۵ نمونه هواپیمای آزمایشی آمریکایی با تکنولوژی پیشرفته پنهانکاری (تصاویر)

در طول تاریخ، ایالات متحده به طراحی برخی از نوآورانه‌ترین هواپیماهای آزمایشی پرداخته که به‌طور اساسی بر پیشرفت فناوری‌های پنهانکاری امروز تاثیر گذاشته‌اند.

به نقل از روزیاتو، این مقاله به تحلیل پنج نمونه از بهترین هواپیماهای آزمایشی می‌پردازد که با استفاده از طراحی و مواد پیشرفته، قابلیت‌های پنهانکاری و تجسسی را آزمایش کردند.

۱- Lockheed Have Blue

این پلتفرم، آزمایش‌کننده‌ای برای فن‌آوری پنهانکاری و پیش‌زمینه‌ای برای F-۱۱۷ Nighthawk به شمار می‌رود.

خدمه: ۱ نفر

طول: ۱۴.۴ متر

طول بال‌ها: ۶.۸۶ متر

ارتفاع: ۲.۲۹ متر

مساحت بال: ۳۵.۹ متر مربع

وزن خالی: ۴،۰۶۰ کیلوگرم

حداکثر وزن برخاست: ۵،۶۷۰ کیلوگرم

حداکثر سرعت: ۹۶۵ کیلومتر بر ساعت

توان حمل محموله روی بال: ۱۶۰ کیلوگرم بر متر مربع

پیشرانه به وزن: ۰.۴۶-۰.۶۲

نام Have Blue که توسط لاکهید ساخته شده، به‌عنوان نام رمزی برای یک نسخه مفهومی جنگنده پنهانکار در میانه دهه ۱۹۷۰ شناخته می‌شود. این هواپیما که به‌وسیله بخش Skunk Works از لاکهید طراحی شد، نخستین جت بال ثابت با شکل چندوجهی برپایه اصول مهندسی رادار به شمار می‌رود. طراحی آن برای منحرف کردن امواج الکترومغناطیسی و کاهش سطح مقطع راداری به منظور فریب دشمنان به کار گرفته شده است.

این هواپیمای مفهومی از دو موتورتوربوجت جنرال الکتریک J۸۵ با هرکدام ۲۹۵۰ پوند (۱۳ کیلو نیوتن) نیروی رانش بهره‌برداری می‌کرد. پروژه مذکور تحت حمایت آژانس پروژه‌های تحقیقاتی پیشرفته دفاعی (دارپا) قرار گرفت،

«تا به توسعه استراتژی‌ها و فناوری‌هایی که امکان تشخیص راداری را کاهش دهند؛ از جمله، کاهش سطح مقطع راداری با ترکیبی از فرم‌دهی (برای حداقل کردن تعدد خوشه‌های برگشتی راداری) و مواد جاذب رادار؛ محافظ‌های مادون قرمز، خنک کننده اگزوز و ساختار آن، و بهبود توزیع حرارت؛ کاهش سایز بصری؛ غیبت از دید فعال؛ محافظ ورودی هوا؛ و پوشش‌های شیشه جلو بپردازد.»

۲- Northrop Tacit Blue

این هواپیما یکی از نخستین الگوهای جاسوسی با پنهانکاری محسوب می‌شود.

خدمه: ۱ نفر

طول: ۱۷.۰۲ متر

طول بال‌ها: ۱۴.۶۸ متر

ارتفاع: ۳.۲۳ متر

وزن ناخالص: ۱۳،۶۰۸ کیلوگرم

حداکثر سرعت: ۴۶۰ کیلومتر بر ساعت

سقف پروازی: ۲۵،۰۰۰ تا ۳۰،۰۰۰ فوت (۷،۶۰۰ تا ۹،۱۰۰ متر)

پیشرانه به وزن: ۰.۳۶

Tacit Blue تولید نورثروپ به‌عنوان یک مدل شبیه‌ساز و آزمایشی طراحی شده بود که برای طراحی هواپیماهای جاسوسی با قابلیت پنهانکاری بالا و دقت در بقا طراحی شده است. این هواپیما قرار بود به مجموعه‌ای از حسگرها مجهز گردد که در عملیات‌های خط مقدم میدان جنگ توانایی انجام فعالیت داشته باشد. فرم خاص این هواپیما آن را در تماس با دشمنان غیرقابل مشاهده نگاه می‌داشت.

بر اساس اطلاعات موزه ملی نیروی هوایی آمریکا، «Tacit Blue نشان داد که یک هواپیمای پنهانکار می‌تواند دارای سطوح منحنی باشد – برعکس سطوح چندوجهی در F-۱۱۷ Nighthawk – که تاثیر مطلوبی بر هواپیماهای بعدی از جمله B-۲ داشت. علاوه بر این، طراحی Tacit Blue با کم‌ رنگ کردن گرمای موتور، امکان شناسایی آن را به حداقل می‌رساند. این هواپیما از نظر آیرودینامیکی ناپایدار بود، اما از یک سیستم دیجیتال پرواز با سیم برای مدیریت بهینه‌های آن بهره‌مند بود.

