یافته‌های جدید محققان درباره کودک «چشم‌آبی» دوران یخبندان که به ۱۷ هزار سال قبل بازمی‌گردد
یورو نیوز: پژوهشگران با بررسی دی‌ان‌ای استخراج‌شده از بقایای یک نوزاد که در دوره یخبندان در ناحیه جنوبی ایتالیا سکونت داشته، به اطلاعات جالبی در خصوص زندگی او دستیافته‌اند.
این نوزاد در سال ۱۹۹۸ در غار موسوم به «گروتا دل مورا» در بخش جنوبی ایتالیا کشف شده است.
به گفته محققان، سن این نوزاد در زمان مرگ بین ۷ تا ۱۸ ماه برآورد شده است. آن‌ها همچنین اشاره کردند که او با قدی برابر با ۸۲ سانتی‌متر، به احتمال زیاد دارای چشمان آبی، موهای مجعد تیره و پوستی قهوه‌ای رنگ بوده است. ویژگی‌هایی که در اروپای مرکزی و جنوب غربی در دوران پارینه سنگی پسین معمول به شمار می‌رفتند.
بقایای این نوزاد، که در زیر لایه‌های سنگی در کف غار نگهداری شده بود، به طرز شگفت‌انگیزی حفظ شده‌اند و قدمت آن‌ها موجب شگفتی دانشمندان شده است.
طبق تاریخ‌گذاری رادیوکربن، این نوزاد بین ۱۷ هزار و ۳۲۰ تا ۱۶ هزار و ۹۱۰ سال پیش زندگی می‌کرده است.
قدمت قابل توجه استخوان‌های این نوزاد توجه محققان را به ویژگی‌ها، روند رشد، وضعیت سلامتی، مرگ و نسب او جلب کرده است.
تحقیقات ژنتیکی نشان می‌دهد که کودک احتمالاً به «کاردیومیوپاتی هیپرتروفیک» (بیش‌پروردگی عضله قلب) مبتلا بوده است. این بیماری ارثی باعث ضخیم شدن عضله قلب می‌شود و ممکن است در مرگ ناگهانی او مؤثر واقع شده باشد.
تیم تحقیقاتی همچنین نتیجه‌گیری کرده که والدین نوزاد از نزدیکان هم بوده‌اند و احتمالاً عموزاده یکدیگر نیز بوده‌اند. دکتر الساندرا مودی، محقق دانشگاه فلورانس و نویسنده این پژوهش، می‌گوید که این پدیده «در دوران پارینه‌سنگی به ندرت مشاهده می‌شود و در دوران نوسنگی متداول‌تر بوده است.»
محققان بیان کرده‌اند که بررسی دقیق‌تر دندان‌های این نوزاد پسر نشان‌دهنده مشکلات سلامتی قبل و بعد از تولد بوده است.
در گزارش نویسندگان پژوهش آمده که دست‌کم ۹ مشکل فیزیولوژیکی قابل مشاهده است: «ما نمی‌دانیم که چه عواملی موجب آن‌ها شده‌اند، اما تعداد زیاد آن‌ها تصویری از فشارهای فیزیکی شدید در طول رشد و زندگی او به ما می‌دهد.»
ایزوتوپ‌های موجود در دندان‌ها نشان می‌دهند که مادر این کودک در ماه‌های پایانی بارداری تحرک اندکی داشته و ممکن است به سوء تغذیه دچار بوده باشد. همچنین، در استخوان ترقوه نوزاد شکاف وجود دارد که نشان‌دهنده زایمان دشواری است که داشته.
استفانو بناتزی، استاد انسان‌شناسی جسمی در دانشگاه بولونیا، در مورد این موضوع می‌گوید: «این مطالعه مبنای جدیدی را برای درک شرایط زندگی و رشد یک کودک در دوره‌ای بحرانی برای سکونت در شبه‌جزیره ایتالیا فراهم می‌آورد. این تحقیق همچنین به ما امکان می‌دهد تا اطلاعاتی درباره مادر و گروه‌های شکارچی-گردآورنده آن زمان به دست آوریم.»
دیوید کاراملی، استاد انسان‌شناسی در دانشگاه فلورانس، نیز اشاره کرد که این مطالعه به بازسازی «قدیمی‌ترین ژنوم در ایتالیا» منتهی شده است. این امر نشان می‌دهد که با ورود گروه‌های جمعیتی از بالکان، تحولات قابل توجهی در جمعیت‌های جنوبی ایتالیا در پایان آخرین عصر یخبندان رخ داده است.
نتایج این پژوهش در نشریه علمی «Nature Communications» به چاپ رسیده است.
