش تصور می‌کند! برای همسالان او، آینده معمولاً بر روی نیمکت مربیگری خلاصه می‌شود، اما برای او هنوز بازی در میدان محسوب می‌شود. واقعاً برای رونالدو، آینده و گذشته تنها تاریخ‌هایی برای ثبت هستند و مفهوم پیری و جوانی در این سبک زندگی به وضوح نمایان نیست. او در قطار سرنوشت، برخلاف اکثر سرنشینان، به جلو می‌رود و هرگز قصد ندارد تن به سن و سال و مرزهای از پیش تعیین‌شده ایستگاه‌ها دهد. او ایستگاه‌ها را به شیوه خاص خود می‌شناسد. رونالدو بر اساس عبارت برجسته‌اش در سخنرانی پس از بازی با لهستان و ثبت دو رکورد بزرگ دیگر، فقط از زندگی لذت می‌برد و چه بسا دنیای هواداران فوتبال از این شادی بی‌کران او خوشحال می‌شود. نباید درباره روزی که او تمام خواهد شد، گفتگو کرد. زمانی که دیگر لذتی در کار نباشد، از میدان خارج خواهد شد، اما کریستیانو رونالدو قهرمانِ داستان‌های درازمدت، تافته‌ای جدا بافته از این قصه است. او مرز نمی‌شناسد، سن و سال برایش بلکه گرمای جوانی به حساب می‌آید و می‌خواهد قهرمانانه به راهش ادامه دهد. از او باید هنوز هم انتظار پروازها، قیچی برگردان‌های بعدی و رکوردشکنی‌های مجدد داشته باشیم. رونالدو تلاش می‌کند تا چنین داستانی را به پیش ببرد؛ داستانی که شاید تمام ناکامی‌هایش را صرف رقابت برای کسب افتخاری کند که همچنان بر روی دوش او باقی مانده—قهرمانی در جام جهانی فوتبال.
