درد مچ دست چه مسائل بهداشتی را نمایان می کند؟

اکنون دانشمندان یک روش سریع و با هزینه مناسب برای ارزیابی قدرت مچ دست توسعه داده اند که در آن فرد می تواند دستگاه را به طرز مشابهی با نحوه نگه داشتن یک فنجان، در حالی که آرنج هایش را جمع کرده، در دست بگیرد.

در این تحقیق جدید، محققان ابزاری را طراحی کردند که به تناسب نقاط استانداردی که برای کلیت جامعه مقررشده، فعال می شود و در عین حال به رابطه میان قدرت دست، جنسیت، قد و افزایش سن نیز توجه دارند.

قدرت مچ دست می تواند به عنوان یک ابزار بسیار موثر برای غربالگری چندین وضعیت بهداشتی در نظر گرفته شود. اگر فردی قدرت مچ پایینی داشته باشد، این ممکن است نشانگر وجود مشکلات جدی سلامت باشد.

تحقیقات متعدد نشان داده اند که ضعف در قدرت مچ ممکن است به عنوان نشانه ای از بیماری های مرتبط با قلب و ریه ها بروز کند، همچنین، تحقیقات دیگر نشان می دهند که افرادی که توانایی چنگ زدن کمتری دارند، احتمالاً دارای امید به زندگی کمتر خواهند بود.

به طور کلی، قدرت مچ دست به عوامل مختلفی چون جنس، سن و قد فرد وابسته است، که این موارد در فرآیند طراحی یک ابزار برای سنجش قدرت مچ دست و همچنین در نظر گرفتن کاهش توان مچ در نتیجه پیری، به کار گرفته شده است.

محققان موسسه بین المللی تحلیل سیستم های کاربردی (IIASA) مستقر در اتریش در تحقیقی که در نشریه BMJ Open به چاپ رسیده، محدوده قدرت مچ دست را توضیح داده اند.

سرگئی شربوف، از محققان این موسسه، تاکید می کند: «قدرت مچ دست به طور کلی تحت تاثیر جنسیت، سن و قد فرد قرار دارد. هدف ما تعیین آستانه ای درباره قدرت مچ است که می تواند وضعیت آن شخص را نشان دهد. اگر قدرت مچ دست بیمار پایین تر از این آستانه باشد، متخصص بهداشت او را برای بررسی های بیشتر ارجاع می دهد.»

او همچنین اشاره کرد که این ابزار اندازه گیری قدرت مچ دست مشابه با روش هایی در سنجش فشار خون عمل می کند، به این صورت که زمانی که اندازه فشار خون از یک حد معین فراتر برود، پزشک می تواند تصمیم بگیرد دارویی تجویز کند یا بیمار را برای ارزیابی بیشتر به متخصص ارجاع دهد.

در طی آزمایش های بالینی، محققان با استفاده از یک دینامومتر و ابزاری برای اندازه گیری نیروی فشار، قدرت مچ دست همه شرکت کنندگان را اندازه گیری کردند.

شرکت کنندگان از آنها خواسته شد برای دو بار در هر دست تلاش کنند و پژوهشگران قدرت مچ دست را با توجه به شرایط ایستاده یا نشسته بودن مقایسه کردند. آنها سپس قدرت مچ دست را در برابر گروه مشابهی از افراد از لحاظ جنسیت، سن و قد سنجیدند.

یافته ها نشان دادند که قدرت مچ دست پایین تر از میانگین نسبی برای گروه های مشابه (از نظر جنس، سن و قد)، می تواند به عنوان علامتی از شرایط سلامتی تلقی شود که ممکن است منجر به مرگ زودهنگام گردد. این بدان معنی است که در صورت مقایسه قدرت چنگ زدن خود با افرادی مشابه از نظر سنی، جنسیتی و وزنی، اگر امتیاز شما کمتر باشد، ممکن است نشانه ای از وجود مشکلاتی باشد.

این دستگاه که به صورت آنلاین به فروش می رسد، قادر است قدرت دست فرد را مشخص کرده و وضعیت آن را براساس سن و جنسیت، به عنوان ضعيف، نرمال یا قوی ارزیابی کند.

از بر اساس یک مقاله در The Conversation، میانگین قدرت دست افراد در دهه دوم زندگی برای مردان ۴۶ کیلوگرم و برای زنان ۲۹ کیلوگرم محسوب می شود. پروفسور آدام تیلور از دانشگاه لنکستر تأکید می کند که این میزان در سنین ۶۰ تا ۶۹ سالگی به ۳۹ کیلوگرم و ۲۳.۵ کیلوگرم تقلیل می یابد.

پروفسور تیلور اضافه کرد: مطالعات نشان داده اند که داشتن قدرت مچ دست زیر حد متوسط در مقایسه با افرادی از همان جنس و سن، با خطر نارسایی قلبی ارتباط دارد و کاهش قدرت می تواند نشان دهنده تغییرات نگران کننده در ساختار و کارکرد قلب باشد. همچنین ضعف مچ دست به عنوان یک پیش بینی کننده قوی برای مرگ ومیرهای قلبی، مرگ ومیر به هر دلیل و بستری شدن در بیمارستان به خاطر نارسایی قلبی تلقی می شود.

وی همچنین توضیح داد: تشخیص سرطان روده بزرگ، پروستات یا ریه در مردان و نیز سرطان سینه و ریه در زنان، همگی با کاهش ۵ کیلوگرم قدرت مچ دست در سنین ۶۰ تا ۶۹ سالگی مرتبط است که این کاهش به خطر مرگ ناشی از سرطان روده بزرگ در مردان و سرطان سینه در زنان نیز مرتبط است.

افرادی که دچار چاقی و دیابت نوع ۲ هستند نیز قدرت مچ دست ضعیف تری را نشان داده اند.

پروفسور تیلور خاطرنشان کرد که بیماری هایی چون دیابت، سرطان و بیماری های قلبی باعث کاهش توانایی عملکرد عضلات به دلایل مختلفی می شوند. به عنوان مثال، در افراد مبتلا به دیابت، وجود چربی اضافی در بافت های عضلانی موجب تضعیف آنها می گردد.

در اوایل سال جاری، تحقیقی که توسط محققان دانشگاه بریستول انجام شد نشان داد که افرادی که دارای قدرت مچ دست بالاتری هستند، خطر کمتری برای ابتلا به زوال عقل (۲۷٪) و بیماری آلزایمر (۳۲٪) دارند.

محققان بریستول در مقاله خود به ارائه چندین دلیل برای این نتایج پرداختند. آن ها مطرح کردند که این مسئله ممکن است به دلیل افت تدریجی بافت های عضلانی به همراه التهاب باشد، که احتمالاً یکی از علل اصلی زوال عقل است.

دکتر سونیا اسپیتزر، پژوهشگر فوق دکتری در دانشگاه وین، تصریح کرد که این تیم به کسی پیشنهاد نمی دهد که برای کاهش خطر مرگ، نیاز به تقویت دست و ساعد خود داشته باشد. در واقع، این تحقیق نشان نداد که داشتن قدرت مچ دست بالاتر از متوسط، ریسک مرگ را کاهش می دهد.

او اظهار داشت: “به احتمال زیاد، اگر فردی از طریق ورزش قدرت مچ دست خود را تقویت کند، تأثیر خاصی بر سلامت کلی او نخواهد داشت. ” بنابراین، اتخاذ یک سبک زندگی سالم و ورزش همچنان بهترین روش ها برای حفظ یا ارتقای سلامت است.”