معاونت علمی: خروج پزشکان از کشور ۱۸ درصد کاهش یافته است

طبق گزارش خبرگزاری مهر که از سوی معاونت علمی، فناوری و اقتصاد دانش‌بنیان ریاست‌جمهوری منتشر شده است، مهاجرت کارکنان در بخش سلامت همواره به عنوان یکی از معضلات جدی این حوزه لحاظ گردیده و برای درک واقعی چرایی این پدیده، نیاز به بررسی دقیق و طرح‌ریزی مدبرانه وجود دارد. در سال‌های اخیر، روند خروج اعضای سازمان نظام پزشکی از کشور به شکل قابل توجهی افزایش یافته است؛ به‌طوری‌که این آمار از ۷۵۳ نفر در سال ۱۳۹۷ به ۷۰۰۸ نفر در سال ۱۴۰۲ رسید. با این حال، خوشبختانه اقدامات انجام شده، باعث شده تا این تعداد در سال ۱۴۰۳ تا ۱۸ درصد کاهش یابد. جزئیات این کاهش و تحلیل‌های آماری مربوطه در ادامه این گزارش آورده شده است.

این گزارش به‌عنوان مبنای آماری، نقش مهمی در تصمیم‌سازی و تصمیم‌گیری‌های کلان کشور ایفا می‌کند. این داده‌ها به سیاست‌گذاران کمک می‌کند تا با نگاهی جامع و دقیق‌تر، برنامه‌هایی برای حفظ و نگهداری نیروی انسانی متخصص در حوزه سلامت طراحی نمایند.

مهاجرت نیروی متخصص در حوزه سلامت تنها به وضعیت کشور ما محدود نمی‌شود و در سال‌های اخیر به چالشی اساسی برای نظام‌های بهداشت و درمان در سطح جهانی تبدیل شده است. برآوردهای سازمان جهانی بهداشت حکایت از این دارد که تا سال ۲۰۳۰، کمبود جهانی نیروی کار در بخش سلامت به ۱۵ میلیون نفر خواهد رسید که این مشکل به ویژه در کشورهای با درآمد پایین و متوسط، بیشتر محسوس خواهد بود.

تخمین‌ها نشان می‌دهند که تا پایان سال ۲۰۲۴، ایالات متحده آمریکا با کمبود بیش از ۶۴۰۰۰ پزشک مواجه خواهد شد و این تعداد تا سال ۲۰۳۰ به بیش از ۱۲۰ هزار نفر افزایش خواهد یافت. این آمار بیانگر چالش گسترده کمبود نیروی متخصص در عرصه سلامت به‌صورت جهانی است.

تحقیقات انجام شده نشان می‌دهد که از ابتدای سال ۲۰۰۰، بخش سلامت نسبت به کشاورزی و صنایع دیگر، رشد چشمگیری را تجربه کرده و این روند، تا سال ۲۰۳۰ ادامه خواهد داشت. این موضوع به معنای افزایش بی‌وقفه تقاضا برای نیروی کار در این بخش بوده و ضرورت نگهداری و جذب نیروهای متخصص در این حوزه را بیش از پیش نمایان می‌سازد.

مطالعات نشان از آن دارند که عوامل اجتماعی-اقتصادی، بهبود شرایط کاری، فرصت‌های ترقی شغلی و امنیت اشتغال، از اصلی‌ترین دلایل مهاجرت متخصصان در عرصه سلامت هستند. تمرکز بر این عوامل و تلاش‌های لازم برای ارتقاء وضعیت در این زمینه‌ها می‌تواند در کاهش روند مهاجرت و حفظ متخصصان در کشور موثر واقع شود.

با در نظر گرفتن اهمیت کلیدی نیروی متخصص در بخش سلامت و چالش‌های جهانی مرتبط با کمبود این نیرو، ضرورت دارد که با تکیه بر آمارهای معتبر و تحلیل‌های تخصصی، برنامه‌های جامع و موثری برای حفظ و نگهداری این نیروها در کشور طراحی و به اجرا درآید. کاهش ۱۸ درصدی مهاجرت در سال ۱۴۰۳، نشان‌دهنده اثر مثبت برخی از اقدامات صورت گرفته است، اما برای دستیابی به دستاوردهای بهتر، نیاز به تلاش‌های مستمر بیشتری احساس می‌شود.