یافتن بقایای انسانی در دهان شیرهای گوشت‌خوار مربوط به یک قرن پیش
بیش از یک قرن پیش، دو شیر نر با ابعاد فوق‌العاده که به نام «آدم‌خواران ساوو» شناخته می‌شدند، در بازه‌ای تقریبی ۹ ماهه حداقل ۲۸ انسان را در کنیا به قتل رساندند.
این قربانیان کارگران ساختمانی بودند که در سال ۱۸۹۸ به منظور ساخت خط راه‌آهن کنیا- اوگاندا مشغول به کار بودند.
کارگران در کنار رودخانه ساوو چادر زده و به دفعات طعمه آن دو شیر نر فاقد یال قرار گرفتند.
این شیرها به مدت ۹ ماه در اطراف اردوگاه کمین کردند و شب‌ها کارگران را از چادرهایشان به بیرون کشیده و به شکل وحشتناکی از بین می‌بردند و می‌خوردند.
با وجود تلاش‌های مکرر کارگران برای ترساندن شیرها و ایجاد موانع از طریق ساخت حفاظ و روشن کردن آتش، تمامی این کوشش‌ها بی‌نتیجه بود و شیرها با پرش یا نفوذ از میان موانع، قربانیان بیشتری را می‌کشتند.
وضع به گونه‌ای پیش رفت که به خاطر ترس از شیرها، کارگران پروژه ساخت پل را abandon کردند. در نهایت، سرهنگ جان هنری پترسون، مهندس عمران پروژه، پس از چندین تلاش ناموفق موفق به کشتن شیرها با تیراندازی گردید.
این فرد در سال ۱۹۲۵ بقایای شیرها را به موزه تاریخ طبیعی میدانی شیکاگو فروخت و اکنون آنها در این مکان به‌خوبی نگهداری می‌شوند.
اولین شیر شکار شده توسط سرهنگ جان هنری پترسون
در سال‌های اخیر چندین تحقیق بر روی بقایای اسکلتی این شیرها صورت گرفته بود، اما دانشمندان به‌طور کامل مطمئن نبودند که آیا این بقایا واقعاً به همان شیرهای آدم‌خوار ساوو تعلق دارند یا خیر.
به منظور دستیابی به نتایج دقیق‌تر، تیم بین‌المللی از پژوهشگران وابسته به دانشگاه ایلینویز آمریکا، دانشگاه نایروبی و موزه ملی کنیا آغاز به استخراج رشته‌های موی خردشده و فشرده شده از دندان‌های شیرها کرده و تست‌های دی‌ان‌ای را انجام دادند.
این گروه موفق به شناسایی تکه‌های موی انسان، زرافه، غزال اوریکس، کَلِ آب‌دوست (نوعی بز کوهی بزرگ) و گورخر شدند که به‌عنوان طعمه توسط شیرها شکار و مصرف شده بودند.
دانشمندان به دلیل احترام و پایبندی به «علم مسئولانه و اخلاقی» از تجزیه و تحلیل موهای انسانی موجود در دندان شیرها خودداری کرده‌اند، زیرا ممکن است که این افراد خورده‌شده «امروزه فرزندانی در آن نواحی داشته باشند».
به گفته محققان، داده‌های ژنتیکی این دو شیر نشان‌دهنده سازگاری آنها با شیرهای متعلق به مناطق تانزانیا و کنیا است و این موضوع همچنین فرضیه اولیه مبنی بر برادر بودن این دو حیوان را تقویت می‌کند.
از طرفی، محققان در پی بررسی‌های انجام شده با غیبت بقایای بوفالو در رژیم غذایی این شیرها مواجه شدند؛ در حالی که برای شیرهای ساووی امروزی، بوفالو معمولاً طعمه‌ای ایده‌آل است.
شیرهای بازسازی شده در موزه تاریخ طبیعی شیکاگو
دکتر پترهانس در این زمینه اظهار دارد: «سرهنگ پترسون در طول اقامتش در ساوو یک دفترچه یادداشت داشت، اما هرگز مشاهده‌ای از گاومیش یا گاوهای محلی را در آن ثبت نکرده است.»
به عقیده پژوهشگران، یکی از دلایل این موضوع کاهش جمعیت گاو و گاومیش در آن ناحیه از آفریقا به دلیل شیوع یک بیماری ویروسی در آن زمان بوده است.
به بیان دانشمندان، تحقیقات بیشتر بر روی موهای قفل‌شده در دندان شیرها به آنها امکان می‌دهد تا حداقل نسبتا خوب رژیم غذایی این شیرها را بازسازی کرده و زمان آغاز عادت آنها به شکار انسان‌ها را بشناسند.
نتایج این مطالعات در نشریه علمی «Current Biology» منتشر شده است.
منبع: یورونیوز
