۵ روش جهت کمک به تقویت روحیه‌ی دوستتان که به سرطان مبتلاست
اگر بهترین دوستی به شما از ابتلای خود به سرطان خبر دهد، چه واکنشی نشان می‌دهید؟ پاسخ به این پرسش چندان ساده نیست.
سالانه صدها هزار نفر در سراسر جهان به این بیماری مبتلا می‌شوند. هرچند سرطان در ابعاد کلی شباهت‌هایی بین افراد دارد، اما روایت‌ها و جزئیات تجربیات شخصی بیماران می‌تواند به طور قابل توجهی متفاوت باشد.
در حینی که فرد با چالش‌های ناشی از بیماری خود دست و پنجه نرم می‌کند، باید به شیوه‌های برقراری ارتباطات اجتماعی‌اش نیز رسیدگی کند. این امر ممکن است به شدت دشوار باشد.
در این میان، دوستان و آشنایان فرد مبتلا با رعایت چند نکته به ظاهر ساده، ولی بسیار مؤثر، می‌توانند احساس راحتی بیشتری را برای او در دوران درمان فراهم آورند.
در ادامه پنج نکته مرتبط با این رفتارها ذکر شده است:
۱- تماس بگیرید، اما انتظار پاسخی نداشته باشید
ارسال یک پیام متنی، ایمیل یا پیام صوتی به گونه‌ای که نیازی به پاسخگویی نداشته باشد، بهترین شیوه برقراری ارتباط به شمار می‌رود. مانند: «پاسخی لازم نیست: فقط خواستم بدانی در زمان نیاز در کنارت هستم» یا «دوستت دارم. فقط همین را خواستم بگویم».
اگر او هیچ‌گاه پاسخی نداد یا پس از مدتی طولانی جوابی دریافت نکردید، دلتنگ نشوید.
زمانی که سرطان به تازگی تشخیص داده می‌شود و فرد تحت درمان قرار دارد، احساس نیاز به دانستن این که دیگران به او اهمیت می‌دهند بسیار ضروری است. اما جواب به هر پیام، نامه یا ایمیل در حین مدیریت فشارهای درمان ممکن است بر او فشار اضافه بیاورد و برای او طاقت‌فرسا باشد.
شما باید بدانید که شخصی که در حال حاضر به توجه نیاز دارد، بیمار است، نه شما. عشق و محبت خود را به او منتقل کنید و به او اطمینان دهید که بدون هیچ فشاری در کنارش خواهید بود.
۲- دسترسی به خوراکی‌های آماده را برایش تسهیل کنید
اگر قصد هدیه دادن دارید، به جای انتخاب پتو یا شمع، یک اشتراک سرویس تحویل غذای آماده می‌تواند انتخاب مناسبی برای دوستتان باشد.
تغذیه سالم بخشی کلیدی از فرایند درمان است، اما در هنگام درمان، تهیه غذا به قدری می‌تواند طاقت‌فرسا شود که فرد گاهی فاقد انرژی لازم برای این کار است.
علاوه بر این، در حین شیمی درمانی ممکن است حس بویایی فرد به شدت تقویت شود؛ به این معنا که بوهای تند نظیر بوی پیاز یا سیر ممکن است حالت تهوع ایجاد کنند و این موضوع واقعاً آزاردهنده خواهد بود.
خدمات تحویل غذای آماده در این دوران می‌تواند گزینه‌ای عالی و مفید باشد.
۳- همدردی را به حداقل برسانید
کارشناسان می‌گویند در حالی که ابراز همدردی خوب است، اما افراط در این کار می‌تواند تأثیر معکوس داشته باشد. به همین دلیل توصیه می‌شود در ابراز احساسات خود احتیاط کنید، زیرا ممکن است این‌گونه به نظر برسد که شما به بیمار ترحم می‌کنید.
یکی از بیماران می‌گوید: «وقتی احساس می‌کنم با من مانند یک فرد مرده رفتار نمی‌شود، بسیار روحیه‌بخش است. واقعاً خوشایند است که بتوانیم از خنده، شوخی و صحبت درباره مسائل عادی زندگی لذت ببریم، بدون اینکه دائماً درگیر سرطان باشیم.»
برخی اوقات، وظیفه نزدیکان می‌تواند پرت کردن حواس بیمار باشد؛ نظیر ارسال یک کلیپ خنده‌دار یا گپ زدن درباره موضوعات ساده که به آن‌ها اجازه می‌دهد از روزمرگی‌های زندگی لذت ببرند.
بیماران معمولاً نمی‌خواهند همیشه در گوشه‌ای نشسته و انتظار ترحم دیگران را بکشند.
۴- از بیان داستان‌های ترسناک پرهیز کنید
اگر کسی را می‌شناسید که بیماری مشابهی را تجربه کرده، می‌توانید نکات مثبت و کمک‌کننده او را با دوستی که به تازگی تشخیص دریافت کرده، مطرح کنید.
اما در این زمینه باید بسیار حساس باشید و صرفاً اطلاعات مفید را منتقل کنید و نه داستان‌های ترسناک. تجربه‌های ناخوشایند، همچون سوختگی شدید ناشی از تشعشع یا حالت تهوع‌های بی‌حد و حصر، نمی‌توانند به او کمک کنند و فقط اضطرابش را تشدید می‌کنند.
در اکثر مواقع، بهتر است داستان‌های این چنینی را فقط برای خود نگه دارید.
۵- بیمار را به افراد دارای تجربیات مشابه معرفی کنید
اگر کسی را می‌شناسید که به سرطان مبتلا بوده و خواهان به اشتراک گذاشتن تجربیات خود با فردی که به تازگی تشخیص دریافت کرده، هستید، می‌توانید آن‌ها را به یکدیگر معرفی کنید. انتقال تجربیات عینی می‌تواند به طور قابل توجهی اضطراب فرد را کاهش دهد.
صحبت کردن با کسی که تجربه مشابهی دارد نیز می‌تواند به فرد کمک کند تا احساس تسلط و کنترل بیشتری بر وضعیت خود پیدا کند.
در نهایت، نباید فراموش کرد: پرسش‌های مکرر را محدود کنید.
وقتی عزیزانتان در حال عبور از مراحل درمان سرطان هستند، از پرسیدن سؤالات بیش از حد درباره بیماری و روش‌های درمان خودداری کنید. به آن‌ها زمان بدهید و در صورتی که خودشان بخواهند، بحث را با شما آغاز خواهند کرد.
در مجموع، وظیفه ما در این شرایط این است که دوست بیمارمان را در هر وضعیت ذهنی یا جسمی که قرار دارد، بپذیریم و دوست داشته باشیم. در این وضع، پاسخ به تمامی سؤالات برای او می‌تواند خسته‌کننده و دشوار باشد.
منبع: یورونیوز
