صعود به قله‌های ایران با یک پا!

کوهنوردی با تمام زیبایی‌هایش مملو از چالش‌ها و سختی‌های فراوانی است و برای عبور از فرازها و نشیب‌های آن به توان جسمی بالایی نیاز دارد. با این حال، افرادی وجود دارند که با وجود شرایط خاص، این چالش‌ها را پذیرفته و به دل کوه‌ها می‌زنند؛ مانند «علی توکلی»، جانبازی که در دوران دفاع مقدس یک پای خود را از دست داد و اکنون به طور جدی کوهنوردی را ادامه می‌دهد.

تجربه شروع کوهنوردی توکلی به ایسنا نقل کرده است: در سال ۶۷ در عملیات والفجر ۱۰، واقع در منطقه سلیمانیه عراق، پایم را از بالای زانو از دست دادم. پس از دوران نقاهت، تصمیم گرفتم که ورزش را به عنوان یکی از اولویت‌های زندگیم قرار دهم. علی‌رغم مشغله‌های کاری و دانشگاهی، هرگز ورزش را کنار نگذاشتم و به تدریج با طبیعت‌گردی و سپس کوهنوردی آشنا شدم. از سال ۷۳ کوهنوردی را با دو عصا آغاز کردم و تاکنون به طور مداوم قله‌ها را فتح کرده‌ام. تعداد زیادی قله را فتح کرده‌ام و به قله‌های شاخص ایران و ۱۶ بار هم به قله‌های خارج از کشور صعود داشته‌ام.

وی در خصوص قله‌های صعود شده بیان کرد: برای خودم دو پروژه در نظر گرفته‌ام؛ یکی عبارتست از ۱۰۰ قله برتر ایران و دیگری طرحی به نام سیمرغ که صعود به ۳۱ قله مرتفع در ۳۱ استان کشور را شامل می‌شود. علاوه بر قله‌های برجسته ایران، با توجه به منابع مالی‌ام، به کوه کلیمانجارو، ۴ بار به قله آرارات ترکیه و چندین بار به آرارات ارمنستان و قله‌های دیگر سفر کرده‌ام.

توکلی به چالش‌های کوهنوردی با عصا اشاره کرد و اظهار داشت: عبور از شیب‌های کوه با دو عصا و یک پا واقعاً دشوار و فرساینده است که تنها با تمرین مداوم امکان‌پذیر است. افرادی هم به این عرصه قدم گذاشته‌اند اما من به صورت منظم این فعالیت را دنبال می‌کنم. به دلیل دشواری کار، برای تکمیل مهارت‌های کوهنوردی‌ام تمرینات ورزشی خاصی نیز انجام می‌دهم. خدا یاری می‌دهد و من نیز برای ماندن در این عرصه زحمات زیادی را متقبل شده‌ام و سختی‌های فراوانی را تحمل کرده‌ام.

او در پاسخ به این پرسش که چه عاملی باعث شده با این شرایط به کوهنوردی ادامه دهد، گفت: کوهنوردی روح انسان را تقویت کرده و بدن را توانمند و قدرت‌بخش می‌سازد. عشق و دلبستگی که به این ورزش دارم، انگیزه‌ای برای ادامه دادن مسیرم می‌شود. برای تحقق این هدف، بی‌شک عشق و علاقه لازم است، به‌خصوص با شرایط من. همچنین صرف وقت زیاد برای این فعالیت نیز ضروری است.

این کوهنورد در مورد تجربه‌های تلخ و شیرین خود در کوهنوردی گفت: هر صعود همراه با مجموعه‌ای از خاطرات است، اما واکنش افرادی که تاکنون مرا ندیده‌اند برایم جالب است. برخی با نگرش مثبت و عده‌ای با برخوردی منفی به من پاسخ می‌دهند، اما در این میان ۹۹ درصد واکنش‌ها مثبت و تشویق‌آمیز است. تنها تعداد کمی از مردم، شاید به انگشتان دو دست هم نرسند، برخوردی منفی داشته‌اند، اما این مسأله نتوانسته مرا از پیگیری اهدافم بازدارد. من مشکلات این مسیر را برای خودم حل کرده‌ام و می‌دانستم که این راه پر از موانع است.

توکلی از حوادثی که در این سال‌ها برایش اتفاق افتاده یاد کرد و گفت: در طول ۳۵ سال، سه بار در مکان‌های دشوار عصایم شکسته و همچنین از کوه سقوط کرده‌ام، اما پس از هربار آسیب‌دیدگی، به توانایی خود برای بازگشت به این ورزش ادامه داده‌ام. آخرین حادثه‌ام در منطقه توچال بود که به دلیل سقوط از یک پرتگاه سه یا چهار متری، دچار آسیب‌دیدگی کتف شدم و از آن زمان حدود یک سال و نیم است که هنوز با درد آن درگیر هستم.

و در پایان به جوانان پیام داد و گفت: جوانان ما دارای فرهنگ و بینش عالی هستند، اما نیاز است که در این زمینه فرهنگ‌سازی صورت گیرد تا آن‌ها خود را تنها نعمت‌های قوی و توانا نبینند. وقتی افرادی که با شرایط خاصی در کوه مواجه می‌شوند را می‌بینند، نباید با نگاه منفی به آن‌ها برخورد کنند، چرا که این افراد توانایی‌های شگرفی دارند که به تدریج آشکار خواهد شد. باید به آن‌ها انرژی مثبت داده و مورد تشویق قرار دهند.

پایان پیام