رکورد جدید چین – ایسنا

بر اساس جدیدترین گزارش منتشر شده از برنامه «برترین روستاهای گردشگری» توسط سازمان جهانی گردشگری (UNWTO)، چین با ارائه بیشترین تعداد نامزدها، جایگاه ویژهای را بدست آورده است.
، این برنامه به منظور شناسایی و قدردانی از جوامعی که در عرصه توسعه پایدار گردشگری پیشرو هستند، برگزار میشود و روستاهای برگزیدهای از نقاط مختلف جهان را معرفی میکند که نه تنها از نظر زیباییهای طبیعی و فرهنگی برجستهاند، بلکه در زمینه پایداری زیستمحیطی و اقتصادی نیز موفق عمل کردهاند. چین با شش روستای سرشناس شامل شیبادونگ، تائوپینگ، شیائوگانگ، سیتو، یاندونجیائو و گوانیانگ، بیشترین تعداد نمایندگی را در میان کشورهای جهان به خود اختصاص داده است.
روستاهای منتخب چین به دلیل تلاشهای خستگیناپذیر در حفظ میراث فرهنگی و طبیعی و بهبود تجربه گردشگری برای مسافران به عنوان مدلهایی برای توسعه پایدار معرفی شدهاند. بهعنوان نمونه، روستای شیبادونگ بهسبب ترکیب سنت و نوآوری در جلب گردشگران و محافظت از فرهنگ محلی، مورد توجه خاص قرار گرفته است.
طرح برترین روستاهای گردشگری بخشی از ابتکار گردشگری سازمان ملل برای توسعه روستایی است که از سال ۲۰۲۱ آغاز گردیده است. این برنامه به منظور تقویت پیشرفت و گنجایش در نواحی روستایی، مبارزه با کاهش جمعیت، ارتقای نوآوری و ادغام زنجیره ارزش از طریق گردشگری، و تشویق شیوههای پایدار اجرا میشود.
با توجه به این موارد، روستاها بر اساس معیارهایی از جمله داشتن منابع فرهنگی و طبیعی، ترویج و محافظت از این منابع، پایداری اقتصادی و اجتماعی، حفاظت از محیط زیست، توسعه گردشگری و یکپارچگی زنجیره ارزش، حاکمیت و اولویتبندی گردشگری، زیرساخت و ارتباطات، و بهداشت، ایمنی و امنیت مورد بررسی قرار میگیرند.
انتخابهای انجام شده نه تنها نمایانگر ارزشهای محلی این روستاهاست، بلکه در تقویت گردشگری پایدار در سطح جهانی نیز نقش حیاتی ایفا میکند. توجه گسترده به این مناطق، فرصتهایی را برای توسعه اقتصادی و فرهنگی ایجاد نموده و اهمیت گردشگری مسئولانه را برجسته میسازد.
در سال جاری، از مجموع بیش از ۲۶۰ گزینه موجود از بیش از ۶۰ کشور، ۵۵ روستا به عنوان برترین روستاهای گردشگری معرفی شدهاند و از ایران نیز روستای اصفهک واقع در استان اصفهان به این فهرست راه پیدا کرده است. ایران سال گذشته موفق به ثبت روستای کندوان شد.

کشورهای عربستان، مصر (۲ روستا)، اسپانیا (۲ روستا)، ژاپن (۲ روستا)، یونان، چین (۷ روستا)، تایلند، مکزیک (۳ روستا)، آرژانتین (۴ روستا)، اکوادور (۲ روستا)، پاناما (۲ روستا)، ایران، موریس، پرو (۵ روستا)، کلمبیا، قبرس (۲ روستا)، پرتغال (۲ روستا)، ترکیه، شیلی، موریس، سوئیس (۲ روستا)، اوگاندا، ایتالیا، گواتمالا (۲ روستا)، اتریش، ویتنام، اوکراین (۲ روستا) و اندونزی (۲ روستا) کشورهایی هستند که پرونده روستاهای پیشنهادی آنها در این دوره ثبت شده است.
گردشگری روستایی یکی از حوزههای بسیار مهم در صنعت گردشگری محسوب میشود که بر بازدید از نواحی روستایی با طبیعت دستنخورده، فرهنگ محلی و میراث سنتی تمرکز دارد. این نوع از گردشگری، با تأکید بر تجربیات اصیل و ارتباط نزدیک با زندگی روستایی، به طور روزافزونی در میان گردشگران جذابیت پیدا کرده است.
این سبک از گردشگری به دلیل تجربیات منحصربهفردی که به بازدیدکنندگان ارائه میدهد، با دیگر جنبههای گردشگری تفاوت دارد و غالباً با آرامش و دوری از شلوغیهای شهری همراه است.

از جمله نکاتی که بر اهمیت گردشگری روستایی تأکید میکند میتوان به موارد زیر اشاره کرد:
۱. توسعه اقتصادی در نواحی محروم:
گردشگری روستایی میتواند به تولید درآمد پایدار برای روستائیان کمک نماید. فعالیتهایی همچون ارائه خدمات اقامتی، فروش محصولات محلی و صنایع دستی میتوانند به تقویت اقتصاد روستاها منجر شوند.
۲. حفاظت از فرهنگ و میراث محلی:
گردشگری روستایی به حفظ سنتها، آداب و رسوم و میراث فرهنگی کمک میکند و توجه بازدیدکنندگان به این نواحی باعث میشود جوامع محلی توجه بیشتری به حفاظت از هویت فرهنگی خویش داشته باشند.
۳. حمایت از محیطزیست و توسعه پایدار:
این نوع گردشگری با تمرکز بر طبیعت و پایداری، میتواند آگاهی عمومی را در رابطه با حفاظت از محیطزیست افزایش داده و از تخریب منابع طبیعی جلوگیری کند.
۴.ایجاد فرصتهای شغلی:
افزایش تعداد گردشگران، نیاز به خدمات گردشگری در مناطق روستایی را به وجود میآورد، نظیر راهنمایان محلی، کارگران صنایع دستی و کارکنان اقامتگاهها که به کاهش بیکاری کمک میکند.
۵. تقویت تعامل فرهنگی:
گردشگری روستایی بستری را برای تبادل میان گردشگران و جوامع محلی فراهم میآورد. این تبادل به درک عمیقتر فرهنگها و ایجاد دوستی بین مردم از ملل و اقوام مختلف منجر میشود.

با این حال، گردشگری روستایی با چالشهایی همچون کمبود زیرساختهای مناسب، مشکلات حملونقل و نیاز به آموزش روستائیان برای مدیریت گردشگری روبرو است. سرمایهگذاری در این حوزه و آموزش مهارتهای لازم به جمعیت محلی میتواند تأثیرات مثبت این صنعت را افزایش دهد.
