آینده هزینه‌های تولید مواد غذایی تا سال ۲۰۵۰ چگونه خواهد بود؟
پیاده‌سازی سیاست‌های صفر خالص در آسه‌آن احتمالاً به افزایش ۶۰ درصدی هزینه‌های تولید غذا تا سال ۲۰۵۰ منجر خواهد شد. جلب سرمایه‌گذاری مستقیم خارجی جدید، درواقع عنصر کلیدی برای دگرگونی سیستم تولید غذای این منطقه به شمار می‌آید.
طبق گزارش ایسنا و به استناد نظر مشاورین اقتصادی آکسفورد اکونومیکس، در صورت اجرای موفقیت‌آمیز سیاست‌ها به منظور تحقق انتشار خالص کربن صفر، هزینه‌های تولید مواد غذایی در جنوب شرق آسیا ممکن است در دامنه ۳۰.۸ تا ۵۸.۹ درصد تا سال ۲۰۵۰ افزایش یابد.
برای اینکه کشورهای منطقه خود را به سمت صفر خالص تا سال ۲۰۵۰ سوق دهند، لازم است که مالیات‌ها و مقررات بیشتری بر استفاده از سوخت‌های فسیلی که به شدت به آن وابسته‌اند، وضع کنند. این اقدام در نتیجه منجر به افزایش هزینه‌های انرژی و نیروی کار می‌شود که از عوامل کلیدی و ماندگار در تعیین هزینه‌های تولید غذا به شمار می‌آیند.
قیمت مواد غذایی در اندونزی به ویژه در معرض نوسانات و ریسک‌ها قرار دارد، به‌طوری‌که پیش‌بینی می‌شود این هزینه‌ها تا سال ۲۰۵۰ به اندازه ۵۸.۹ درصد افزایش یابد. همچنین پس از این کشور، ویتنام با افزایش ۵۱.۶ درصدی، مالزی (۳۸.۹ درصد)، تایلند (۳۱.۸ درصد) و فیلیپین (۳۰.۸ درصد) به ترتیب در رده‌های بعدی قرار دارند.
در حال حاضر، قیمت مواد غذایی در این منطقه به دلیل وقوع تغییرات شدید آب و هوایی ناشی از تغییرات اقلیمی در حال افزایش است.
در این گزارش ذکر شده است که افزایش یک درصدی دمای میانگین در پنج بازار اصلی تولیدکننده مواد غذایی، موجب افزایش قیمت‌های تولید این مواد بین ۰.۹۶ تا ۲.۱۷ درصد شده است.
تحقیقات نشان می‌دهد که فیلیپین با توجه به افزایش دما، آسیب‌پذیرترین کشور به شمار می‌رود. این وضعیت ممکن است به دلیل مواجهه‌های مکرر این کشور با رویدادهای نامطلوب جوی نظیر طوفان، آسیب‌پذیری سیستم کشاورزی آن به تغییرات اقلیمی و ضعف زیرساخت‌ها در تثبیت قیمت‌ها باشد. پس از فیلیپین، اندونزی با افزایش دو درصدی قیمت‌ها به واسطه افزایش یک درصدی دما، در رتبه دوم قرار دارد و در ادامه مالزی (۱.۴ درصد)، تایلند (۱.۳۱ درصد) و ویتنام (۰.۹۶ درصد) مشاهده می‌شوند.
به گفته بیزینس، با همکاری با شرکت‌های سرمایه‌گذاری مستقیم خارجی به عنوان شرکای تجاری، شرکت‌های محلی می‌توانند مزایای تخصص و دانش جدیدی نظیر کشاورزی هوشمند با توجه به چالش‌های اقلیمی را دریافت کنند. این مسأله به افزایش کارایی و بهبود بهره‌وری و همچنین رقابت‌پذیری در سطح جهانی برای کسب‌وکارهای محلی منجر خواهد شد.
این نوع همکاری‌ها همچنین می‌تواند به گسترش دسترسی به بازارها از طریق شبکه‌های بین‌المللی و در نتیجه تنوع صادرات و افزایش درآمد برای کشورهای آسه‌آن کمک کند.
شایان ذکر است که این شرکت‌ها با ارائه حمایت مالی و تخصص‌های فنی، می‌توانند نقش مهمی در تسریع روند انتقال به سمت انتشار خالص صفر در بخش کشاورزی و مواد غذایی ایفا کنند. این امر به دلیل رو به رشد بودن ادغام بخش تولید مواد غذایی آسه‌آن با شبکه تولید جهانی است، چرا که سهم واردات از این منطقه از ۶.۶ درصد در سال ۲۰۰۰ به ۹.۱ درصد در سال ۲۰۲۱ افزایش یافته است.
در این گزارش همچنین آمده است که افزایش قیمت مواد غذایی در آسیا ممکن است نگرانی‌هایی را در خصوص هزینه‌های زندگی در سطح جهانی به وجود آورد. بنابراین، مداخلات برای کنترل قیمت مواد غذایی در آسه‌آن می‌تواند به کاهش نرخ تورم در سایر بخش‌های اقتصادی دنیا نیز کمک کند.
