نمایشگر سه‌بعدی جدیدی که اشیای مجازی را به انتهای انگشتان شما می‌آورد
براساس گزارش ایتنا به نقل از ساینس نیوز، این تکنولوژی جدید توسط تیمی به هدایت «الودی بوزبیب» در یکی از دانشگاه‌های اسپانیا توسعه یافته است.
جالب است بدانید که در این نمایشگر نوآورانه، به‌جای استفاده از یک صفحهٔ تخت متحرک که در فناوری‌های قبل مورد استفاده قرار می‌گرفت، از نوارهای کشسان ارتجاعی بهره‌برداری شده است؛ که همان نوارهایی هستند که معمولاً در قسمت کمر شلوارهای کشی مشاهده می‌شوند.
دستگاه به چه شیوه‌ای فعالیت می‌کند؟
در فناوری‌های پیشین، برای تولید تصاویر سه‌بعدی از یک صفحهٔ مسطح استفاده می‌شد که به‌سرعت بالا و پایین می‌رفت و هر بار برشی دوبعدی از شیٔ موردنظر را نشان می‌داد.
این حرکت سریع، به مغز انسان این امکان را می‌دهد که تصاویر را به‌صورت یک شکل سه‌بعدی پیوسته ادراک کند. اما با این حال، کاربر نمی‌توانست به چنین تصاویری دست بزند، چرا که لمس صفحه‌ای که در حال حرکت است می‌توانست هم خطرناک و هم مضر باشد.
محققان در ناوارا برای حل این معضل، نوارهای کشسان را جایگزین صفحه کردند که به‌صورت نوسانی بالا و پایین می‌روند. این نوارها به‌اندازه‌ای نرم و انعطاف‌پذیر هستند که این امکان را به کاربر می‌دهند تا دستان خود را از میان آن‌ها عبور داده و با تصاویر مجازی تعامل برقرار کند.
داخل دستگاه، دوربین‌هایی وجود دارند که حرکات دست و انگشتان کاربر را ردیابی کرده و مطابق با آن، اجازهٔ لمس، چرخش، کشیدن یا رها کردن تصویر مجازی را به کاربر می‌دهند.
بازخورد داوطلبان چگونه بود؟
در یک آزمایش اولیه، ۱۸ داوطلب توانستند با استفاده از انگشتان خود و همچنین ماوس سه‌بعدی، با اشیای مجازی ارتباط برقرار کنند. نتایج نشان دادند که اکثر افراد در هنگام استفاده از انگشتان خود، با سرعت و دقت بیشتری اشیاء را مدیریت می‌کردند.
علاوه‌براین، بیشتر داوطلبان تجربهٔ لمس مستقیم را طبیعی و لذت‌بخش توصیف کردند. برخی از آن‌ها حتی ابراز شگفتی کردند که سطح این نوارهای کشی «احساسی نرم و دلپذیر» دارد. بوزبیب با لبخند می‌گوید: «احساس خیلی نرمی دارد و حتی کمی قلقلکی است.»
این فناوری چه کاربردهایی می‌تواند داشته باشد؟
فناوری نمایش سه‌بعدی قابل لمس، می‌تواند در زمینه‌های مختلفی از جمله آموزش، طراحی صنعتی، هنر دیجیتال، واقعیت افزوده، مهندسی پزشکی و حتی جراحی از راه دور مورد استفاده قرار گیرد.
برخی از داوطلبان در طی آزمایش پیشنهاداتی مانند طراحی پنل‌های کنترل برای روبات‌های جراحی، ایجاد نمایشگاه‌های علمی تعاملی برای کودکان و همچنین تجربه خرید آنلاین با امکان بررسی سه‌بعدی کالاها را مطرح کردند.
حکایتی از نظر کارشناسان دیگر
«تاتسوکی فوشیمی» (مهندس دانشگاه تسوکوبا در ژاپن) که در حوزه فناوری‌های سه‌بعدی با استفاده از ذرات شناور فعالیت کرده است، در مورد این فناوری اظهار می‌کند: «آنچه این پروژه را متمایز می‌کند، ابعاد معقول و قابلیت تعامل واقعی آن است».
به‌علاوه وی بیان می‌دارد: «نمایشگرهایی که بر اساس امواج صوتی کار می‌کنند معمولاً برای ایجاد اشیای بسیار کوچک — در حد یک سانتی‌متر — مناسب هستند، اما دستگاه جدید می‌تواند در ابعاد حداکثر ۱۹ در ۸ سانتی‌متر عمل کند.»
با این حال، فوشیمی هشدار می‌دهد که افزایش اندازه این فناوری با چالش‌هایی روبرو خواهد بود. به‌گفته او، اگر اندازهٔ دستگاه از حد معینی فراتر رود، دیگر عبور دست از میان نوارهای کشی ممکن نخواهد بود و در نتیجه، این فناوری قابلیت تعامل مستقیم خود را از دست خواهد داد.
در نهایت، باید خاطرنشان کرد که این نمایشگر سه‌بعدی قابل لمس اگرچه هنوز در مراحل اولیه است، اما افق‌های جدیدی در زمینه‌های آموزش، سرگرمی، پزشکی و طراحی صنعتی پیش روی ما قرار داده است.
احتمال دارد در آینده‌ای نزدیک، مانند «تونی استارک» در فیلم‌های مرد آهنی که با نمایشگرهای معلق لباس‌های پیشرفته‌ای می‌سازد، ما نیز قادر باشیم در خانه یا محل کار به سادگی اشیای مجازی را با دستان‌مان طراحی و ویرایش کنیم.
