بازگشت شگفت‌انگیز دان پتیت به زمین؛ سفر ۹۳ میلیون مایلی، ۳۵۲۰ دور و جشن ۷۰ سالگی در فضای بی‌کران
به نقل از سای‌تک‌دیلی، این فضانورد آمریکایی که تولد ۷۰ سالگی‌اش را در فضا جشن گرفت، در روز شنبه ۱۹ آوریل (۳۱ فروردین)، به همراه الکسی اووچینین و ایوان واگنر از آژانس فضایی روسیه، با فضاپیمای سایوز MS-26 به زمین بازگشت. این سه فضانورد پس از گذراندن ۲۲۰ روز در فضا، در ساعت ۹:۲۰ شب به وقت شرق آمریکا (۶:۲۰ صبح به وقت محلی در روز ۲۰ آوریل) در یک منطقه دورافتاده در جنوب‌شرقی شهر جِزقازغان در قزاقستان فرود آمدند.
پتیت در طول این مأموریت، مجموعاً ۳۵۲۰ دور دور زمین چرخید و مسافتی در حدود ۹۳ میلیون مایل را طی کرد. او همراه با همکاران روس خود در تاریخ ۱۱ سپتامبر ۲۰۲۴ به ایستگاه فضایی بین‌المللی اعزام شده بود.
این چهارمین مأموریت فضایی دان پتیت محسوب می‌شود و بدین ترتیب مجموع روزهای حضور او در فضا به ۵۹۰ روز رسید. الکسی اووچینین نیز با پایان این آخرین سفر خود، رکورد ۵۹۵ روز اقامت در فضا را به ثبت رساند. ایوان واگنر نیز با این پرواز، به مأموریت فضایی دوم خود خاتمه داد و حالا ۴۱۶ روز تجربهٔ سفر فضایی دارد.
پتیت در این مأموریت به‌عنوان مهندس پرواز در تیم‌های اعزامی شماره ۷۱ و ۷۲ فعالیت داشت و در طول اقامتش در ایستگاه، به انجام مجموعه‌ای از آزمایش‌های علمی کلیدی پرداخت؛ از جمله پیشرفت در فناوری چاپ سه‌بعدی فلزات در شرایط ریزگرانش، توسعه سامانه‌های تصفیه آب برای استفاده در فضا و زمین، تحقیق در مورد رشد گیاهان در شرایط مختلف آبیاری و بررسی رفتار آتش در محیط بی‌وزنی.
شایان ذکر است او همچنین پروژه‌های شخصی خلاقانه‌ای را دنبال کرد؛ از آزمایش‌هایی با مفاهیم جذاب فیزیکی گرفته تا ثبت تصاویر شگفت‌انگیز از زمین و فضای عمیق. بخشی از این تصاویر به‌دست‌آمده از فعالیت‌های او توسط ناسا منتشر شد و واکنش‌های مثبتی را در شبکه‌های اجتماعی به همراه داشت.
در این راستا، بازگشت فضانوردان طبق پروتکل‌های عادی ناسا با معاینات پزشکی در محل فرود صورت گرفت. آنها سپس به محلی در شهر قَراغندی منتقل می‌شوند و پتیت با هواپیمای ناسا به مرکز فضایی جانسون در شهر هیوستون خواهند رفت.
خوشبختانه مسئولان ناسا در محل فرود وضعیت سلامت جسمی و روانی پتیت را مطلوب و در حد استاندارد برای بازگشت از مأموریت‌های فضایی طولانی‌مدت اعلام کردند.
ایستگاه فضایی بین‌المللی، که به‌طور مداوم از بیش از ۲۰ سال پیش فعال است، به‌عنوان یک آزمایشگاه مداری در ارتفاع پایین زمین، امکان انجام تحقیقاتی را فراهم می‌آورد که در شرایط زمینی غیرممکن است. این ایستگاه محیطی بین‌المللی برای پیشرفت در زمینه‌های زیست‌شناسی، فیزیک، علم مواد، پزشکی و مهندسی محسوب می‌شود.
گفته می‌شود که از منظر راهبردی، ایستگاه فضایی نقش حیاتی در درک تأثیرات فیزیکی و روانی زندگی در فضا به‌مدت طولانی ایفا می‌کند. این اطلاعات برای ناسا از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است، زیرا مأموریت‌های پیش روی آنها به ماه و مریخ به آمادگی کامل در برابر چالش‌های چنین سفرهایی نیاز دارند.
ناسا در سال‌های اخیر به‌تدریج وظایف مربوط به حمل و نقل فضایی و زیرساخت‌های مداری را به بخش خصوصی واگذار کرده و اکنون بیشتر بر روی اهداف بلندمدتی مانند برنامهٔ آرتمیس جهت بازگشت انسان به سطح ماه و مأموریت‌های بشری به سیاره سرخ تمرکز دارد.
در پایان، بر مبنای تجربیاتی نظیر مأموریت اخیر پتیت، ناسا امیدوار است که مسیر اعزام انسان به اعماق منظومه شمسی را هموارتر کند؛ مسیری که با دانش، فناوری و جسارت فضانوردانی چون دان پتیت، روز به روز روشن‌تر می‌شود.
