کاوش های فضایی به سیاره مریخ و کاهش قدرت بینایی فضانوردان
۰۷:۰۰ ۲۶ بهمن ۱۴۰۳
جواد فراهانی بخش قابل توجهی از فضانوردان که زمان زیادی را در ایستگاه فضایی بین المللی (ISS) سپری کرده اند، تغییراتی در بینایی خود را گزارش کرده اند که این مساله نگرانی هایی را نسبت به مأموریت های فضایی آتی به وجود آورده است.
مطالعات نشان می دهد که ۷۰ درصد از فضانوردانی که بین ۶ تا ۱۲ ماه در شرایط ریزگرانش قرار داشته اند، تغییرات قابل توجهی در بینایی را تجربه کرده اند.
این پدیده به دلیل توزیع مجدد مایعات در شرایط ریزگرانش به وجود می آید که فشار وارده بر ساختارهای چشمی را افزایش می دهد؛ اگرچه بسیاری از فضانوردان پس از بازگشت به زمین بهبود می یابند، اما اثرات بلندمدت این تغییرات هنوز مشخص نیست و این موضوع به چالشی اساسی برای مأموریت های طولانی مدت در فضا تبدیل می شود.
یافته های پژوهش
مطابق با تحقیقاتی که تحت عنوان “ریز گرانش” انجام شده است، محققان به رهبری سانتیاگو کوستانتینو از دانشگاه مونترال، ۱۳ فضانورد را که ۵ تا ۶ ماه در ایستگاه فضایی بین المللی بوده اند، بررسی کردند. این گروه شامل نمایندگانی از ایالات متحده، اروپا، ژاپن و کانادا با میانگین سنی ۴۸ سال بودند.
اندازه گیری های مربوط به چشم قبل و بعد از پرواز فضایی بر روی سفتی چشم، فشار درون چشمی و نوسانات حرکتی چشم صورت گرفت و نتایج این پژوهش کاهش ۳۳ درصدی سفتی چشم، کاهش ۱۱ درصدی فشار درون چشمی و کاهش ۲۵ درصدی در دامنه حرکت چشم را نشان داد.
علاوه بر این، بعضی از فضانوردان افزایش ضخامت غیرطبیعی مشیمیه را نیز تجربه کردند.
نگرانی ها درباره مأموریت های فضایی طولانی مدت
سندرم SANS از اوایل دهه ۲۰۰۰ گزارش شده است و فضانوردان روسی در ایستگاه فضایی میر در سال ۲۰۱۱ نیز علائم مشابهی را تجربه کردند.
راهکارهای ممکن و تحقیقات آتی
طبق گزارش ها، تحقیقاتی در حال انجام است که به شناسایی فضانوردانی می پردازد که بیشتر در معرض خطر ایجاد مشکلات جدی بینایی قرار دارند. به نقل از Space.com، کوستانتینو اعلام کرده است که تغییرات در خواص مکانیکی چشم ممکن است به عنوان نشانگرهای زیستی برای SANS عمل کنند و به تشخیص و مداخله به موقع کمک نمایند.
آژانس های فضایی به طور مداوم در تلاشند تا استراتژی هایی را برای حفاظت از بینایی فضانوردان در مأموریت های آینده به خصوص در اعماق فضا، از جمله مأموریت های مریخ، توسعه دهند.
youm7
