اولمرت: هیچ توجیهی برای گسترش فعالیت‌های نظامی در غزه وجود ندارد
«ایهود اولمرت» که در سال‌های ۲۰۰۶ تا ۲۰۰۹ عهده‌دار سمت نخست‌وزیری رژیم صهیونیستی بود، در مصاحبه‌ای اظهار داشت: آنچه که به وضوح برای همه مشخص است این است که هیچ دلیلی نمی‌تواند توجیه‌کننده گسترش عملیات نظامی در غزه باشد. هیچ بهانه‌ای نخواهد توانست ادامه این اقدامات نظامی را با خطر از دست رفتن «گروگان‌ها» (زندانیان صهیونیستی)، جان سربازان اسرائیل و همچنین جان افراد غیرنظامی در غزه توجیه کند. هیچ دلیلی وجود ندارد.
وی افزود: در سرزمین‌های اشغالی «این تفکر وجود دارد که این جنگ به یک نزاع شخصی یا جنگی نامشروع تبدیل شده که صرفاً به دلیل منافع سیاسی» بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر کنونی رژیم صهیونیستی در حال انجام است، و این یک جنایت است. هیچ دفاعی برای این قابل تصور نیست. و این واقعیت که چنین تعداد زیادی قربانی وجود دارد، توجیه‌پذیر نیست. به همین سادگی.
اولمرت همچنین روز گذشته در اظهاراتی مجدد اعلام کرد که «هیچ دلیلی برای ادامه عملیات در غزه وجو ندارد.»
در گفت‌وگوی امروز او با نشریه نیویورکر، در پاسخ به این پرسش که برخی می‌گویند دلایل سیاسی موجب تمایل نتانیاهو به ادامه جنگ است، تصریح کرد: من این موضوع را پیش‌تر بیان کرده‌ام. من بیش از یک سال پیش خواستار پایان این جنگ شدم.
اولمرت با اشاره به اظهارات خشونت‌آمیز و غیرانسانی مقامات کابینه صهیونیستی، که بیان می‌کنند «تمام غزه متعلق به حماس است و به همین دلیل، هیچ‌کس مستحق دریافت غذا نیست و همه آنها باید تبعید شوند»، گفت: این افراد، سخنگویان کلیدی این دولت هستند. می‌توان این دیدگاه را به‌عنوان پاکسازی قومی تعبیر کرد. وقتی چنین نظراتی را می‌شنوید، نمی‌توانید نسبت به آن بی‌تفاوت باشید، نمی‌توانید آن را نادیده بگیرید. شما نمی‌توانید تنها گوش دهید و بگویید «خوب، بیایید ادامه دهیم.» نه! این مطلب کاملاً غیرقابل تحمل است. هر کسی که به گونه‌ای به چنین نتیجه‌گیری می‌رسد، به‌طور بالقوه شریک یک جرم بسیار جدی است.
مقام پیشین صهیونیسم در ادامه در پاسخ به سوالی درباره ممنوعیت ورود غذا و دارو و دیگر کمک‌های بشردوستانه به نوار غزه اذعان کرد که «سیاست گرسنگی دادن بخشی از برنامه‌های اجرایی کابینه اسرائیل بوده است» اما ادعا کرد که «هیچ‌گاه سیاستی برای کوچاندن اجباری مردم غزه وجود نداشته است.»
او خاطرنشان ساخت: در دولت من، هیچ‌کس نمی‌توانست چنین موضوعاتی را مطرح کند و یک دقیقه بیشتر به عنوان عضو کابینه باقی بماند. در حالیکه نتانیاهو به‌طور مستمر تلاش می‌کند تا آنها را حفظ کند. بنابراین، او به‌طور فعال در این اظهارات و پیامدهای بالقوه آنها شریک می‌باشد.
خبرنگار نیویورکر در ادامه پرسید: بنابراین، اگر تابع انگیزه‌های سیاسی، نتانیاهو بخواهد غزه را از نظر قومی پاکسازی کند، آیا این ممکن است، و اگر انگیزه‌های سیاسی بر چیز دیگری تأکید کند، آیا ممکن است همان را دنبال کند و تمام امور تنها تحت تأثیر آن انگیزه‌ها پیش برود؟
اولمرت در پاسخ تأکید کرد: بله، درست است. و در یک برهه زمانی، حتی اگر سیاست رسمی کابینه حاکی از پاکسازی قومی و کشتار غیرنظامیان باشد، این امر ممکن است اجتناب‌ناپذیر باشد. حتی اگر این سیاست، به‌طور رسمی اعلام نشده باشد. برخی رویدادها هیچگونه تفسیری جز آنچه که باشد، نمی‌توانند داشته باشند.
نخست‌وزیر سابق صهیونیستی در عین حال تلاش کرد ثابت کند که اگرچه تعداد قربانیان در غزه بسیار بالا بوده و باید از آن جلوگیری می‌شد، اما این موضوع را نمی‌توان به عنوان جنایت جنگی یا نسل‌کشی محسوب کرد.
اولمرت در پاسخ به سوالی درباره مقاله اخیرش در روزنامه هاآرتص که اعلام کرده بود جنایات جنگی به واقع در حال حاضر در حال وقوع است، در حالی که همچنان تأکید می‌کرد سیاستی برای جنایات جنگی وجود ندارد، تصریح کرد: به کرانه باختری نگاه کنید. حملات روزانه علیه فلسطینی‌ها در منازل، باغات زیتون و املاک‌شان، جنایات جنگی محسوب می‌شود، به خصوص زمانی که پلیس در دستگیری متجاوزان کوتاهی کرده و به جای آن، قربانیان فلسطینی را دستگیر می‌کند.
وی ادامه داد: و در غزه چه خبر است؟ وقتی که همگان بر این باورند که هیچ دلیلی برای ادامه جنگ وجود ندارد و تنها ملاحظات سیاسی نتانیاهو در کار است، به معنای از دست رفتن سربازان و گروگان‌های اسرائیلی و فلسطینی‌هاست، این خود یک جنایت است.
اولمرت در خاتمه با اشاره به حمله حماس به سرزمین‌های اشغالی در هفتم مهرماه ۲۰۲۳ بیان کرد: باید درک کنیم که ما بایستی به حمله در هفتم مهر پاسخ می‌دادیم. اما حتی در آن تاریخ نیز این خطر وجود نداشت که «وجودیت» ما در معرض تهدید باشد. این ادعا که اسرائیل در خطر است یا اکنون در خطر است و بهانه‌ای برای گسترش عملیات نظامی می‌شود، بی‌معناست. این سیاستی است که توسط نخست‌وزیر نتانیاهو تنظیم و طراحی شده تا این نگرش را توجیه کند که شانس صلحی وجود ندارد. بنابراین، ما تا ابد در این مسیر ادامه خواهیم داد.
۳۱۰۳۱۰
