آیا این نشانهها مربوط به سندرم پیشقاعدگی هستند یا نشاندهنده عفونت واژینال؟ تفاوتهای آنها را شناسایی کنید

بسیاری از نشانههای سندرم پیشقاعدگی (PMS) میتوانند شباهت نزدیکی با علائم عفونتهای واژینالی داشته باشند — از جمله خارش و تغییر در ترشحات واژن. در این مقاله قصد داریم تفاوتهای میان این دو حالت را مورد بررسی قرار دهیم و زمانی را که نیاز به مشورت با پزشک وجود دارد، مشخص کنیم.
تأثیر تغییرات پیشقاعدگی بر روی سلامت واژن
به گزارش انتخاب و به نقل از انلی مای هلث؛ دکتر کاجال سینگ، استاد همکار در رشته زنان و زایمان، توضیح میدهد که در طی دوره سندرم پیشقاعدگی، افت سطح هورمون استروژن منجر به افزایش pH واژن میشود؛ به این معنی که محیط واژن کمتر اسیدی شده و برای رشد باکتریها و قارچهای مضر مناسبتر میگردد. این شرایط میتواند احتمال بروز عفونتهایی نظیر واژینوز باکتریایی یا عفونتهای قارچی را بیشتر کند.
از طرف دیگر، کاهش استروژن میتواند منجر به خشکی موقت واژن شود که این موضوع ممکن است در برخی از زنان حساس به نوسانات هورمونی، احساس خارش، سوزش یا ناراحتی ایجاد کند.
با افزایش هورمون پروژسترون و کاهش استروژن در فاز لوتئال (مرحلهای میان تخمکگذاری و شروع پریود)، ترشحات واژن ممکن است غلیظتر، نرمتر یا چسبناکتر به نظر برسند. این تغییرات طبیعی است، اما ممکن است از نظر ظاهری با ترشحات معمولی متفاوت به نظر برسند.
چرا عفونتهای واژینالی پیش از پریود به وقوع میپیوندند؟
سندرم پیشقاعدگی خود مستقیماً منجر به عفونت واژن نمیشود، اما میتواند علائمی مشابه ایجاد کند. با این حال، افزایش pH واژن در این دوره ممکن است به وقوع عفونتهایی مانند عفونتهای قارچی یا واژینوز باکتریایی کمک کند.
دکتر سینگ میگوید، هر دو حالت — یعنی PMS و عفونت — ممکن است باعث تغییر در مقدار، رنگ یا غلظت ترشحات واژن شوند. برخی از عفونتها نظیر عفونتهای قارچی میتوانند با خارش و تحریک ناحیه واژن همراه باشند و این علائم ممکن است در دوران PMS نیز مشاهده شوند.
دکتر سینگ اذعان میکند: «دردهای قاعدگی که از علائم رایج PMS هستند، ممکن است شبیه به درد ناشی از برخی عفونتهای واژینالی به نظر برسند. همچنین، نوسانات خلقی که معمولاً با PMS همراه است، در برخی عفونتها ممکن است به صورت تحریکپذیری یا خستگی ظاهر شود.»
چه زمانی بهتر است به پزشک مراجعه کنید؟
عفونتهای واژینالی که بلافاصله پیش از پریود به وقوع میپیوندند معمولاً خفیف هستند و اغلب بهطور خودبهخود بهبود مییابند، اما در صورت مشاهده علائم زیر، مشورت با پزشک ضروری است:
• تغییر رنگ ترشحات واژن به سبز، خاکستری یا زرد
• بوی قوی و ناخوشایند
• غلیظ و کفدار شدن ترشحات
• همراهی علائم خارش، سوزش یا تحریک شدید
راهنماهایی برای مدیریت علائم
• تغییرات در سبک زندگی و راهکارهای غیر دارویی:
• اصلاح رژیم غذایی: کاهش میزان مصرف کافئین، الکل و قندهای فرآوریشده
• فعالیت بدنی منظم: ورزشهای ایروبیک مانند پیادهروی یا دویدن میتوانند به کاهش علائم کمک کنند
• مدیریت استرس: تمرینهایی مانند یوگا یا مدیتیشن بسیار مؤثر هستند
• رفتار درمانی شناختی (CBT): روشی کارآمد برای مدیریت علائم روانی مرتبط با PMS
نتیجهگیری
گاهی اوقات، سندرم پیشقاعدگی ممکن است مشابه عفونتهای واژینالی به نظر برسد، اما معمولاً ناشی از تغییرات هورمونی است. با این حال، این نوسانات هورمونی ممکن است شما را در برابر عفونتهای واقعی آسیبپذیرتر کنند. اگر متوجه ترشحات غیرعادی، بوی تند یا خارش مداوم شدید، بهتر است با پزشک در میان بگذارید. با حفظ تعادل در شیوه زندگی، فعالیت ورزشی منظم، تغذیه سالم و تکنیکهای مدیریت استرس، میتوانید در دوران پیشقاعدگی به بهبود سلامت واژن خود کمک کنید.