برخی از نکات مهم در مورد انحلال پ ک ک
به نقل از گروه بین‌الملل خبرگزاری تسنیم، حزب کارگران کردستان (پ ک ک) در بیانیه‌ای که امروز به انتشار درآمد، با اشاره به برگزاری دوازدهمین کنگره، به انحلال ساختار سازمانی خود و پایان مبارزه مسلحانه و دوره نبرد دموکراتیک اشاره کرد.
پ ک ک همچنین به مذاکرات سال 1993 که به دنبال مرگ تورگوت اوزال و توطئه‌های دولت پنهان با شکست مواجه شد، اشاره کرد و به‌طور ضمنی ابراز امیدواری نمود که این تجربه دوباره تکرار نگردد.
در اعلامیه رسمی پ ک ک و درخواست اوجالان، هیچ نشانه‌ای از مبادلات یا توافقات و امتیازاتی که احتمالا از سوی دولت ترکیه ارائه شده باشد، دیده نمی‌شود؛ بلکه برعکس، در سخنان اردوغان و فیدان همواره به لزوم خلع سلاح پ ک ک یا نابودی آن‌ها اشاره می‌شود که نشان‌دهنده تسلط دولت بر این موضوع است.
بر اساس اخبار غیررسمی و نوشته‌های افرادی چون عبدالقادر سلوی (که به اردوغان نزدیک است)، پس از انحلال پ ک ک مراحل مختلفی طی خواهد شد: تحویل سلاح به مراکزی که دولت ترکیه تعیین کرده، بازگشت افرادی که مرتکب جرمی نشده‌اند به جامعه، محاکمه مجرمان و انتقال کادرهای رده‌بالا (بین 250 تا 300 نفر) به کشورهای ثالث و همچنین انتقال اوجالان از زندان امرالی به منزلش در همان جزیره.
بیانیه پ ک ک نشان می‌دهد که آن‌ها به این نتیجه رسیده‌اند که عصر جنگ‌های چریکی به پایان رسیده و به‌علاوه، ضربات وارده از سوی ارتش ترکیه، به‌خصوص در پنج سال گذشته، توان و رمق زیادی برایشان باقی نگذاشته است.
دولت ترکیه نیز پی برده که با وجود همه ضربات، ایده و گفتمان پ ک ک قابل از بین رفتن نیست و بنابراین لازم است که با رویکردی تساهلی (هرچند کم)، از یک روش نظامی به سوی یک فرآیند سیاسی برای نابودی یا مهار پ ک ک منتقل شود.
انحلال پ ک ک و تخلیه قندیل فرایندی پیچیده و زمان‌بر محسوب می‌شود، هرچند که در ابعاد سیاسی و رسانه‌ای، داستان این گروه پس از پنج دهه به پایان رسیده است.
این انحلال برای احزاب کرد در ترکیه فرصت‌هایی را فراهم آورد چون دیگر نیازی به پذیرش تحمیل‌های گاه خشن و غیرمنطقی قندیل که موجب بروز حوادثی نظیر جنگ در شرناخ شده بود، نخواهند داشت.
انحلال پ ک ک همچنین بر حزب اتحاد دموکراتیک (پ ی د) در سوریه تأثیرگذار خواهد بود و دست مظلوم عبدی را برای بازی‌های سیاسی با دمشق و آنکارا بازتر می‌کند. با اینکه ممکن است در بعد نظامی فشارهایی به آن‌ها وارد شود (به ویژه با خروج نظامیان آمریکایی از سوریه)، اما در عرصه سیاسی (مانند تلاش برای رسمی شدن فدرالیسم یا مدیریت مناطق کرد نشین) به نفع پ ی د و مظلوم عبدی خواهد بود.
این انحلال برای پژاک که روش فعالیت مسلحانه را دنبال می‌کند، خوش‌یمن نیست زیرا پایه‌های لجستیکی و حمایتی آن را مختل خواهد کرد.
از منظر رسانه‌ای و سیاسی، این انحلال به‌عنوان یک پیروزی راهبردی برای اردوغان تلقی می‌شود که به زودی ثمرات آن را در عرصه سیاست داخلی مشاهده خواهد کرد.
در نهایت، این انحلال نشان می‌دهد که ایده مبارزه مسلحانه و خشونت در دنیای کنونی دیگر جایی ندارد.
علی حیدری، کارشناس مسائل ترکیه
/
