هشت نکته اساسی برای مراقبان بیماران مبتلا به آلزایمر
در اینجا هشت توصیه جمع‌آوری شده که می‌تواند به پرستاران افراد مبتلا به آلزایمر کمک کند:
۱ــ با پزشک با صراحت و دقت صحبت کنید
طبق گزارش ان‌‌سی‌او، پزشکان اغلب در روند تشخیص بیماری آلزایمر یا اختلال شناختی خفیف، به اندازه بیمار با فردی که از او مراقبت می‌کند، گفتگو می‌کنند. شما می‌توانید با به یاد آوردن رفتارها و خاطرات مربوط به والدین، بزرگترها یا دوران جوانی خود، به پزشک کمک کنید.
پزشکان معمولاً در مورد تغییرات رفتاری یا خلق‌وخو سوالاتی مطرح می‌کنند، اما اگر چنین سوالی از شما نشد و موضوعی در ذهنتان دارید، حتماً آن را با پزشک در میان بگذارید. به‌عنوان مثال، اگر عزیزتان در خوابیدن مشکل دارد یا به‌نظر می‌رسد افسرده باشد.
درک وضعیت عزیزتان نه تنها به پزشک در تشخیص و تدوین برنامه مراقبتی یاری می‌رساند، بلکه شما را به مراقبی توانمندتر و با اطمینان‌تر تبدیل خواهد کرد.
۲ــ از قدرت موسیقی بهره ببرید
موسیقی به عنوان ابزاری ارتباطی قوی عمل می‌کند. افراد دارای زوال عقل اغلب در بیان کلمات ناکام می‌مانند، اما میتوانند ترانه‌های محبوب خود را به‌راحتی بخوانند. از این رو، یک فهرست پخش از آهنگ‌های موردعلاقه عزیزتان تهیه کنید.
یادآوری آهنگ‌ها به فرد مبتلا به آلزایمر کمک می‌کند تا احساس تنهایی کمتری کند، گویی آن آهنگ یک دوست وفادار است که در کنارش حضور دارد. همچنین، همخوانی در ترانه‌ها می‌تواند ارتباط میان مراقب و بیمار را مستحکم‌تر کند.
۳ــ حس همدلی را در خود تقویت نمایید
زوال عقل می‌تواند آزمونی قدرتمند برای سنجش قابلیت همدلی باشد. سعی کنید بهترین تلاش خود را انجام دهید، ولی اگر در برخی مواقع نتوانستید، خود را سرزنش نکنید. به عبارت دیگر، نسبت به خودتان هم مهربان باشید.
به شما توصیه می‌کنیم پزشکی پیدا کنید که حس همدلی داشته باشد و درک کند که علی‌رغم بیماری عزیزتان، تجربیات و احساسات شما نیز دارای اهمیت هستند. توسعه یک شبکه حمایتی شامل پزشکان، اعضای خانواده و دوستان برای هر مراقب بسیار حیاتی است.
۴ــ احساساتتان را سرکوب نکنید
واقعیت را انکار نکنید. یکی از روش‌های مؤثر برای مقابله با انکار، نوشتن است. یادداشت کردن احساسات به شما این امکان را می‌دهد تا آنچه در حال روی دادن است را بپذیرید. همچنین، ثبت احساسات و تجربیات در دفتر یا گوشی به شما کمک می‌کند تا وقایع را بهتر تجزیه و تحلیل کرده و در زمان مراجعه به پزشک اطلاعات دقیق‌تری درباره عادات و رفتارهای بیمار ارائه دهید.
۵ــ برای مقابله با سندرم غروب آفتاب آماده شوید
احتمال دارد عزیزتان دچار سندرم غروب آفتاب (Sundowning) شود، حالتی که حدود ۶۶ درصد از بیماران مبتلا به آلزایمر با آن مواجه هستند و موجب افزایش اضطراب و سردرگمی در ساعات پایانی بعدازظهر و گذار از روز به شب می‌گردد.
برای کاهش اثرات ناشی از سندرم غروب، می‌توانید اقدامات زیر را انجام دهید:
به ورزش در طول روز توجه کنید
چرت‌های روزانه را محدود کرده و نه خیلی طولانی و نه نزدیک به عصر باشد
پرده‌ها را به‌گونه‌ای نگه دارید که عزیزتان از سایه‌های عصرگاهی نترسد یا دچار آشفتگی نشود
۶ــ دلایل فیزیکی را در تغییرات خلق‌وخو و رفتار در نظر بگیرید
تغییرات رفتاری یا خلق‌وخوی عزیزتان ممکن است دلایل متنوعی داشته باشد. عواملی مانند خستگی، افسردگی، ناامیدی یا سرخوردگی، یا حتی درد میتوانند در گروه خطر باشند. ممکن است عزیزتان نتواند درد یا ناراحتی خود را با کلمات بیان کند و به همین دلیل آن را به روش‌هایی منتقل کند که به راحتی قابل شناسایی نیستند. لذا باید این احتمال را در نظر داشته باشید که یک علت فیزیکی ممکن است دلیل این تغییرات باشد.
۷ــ معلوماتتان را با دیگران به اشتراک بگذارید
دانسته‌هایتان را با افرادی که کمتر می‌دانند یا تجربه کمتری دارند، در میان بگذارید. آموزش به تقویت مغز کمک می‌کند. در فضای مجازی، برنامه‌ها و گروه‌های حمایتی رایگان بسیاری وجود دارند. شما می‌توانید به پرستاران دیگر آموزش دهید که چگونه با ایجاد یک «ذخیره شناختی» قوی از طریق یادگیری، مطالعه و دنبال کردن علایق، در برابر بیماری‌های شناختی مقاوم‌تر شوند.
۸ــ با کمک گرفتن، بار مسئولیت مراقبت از بیمار را سبک‌تر کنید
تجمیع گروهی متشکل از پزشک عمومی، پرستار، متخصص سالمندی، مشاور ژنتیک، متخصص مغز و اعصاب و/یا عصب‌روانشناس می‌تواند اثرگذار باشد. شما باید از آنچه در حال وقوع است آگاه باشید و با راهکارهای موجود برای مقابله با آن‌ها آشنا شوید. هیچ سوالی احمقانه نیست و اگر پزشک نکته‌ای بیان کرد که برایتان مبهم بود، از او بخواهید تا دوباره توضیح دهد و اگر هنوز هم متوجه نشدید، دوباره سوال کنید.
اگر در مناطق دورافتاده زندگی می‌کنید، می‌توانید از منابع و مشاوره‌های آنلاین برای رسیدگی به فرد مبتلا به آلزایمر بهره‌مند شوید.
