تصمیمات تنها نوشته‌های بی‌ارزش هستند!
یکی از تلخی‌های تاریخی مرتبط با برنامه صلح‌آمیز هسته‌ای ایران، تکرار مکرر اشتباه در اعتماد و عقب‌نشینی نسبت به کشورهای اروپایی و اقدامات غیر دوستانه برخی از دولت‌های غربی اروپا بر ضد حسن نیت ایران بوده است.
بر اساس گزارش روزنامه کیهان: تجربه ناخوشایند پذیرش تعلیق داوطلبانه در دوران مذاکرات دولت اصلاحات با تروئیکای اروپایی و نیت نیکو که نهایتاً به جرئت و جسارت بیشتر غربی‌ها و آمریکایی‌ها منجر شد، نمونه‌ای از تجارب ناگوار ناشی از عقب‌نشینی در برابر اروپا و نتیجه صفر در برابر این رویکرد است.
اظهارات اخیر عراقچی در مورد حرکت اروپا به سمت فعال‌سازی مکانیزم ماشه، در حالی مطرح شد که محمد جواد ظریف بارها به‌صراحت وجود این سازوکار را انکار کرده و از پاسخ‌دهی به بند پنجم برجام که بار سنگینی بر دوش ایران دارد، شانه خالی کرد.
کشورهای اروپایی با برداشت نادرست از واهمه مسئولان ایرانی از فعال شدن مکانیزم ماشه (که شامل ارجاع شکایت به کمیته رسیدگی، بازگشت موضوع برنامه هسته‌ای ایران به شورای امنیت و برگزاری رأی‌گیری درباره ادامه لغو تحریم‌هاست، که می‌تواند به وتوی احتمالی کشورهای غربی و احیای قطعنامه‌های تحریمی پیش از 2231 منجر شود) در حال استفاده از این موضوع به‌عنوان ابزاری برای دستیابی به امتیاز از ملت و دولت ایران هستند.
اکنون دولت‌های اروپایی در تلاشند تا از قطعنامه‌های کاغذی شورای امنیت به‌عنوان ابزاری برای ایجاد ترس مجدد بهره ببرند، در حالی که ریچارد نفیو، طراح تحریم‌های ایران در وزارت خارجه آمریکا، تصریح کرده است که تحریم‌ها از کارآیی و امکان شدت یافتن گذشته برخوردار نیستند و ساختار سیاست بین‌الملل در دوران فعلی، هیچ اجماعی در برابر ایران را برای کشورهای اروپایی و آمریکایی ممکن نمی‌سازد.
