نگرانی من از اینکه جباری نیز همچون حجازی و پورحیدری مورد حمله قرار گیرد/ مدیران استقلال باید افراد مشکوک را از آکادمی کنار بگذارند/ آقای کاپیتان از تعصب صحبت می‌کرد اما تمام پولش را دریافت کرد
شاهرخ بیانی که روزگاری کاپیتان و مربی استقلال بوده و به عنوان یکی از یاران ساکت الهامی در نساجی شناخته می‌شود، از شرایط فعلی تیم مازندران به شدت نگران است.
بیانی در گفتگویی کاملاً صریح با خبرورزشی، نظرات خود درباره نساجی و به‌ویژه استقلال را مطرح کرده که خواندن آن را توصیه می‌کنیم:
بیان وضعیت نساجی
واقعا نگران تیم و هوادارانش هستم. نساجی نماد عشق مردم مازندران و به ویژه قائمشهر است، اما رفتارهایی را مشاهده کردم که واقعاً برای کادر مدیریتی و ساکت الهامی ناراحت‌کننده بود. حدادیان بدون هیچ چشمداشتی برای نساجی هزینه کرد و در مواقعی که بحث منافع ملی پیش می‌آمد، بدون واهمه هواپیماهایش را برای پروازهای اختصاصی تیم‌های ملی فراهم می‌کرد. او حتی کمک می‌کرد تا نمایندگان ایران در رقابت‌های آسیایی راحت‌تر رفت و آمد کنند، اما بعضی‌ها واقعاً پاسخ درخور به زحمات او ندادند. این مشکل شامل ساکت الهامی هم می‌شود.
چطور این مشکل نمایان شد؟
این روزها پیشکسوتان نساجی را می‌بینم که مدیریت و سرمربی تیم را زیر سوال می‌برند. این انتقادها نه تنها منصفانه نیست، بلکه باید افراد ابتدا به خودشان نگاه کنند. مگر نه اینکه حدادیان در شروع فصل گفت بیایید و تیم را تحویل بگیرید؟ پس چرا کسی از مدیران استانی در آن زمان قدم جلو نگذاشت؟ و چرا پیشکسوتانی که حالا انتقادی می‌کنند، در آن زمان فعال نبودند؟ دارند می‌گویند چرا نساجی بازیکنان مازندرانی را جذب نکرده است. باید بگویم که آیا آن بازیکنان خودشان تمایل داشتند که بیایند و ما آنها را نپذیرفتیم؟ آنان راهی تیم‌های دیگر شدند و به دلایلی خواستند خارج از مازندران بازی کنند، اما همه مشکلات به ساکت الهامی نسبت داده شد.
همیشه می‌گویند عباس‌زاده، ولی در اینجا هیچ اشاره‌ای به این نکته نمی‌شود که همین عباس‌زاده که کاپیتان تیم هم است، تمامی پولش را دریافت کرده است. اگر تعصبی وجود داشت، او می‌توانست بخشی از مطالباتش را نگیرد و به نساجی و مردم شهر ببخشد. برعکس، گفتند چرا نساجی در مازندران تمرین نمی‌کند! این افراد اطلاع درست و دقیقی از وضعیت زمین‌های تمرینی در قائمشهر ندارند و نمی‌دانند که اصلاً هیچ زمینی برای تمرین در آنجا وجود نداشت، در غیر این صورت، ماندن تیم در قائمشهر برای باشگاه بسیار کمتر هزینه داشت. همه تقصیرها به گردن ساکت الهامی افتاد، در حالی که باید به یاد داشت نساجی با سرمربی خارجی‌اش فقط در ۱۱ هفته ۶ امتیاز کسب کرد! آیا به واقع مشکل به عدم گلزنی بازیکنان برمی‌گردد؟ فرض کنیم که ساکت الهامی مربی شایسته‌ای نبود، آیا اجازه دارد کسی به خانواده او توهین کند؟ فراموش نکنید که نساجی با همین الهامی قهرمان جام حذفی شد و او چندین بار تیم را از خطر سقوط نجات داد.
انتخاب شما با تیم چه شد؟
از نظر اخلاقی اصلاً درست نبود که وقتی با ساکت الهامی به تیم آمدم، با رفتن او در تیم بمانم، به همین خاطر وقتی ساکت رفت، در جلسه معارفه مهاجری حاضر شدم، به او خوشامد گفتم و از بچه‌ها خداحافظی کردم. اکنون دیگر در نساجی نیستم اما همواره برای این تیم آرزوی موفقیت دارم.
