یک پژوهشگر از ویروس‌های ساخته شده توسط خود برای درمان سرطانش بهره برد
یک پژوهشگر در زمینه ویروس‌شناسی پس از استفاده از ویروس‌های پرورش‌یافته در آزمایشگاه خود، اظهار کرد که خوددرمانی او تأثیر مثبت داشته و تجربه‌ای رضایت‌بخش بوده است، اما دانشمندان تأکید دارند که دیگران نباید دست به چنین اقداماتی بزنند.
این دانشمند که موفق به درمان سرطان سینه خود از طریق تزریق ویروس‌های آزمایشگاهی به تومور شده است، مباحثی را در ارتباط با خودآزمایی برانگیخته است.
بر اساس گزارش نیچر، «بیاتا هالاسی»(Beata Halassy) در سال ۲۰۲۰ در ۴۹ سالگی متوجه شد که در ناحیه جراحی «ماستکتومی»(Mastectomy) قبلی خود دوباره به سرطان سینه مبتلا شده است. بازگشت بیماری به ناحیه‌ای که پستان چپ او هم‌اکنون برداشته شده بود، برای او تنها عود دوم به شمار می‌رفت و او تمایلی به مواجهه با شیمی درمانی دوباره نداشت.
هالاسی، ویروس‌شناس دانشگاه زاگرب در کرواسی، با بررسی تحقیقات پیشین تصمیم گرفته تا با استفاده از یک درمان غیررسمی، وضعیت خود را تحت کنترل بگیرد.
گزارش‌ها نشان می‌دهد که هالاسی چطور رویکردی به نام «ویروس‌درمانی انکولیتیک»(OVT) را برای مبارزه با سرطان با مرحله سه شخصی خود به کار برد. او اکنون چهار سال است که از ابتلا به سرطان رهایی یافته است.
با اتخاذ این روش خوددرمانی، هالاسی به جمع دانشمندانی پیوسته که در این راستا از نظر اخلاقی در شرایط مخاطره‌آمیز قرار گرفته‌اند. وی گفت: انتشار این گزارش به شجاعت یک سردبیر نیاز داشت.
ویروس‌درمانی انکولیتیک یک حوزه نوظهور در درمان سرطان محسوب می‌شود که در آن از ویروس‌ها برای حمله به سلول‌های سرطانی و تحریک سیستم ایمنی برای مقابله با آنها استفاده می‌شود. اکثر آزمایش‌های بالینی این نوع از درمان تا کنون به مراحل نهایی سرطان متاستاتیک توجه داشته‌اند، اما در سال‌های اخیر به مراحل اولیه بیماری تمایل یافته‌اند. یکی از شیوه‌های ویروس‌درمانی انکولیتیک به نام «T-VEC» در آمریکا برای درمان نوع متاستاتیک ملانوما تأیید شده است، ولی هنوز هیچ روش ویروس‌درمانی انکولیتیک برای درمان سرطان سینه در هیچ مرحله‌ای در دنیا وجود ندارد.
هالاسی تأکید کرد که او به عنوان یک متخصص در زمینه ویروس‌درمانی انکولیتیک عمل نمی‌کند، اما دانش و تجربیاتش در زمینه کشت و تصفیه ویروس‌ها در آزمایشگاه، به او جرات انجام این درمان را داده است. او تصمیم گرفت تا تومور خود را با دو نوع ویروس مختلف، یکی از آنها ویروس سرخک و دیگری «ویروس استوماتیت تاولی»(VSV) که در آزمایش‌ها به کار رفته بودند، هدف قرار دهد. این دو پاتوژن برای آلوده کردن نوع سلولی شناخته شده‌اند که تومور هالاسی از آن نشأت گرفته و در آزمایش‌های بالینی قبلی استفاده شده‌اند.
هالاسی تجربیات قبلی با هر دو ویروس را داشت و هردو این ویروس‌ها سابقه ایمنی خوبی را به ثبت رسانده‌اند. سویه انتخابی ویروس سرخک هالاسی به طور عمده در واکسن‌های کودکی به کار می‌رود و سویه استوماتیت تاولی نیز در بدترین حالت، فقط علائم خفیف شبیه به آنفلوانزا را ایجاد می‌کند.
به نظر می‌رسید این روش تأثیرگذار بوده است. در طول درمان، تومور به طور قابل توجهی کوچک و نرم‌تر شد بدون آنکه عوارض جانبی جدی بروز کند. همچنین، تومور از عضله پستان و پوست که به آن حمله کرده بود جدا شد و عمل جراحی برای برداشت آن را تسهیل کرد.
تحلیل بافت تومور پس از برداشتن نشان داد که سلول‌های ایمنی به نام لنفوسیت‌ها کاملاً در آن نفوذ کرده‌اند. این امر نشان می‌دهد که ویروس‌درمانی انکولیتیک به خوبی عمل کرده و سیستم ایمنی هالاسی را تحریک کرده تا به سلول‌های سرطانی و ویروس‌ها حمله کند. هالاسی بیان کرد: قطعاً یک واکنش ایمنی ایجاد شده است.
پس از عمل جراحی، هالاسی به مدت یک سال مشمول درمان با داروی ضد سرطان «تراستوزومب»(Trastuzumab) قرار گرفت.
«استفان راسل»(Stephen Russell) یک متخصص ویروس‌درمانی انکولیتیک و مدیر شرکت زیست‌فناوری ویروس‌درمانی «Vyriad» در مینه‌سوتا بر این باور است که مورد هالاسی نشان‌دهنده این است که تزریق‌های ویروسی برای کاهش اندازه تومور و کاهش میزان تهاجمی بودن آن مؤثر بوده‌اند.
با این وجود، راسل معتقد نیست که تجربه هالاسی واقعاً یک مرحله جدید را ایجاد کند، چون محققان در حال حاضر تمرکز خود را بر استفاده از ویروس‌درمانی انکولیتیک برای کمک به درمان سرطان در مراحل اولیه قرار داده‌اند. راسل بیان کرد: نکته جدید این است که او این کار را با ویروس پرورش‌یافته در آزمایشگاه خود انجام داد.
این تحقیق در مجله «Vaccines» منتشر شده است.
