شایع‌ترین عاملی که به ذوب شدن مغز شما منجر می‌شود
دکتر سودا سشادری، استاد نورولوژی دانشگاه سن‌آنتونیو و نویسنده این تحقیق، تصریح می‌کند: “بر اساس میزان بالای کریستول، که هورمونی مرتبط با استرس است، به نظر می‌رسد امکان پیش‌بینی مؤثر بودن و اندازه مغز و همچنین عملکرد آن در تست‌های شناختی وجود دارد.”
او ادامه می‌دهد: “تحقیقات ما نشان می‌دهد که آب رفتن مغز همراه با از دست دادن حافظه در افراد نسبتاً جوان، قبل از آنکه علائمش قابل مشاهده شود، اتفاق می‌افتد. هرگز برای کاهش استرس زود نیست.”
کریستول به عنوان یکی از هورمون‌های کلیدی استرس این امکان را فراهم می‌کند که با غریزه “فرار کن یا مبارزه کن” ما ارتباط برقرار کند. در مواقع استرس‌زا که سطح هوشیاری بالا است، غدد آدرنال مزید بر این، مقادیر بیشتری از کریستول را تولید می‌کنند. این هورمون سپس به کاهش یا تعطیلی فعالیت‌های جسمانی می‌پردازد که ممکن است بر بقای ما تأثیر منفی بگذارند.
زمانی که شرایط بحرانی خاتمه می‌یابد، باید سطح کریستول به حالت قبل کاهش یابد و سیستم‌های بدن بازگردند به وضعیت نرمال. اما اگر حالت هوشیاری طولانی‌مدت ادامه پیدا کند، بدن به عملکرد نادرست ادامه می‌دهد که عواقبش شامل اضطراب، افسردگی، مشکل قلبی، سردرد، افزایش وزن، اختلالات خواب و مشکلات حافظه و تمرکز خواهد بود.
متخصصان بر این باورند که مغز به خاطر نیازش به مواد مغذی مورد نیاز برای کارکرد بهینه، به شدت آسیب‌پذیر است.
کیت فارگو، مدیر برنامه‌های علمی انجمن آلزایمر آمریکا، اظهار می‌کند: “مغز یک عضو بسیار نیازمند است. این عضو به مقادیر زیادی از غذا و اکسیژن برای حفظ سلامتی و عملکرد مطلوب نیاز دارد. بنابراین، هنگامی که بدن برای مواجهه با استرس به این منابع نیاز دارد، مغز از آن‌ها کمتر بهره‌مند می‌شود.”
ارتباط استرس بالا با از دست رفتن حافظه
تحقیقات قبلی به ارتباط بین کریستول و زوال عقل پی برده بودند، اما این پژوهش‌ها عمدتاً بر روی افراد مسن و تنها بخشی از حافظه مغز به نام هیپوکامپوس تمرکز داشتند. سشادری تصریح می‌کند که نقطه قوت این تحقیق جدید، بررسی مردان و زنان با میانگین سنی ۴۸ سال و انجام اسکن‌های ام‌آر‌آی از کل مغز است، و نه فقط هیپوکامپوس. پژوهشگران از بین بیش از ۲۰۰۰ نفر که علامت زوال عقل نداشتند، افرادی را انتخاب کردند و روی آن‌ها آزمون‌های روانشناختی متنوعی اجرا کردند.
این تحقیق جزئی از پژوهش قلب فارمینگهام بوده است. پژوهش قلب فارمینگهام پروژه‌ای طولانی‌مدت است که تحت حمایت انستیتوی ملی قلب، ریه و خون آمریکا انجام می‌شود و وضعیت سلامتی ساکنان فارمینگهام، ماساچوست و فرزندانشان از سال ۱۹۴۸ تاکنون ثبت شده است.
حدود هشت سال پس از آزمون اولیه، این گروه دوباره مورد بررسی قرار گرفتند. سطح کریستول سرم خون آن‌ها به صورت ناشتا اندازه‌گیری شد و تست‌های ام‌آر‌آی مغز نیز انجام شد و ارزیابی مجدد از آزمون‌های حافظه و شناخت صورت گرفت. تجزیه و تحلیل داده‌ها با در نظر گرفتن سن، جنسیت، تودۀ بدنی و سیگاری بودن فرد، نشان داد که افرادی که در سطح بالاتری از کریستول قرار داشتند، در معرض بیشتری از دست دادن حافظه بودند. فارگو، که در این پژوهش حضور نداشت، بیان می‌کند: “از تغییرات در عملکرد شناختی متعجب نشدم. اگر کریستول بیشتری داشته باشید، احتمالاً دچار استرس هستید و وظایف شناختی برایتان دشوار می‌شود.”
استرس بر ساختار مغز نیز تأثیر می‌گذارد
فارگو اشاره دارد که نکته شگفت‌انگیز نتایج این تحقیق، تأثیرات کریستول بر ساختار مغز است. سطوح بالای کریستول با آسیب بیشتر به بخش‌هایی از مغز که اطلاعات را منتقل می‌کنند (کرونا رادیاتا) و میان دو نیم‌کره مغز (کورپوس کالوسوم) ارتباط دارد. علاوه بر این، افرادی که سطوح بالاتری از کریستول را تجربه می‌کنند، مغزهایی کوچکتر دارند. مخ‌ها، دو نیم‌کره مغز هستند که وظایف تفکر، احساسات، گفتار و عملکرد ماهیچه‌ها را بر عهده دارند. میانگین حجم مخ‌های مغز در افرادی با سطوح بالای کریستول، ۸۸.۵ درصد از کل حجم مغز بود و این میزان برای افرادی که کریستول نرمال داشتند، ۸۸.۷ درصد بود.
فارگو بیان می‌کند: “دیده‌ام که وجود چنین تغییر بزرگی در ساختار مغز به نسبت سطوح بالای کریستول در مقایسه با سطوح متعادل، حیرت‌آور است. اگر شما در میانسالی دچار تغییرات ساختاری مغز باشید، می‌توان تصور کرد که در سنین بالا با چه سرعتی ممکن است دچار زوال عقل شوید. نکته جالب اینجاست که تأثیرات سطوح بالای کریستول بر حجم مغز ظاهراً به طور خاص فقط زنان را تحت تأثیر قرار می‌دهد و مردان از آن مصون هستند.”
منبع: فرادید