نیرو محرکه این هواپیما از دو موتور توربوفن Garrett ATF۳-۶ تامین می‌شد که هرکدام ۵،۴۴۰ پوند بر فوت (۲۴.۲ کیلو نیوتن) نیروی رانش تولید می‌کردند.

۳- Boeing Bird of Prey

یک آزمایش‌کننده برای تأسیس فناوری‌های پنهانکاری مدرن

خدمه: ۱ نفر

طول: ۱۴.۲۲ متر

طول بال‌ها: ۶.۹۱ متر

ارتفاع: ۲.۸۲ متر

مساحت بال: ۲۰.۴ متر مربع

حداکثر وزن برخاست: ۳،۳۵۶ کیلوگرم

حداکثر سرعت: ۴۸۲ کیلومتر بر ساعت

سقف پروازی: ۲۰،۰۰۰ فوت (۶،۱۰۰ متر)

Bird of Prey یک هواپیمای پنهانکار شبیه‌ساز بود که در دهه ۱۹۹۰ به‌وسیله بوئینگ و مک‌دانل داگلاس توسعه یافت. این نمونه به‌منظور پیشبرد فناوری‌ها و موادی مورد استفاده قرار گرفت که در هواپیماهای آزمایشی آینده قابل استفاده بود. بسیاری از نوآوری‌ها و تکنولوژی‌های به‌کار رفته در این شبیه‌ساز در طراحی هواپیمای بدون سرنشین X-۴۵ شرکت بوئینگ به کار گرفته شد.

این پلتفرم آزمایشی با نیرو محرکه‌ای از موتور Pratt & Whitney Canada JT۱۵D-۵C کار می‌کرد که قدرت ۳،۱۹۰ پوندی (۱۴.۲ کیلو نیوتن) تولید می‌کرد. از سپتامبر ۱۹۹۶، این هواپیما مجموعاً ۳۸ پرواز آزمایشی انجام داد. به‌گزارش موزه ملی نیروی هوایی ایالات متحده،

«Bird of Prey در طی ۳۸ پرواز خود، روش‌های متفاوتی را آزمایش کرد تا هواپیماها کمتر قابل شناسایی توسط چشم و رادار باشند. همچنین راهکارهای نوینی برای طراحی و ساخت هواپیما، از جمله استفاده از ساختارهای کامپوزیتی بزرگ یکپارچه، طراحی و مونتاژ دیجیتالی با کامپیوتر و ابزارهای یکبار مصرف را آزمایش نمود و تأیید کرد».

۴- Lockheed Martin RQ-۱۷۰ Sentinel

هواپیماهای بدون سرنشین پنهانکار که برای مأموریت‌های تجسسی به کار می‌روند

خدمه: ۳ نفر بر روی زمین

طول: ۴.۵ متر

طول بال: ۱۱.۵۸ متر

ارتفاع: ۱.۸ متر

مدت زمان پرواز: ۵ تا ۶ ساعت

سقف پروازی: ۵۰،۰۰۰ فوت (۱۵،۰۰۰ متر)

RQ-۱۷۰ Sentinel، تولید لاکهید مارتین، یک هواپیمای بدون سرنشین (UAV) است که به‌طور خاص برای آژانس اطلاعات مرکزی (سیا) طراحی شده است. این هواپیمای پنهانکار به تجهیزاتی برای شناسایی هوایی مجهز شده است که آن را برای استفاده در افغانستان و کره جنوبی در سال‌های ۲۰۰۷ و ۲۰۰۹ الزامی کرده است.

این طراحی، با بال پرنده به همراه موتور توربوفن Garrett TFE۷۳۱ یا TF۳۴ جنرال الکتریک طراحی شده که تا ۴،۷۵۰ پوند بر فوت (۲۱ کیلو نیوتن) نیروی رانش تولید می‌کرد.

۵- Lockheed Martin X-۴۴ MANTA

یک طراحی مفهومی بدون دم و پنهانکار

دو موتور پرت اند ویتنی

سرعت تخمینی: تا ۲،۴۰۰ کیلومتر بر ساعت

تسلیحات: شامل توپ ۲۰ میلی‌متری و انواع موشک‌ها

برد: ۱،۸۵۰ کیلومتر

گروه تحقیقاتی X-۴۴ (MANTA) طراحی مفهومی بدون دمی است که توسط شرکت لاکهید مارتین و نیروی هوایی ایالات متحده به‌منظور بررسی اصول پرواز در ارتفاعات کنترل‌شده توسعه یافته است. این هواپیما با الهام از F-۲۲ Raptor، دارای یک بال دلتا با طراحی خاص و بدون دم افقی بود.

هدف از این طراحی بهبود قابلیت‌های پنهانکاری هواپیما با استفاده از فناوری‌ها و متریال‌های نوین بود. سلطه‌پذیری این مدل با بهره‌گیری از بردار رانش افزایش یافته است.