حالا بیایید سراغ استقلال. اگر این تیم قهرمان جام حذفی شود، آیا مجتبی جباری بهتر است سرمربی تیم بماند یا دستیار یک مربی بزرگ خارجی شود؟
اگر ان‌شاءالله قهرمان جام حذفی شویم، این خود مجتبی جباری است که باید برای نیمکت استقلال تصمیم‌گیری کند. مجتبی از خانواده استقلال است و انسانی سالم و باانصاف می‌باشد. اگر او استقلال را قهرمان جام حذفی کند، قطعاً خودش بهتر از هر کسی می‌تواند ارزیابی کند که آیا به سطح سرمربیگری استقلال در لیگ رسیده یا بهتر است دستیار یک مربی بزرگ باشد. البته در دنیای فوتبال، پیشرفت به معنای گذراندن چند سال به عنوان دستیار مربیان بزرگ و با تجربه است تا تمام فوت و فن کار را به دست آورد.
آیا شما نگران هستید که مجتبی در استقلال ناامید شود؟
باید هر شرایطی از سرمایه سوزی اجتناب کرد. مجتبی جباری باید به خوبی به تاریخ استقلال نگاه کند و درک کند که تماشاچی همیشه خواهان پیروزی است. به یاد بیاورید سال ۹۹ را که محمود فکری حتی یک زمان با استقلال صدرنشین شد اما وقتی نتوانست نتیجه بگیرد، همه دیدند که چگونه او را به باد انتقاد گرفتند. البته این موضوع فقط محدود به محمود فکری نیست، آیا در گذشته نیز مرحوم حجازی و مرحوم پورحیدری با شعارهای هواداران مورد انتقاد شدید قرار نگرفتند؟ آیا همین جریان برای علی پروین در پرسپولیس نبود؟ نگرانم که با مجتبی نیز چنین برخوردی شود، اما در نهایت خود جباری و کادر مدیریتی باید تصمیم بگیرند چه کسی در فصل آینده سرمربی تیم باشد.
دومین جلسه هم‌اندیشی باشگاه استقلال با پیشکسوتان سه‌شنبه برگزار می‌شود. شما پیشتر گفته بودید که دیگر به این نشست نمی‌روید. آیا هنوز هم همین نظر را دارید؟
در این خصوص تماس گرفتند و توضیحاتی دادند که من قانع شدم دوباره در نشست حاضر شوم. قرار است برای پیشکسوتان استقلال یک هیات مدیره ایجاد شود و مهم‌ترین اقدامات آن در این جلسه پایه‌ریزی می‌شود. بر همین اساس در این جلسه حاضر می‌شوم چون احساس می‌کنم قرار است اقدامات مهمی برای پیشکسوتان استقلال انجام شود.
در پایان می‌خواهیم درباره شرایط آکادمی استقلال صحبت کنیم. برخی پیشکسوتان آبی به صراحت از وضعیت آکادمی نگران هستند و معتقدند که کسانی که صلاحیت کار در آنجا را ندارند، در اطراف تیم‌های پایه‌ای استقلال قرار دارند.
آکادمی یک جزء بسیار حیاتی در راستای پیشرفت هر باشگاه بزرگ است. می‌توانید آکادمی بارسلونا و منچستر یونایتد را مشاهده کنید و وضعیت استعدادیابی و بازیکن‌سازی در قطر را ببینید، تمامی این تجربیات موفق از دل آکادمی‌ها به‌دست آمده است. در استقلال ما نیز در دو مقطع، روزهای درخشانی برای آکادمی داشتیم. دهه ۵۰ که امثال من، شاهین، مرحوم احدی و رضا نعلچگر به فوتبال ایران معرفی شدند و دهه ۷۰ که بازیکنان بزرگی مانند پیروز قربانی، امیرحسین صادقی، مجتبی جباری، وحید طالب لو و خسرو حیدری ظهور کردند.
در آن زمان آقای عضدی و مرحوم شرکا برای آکادمی استقلال زحمات زیادی کشیدند و اکنون مدیران باشگاه باید بدانند که چه امانت بزرگی در دست دارند. اگر آکادمی به درستی فعالیت کند، واقعاً می‌تواند سالی ۵ بازیکن به تیم بزرگسالان استقلال معرفی کند، اما در خصوص اشخاص خاصی که به آکادمی آمده‌اند، مدیران باید مراقب باشند و افرادی که صلاحیت ندارند را از آکادمی دور کنند. آقای اسدی که عضو هیات مدیره نیز هست، به خوبی این موضوعات را درک می‌کند، بنابراین باید با چنین مسائلی برخورد جدی صورت گیرد.
بیشتر بخوانید: خروج شبانه پیشکسوتان استقلال از گروه اتحاد!
