دلایل عدم پیگیری سازمان محیط زیست در تأمین حق آبه زیست محیطی رودخانه ها و تالاب ها چیست؟

“`html

یک نفر از اعضای هیئت علمی دانشگاه اعلام کرد.

حمیدرضا صفوی، در مراسم بزرگداشت روز جهانی تالاب ها که در اتاق بازرگانی اصفهان و با حضور رئیس سازمان حفاظت محیط زیست برگزار شد، بیان کرد: آیا مسأله زاینده رود ناشی از کمبود اطلاعات و داده هاست؟ آیا در خصوص کمیت منابع و مصارف آب ابهامی وجود دارد؟ آیا آگاهی عمومی در مورد مسئولیت های اجتماعی نسبت به منابع آب کافی نیست؟ آیا دولت و نهادهای اجرایی به بحران های ناشی از کمبود آب، در زمینه زیست محیطی، اقتصادی و اجتماعی توجهی ندارند؟ آیا قانون گذاران و نهادهای امنیتی و قضایی از وضعیت زاینده رود بی خبرند؟ واقعیت این است که نه! حداقل ۵۰ طرح پژوهشی، ۲۱ طرح مشاوره ای (که ۱۵ طرح آن داخلی است)، ۱۱۰۰ مقاله علمی و ۹۰۰ پروژه در این حوزه انجام شده و این خود گواهی بر رد تمامی این سوالات است. اما چرا مشکلات به جای حل شدن، روز به روز افزایش می یابند و باقی می مانند؟! هیدروسیستم زاینده رود، ساختاری پیچیده از انواع منابع و مصارف آب به شمار می رود. این دسترسی شامل آب های سطحی و زیرزمینی برای مصارف صنعتی، شغلی و حفاظت از محیط زیست می باشد. مدل سازی این سیستم نیازمند دقت بالا و ارزیابی های مستمر است که این کار تا حدی انجام شده و به روزرسانی های متعددی در پیش است.

عضو هیئت علمی دانشگاه صنعتی اصفهان هنگام اشاره به پیچیدگی فزاینده مسائل مربوط به زاینده رود در فرآیند تصمیم گیری، خاطرنشان کرد: مسائل مربوط به منابع و مصارف، بوم شناسی منطقه، کشاورزی، خدمات صنعتی و شهری و تصمیمات مرتبط، به شدت پیچیده اند. تصمیمات گرفته شده در سطوح مختلف و همچنین در ساختار دولتی، این پیچیدگی را به طرز قابل ملاحظه ای افزایش می دهد.

صفوی تصریح کرد: تونل های اول، دوم و سوم و همچنین طرح های انتقال آب همانند انتقال از دریای عمان نمی توانند به تنهایی این مسائل را حل کنند. منابع آب زیرزمینی محدود و ضعیف بوده و ما در حال مواجهه با چاه های مجاز و غیرمجاز و برداشت های بیش از حد هستیم. میانگین برداشت ها در طول ۲۵ سال گذشته نشان می دهد که به طور متوسط سالیانه ۴۱۰ میلیون متر مکعب آب زیرزمینی بیشتر معرفی شده است. نتیجه چنین وضعیتی منجر به کمبود ۱۳ میلیارد و ۷۰۰ میلیون مترمکعب آب زیرزمینی شده است. تحقیقات حاکی از آن است که این کمبود آب به فرونشست زمین، کاهش کیفیت خاک و مشکلات دیگر انجامیده است. حال چه باید کرد؟ آیا باید در مورد این وضع گریه و زاری کنیم یا اینکه به دنبال راه حلی موثر باشیم؟

وی ادامه داد: در گذشته، حق آبه محیط زیست به گونه ای نادرست تخصیص یافت و منابع آب عمدتاً برای توسعه کشاورزی و ساخت ویلاها مورد استفاده قرار گرفت. انتقال آب به خارج از حوزه نیز مشکلات را به شدت تشدید کرد و اکنون نیاز به تجدید نظر و اصلاح داریم. توزیع نادرست منابع آب و جمعیت در نواحی مختلف نیز بر این مشکلات افزوده است.

عضو هیئت علمی دانشگاه صنعتی اصفهان افزود: در استان هایی که سرشاخه های زاینده رود واقع شده اند، متوسط سرانه آب بسیار بالاست. در حالی که استان اصفهان با کمبود شدید سرانه آب مواجه است. سوالات و تقاضاها این است که چرا سازمان محیط زیست به پیگیری تأمین حق آبه محیط زیست رودخانه و تالاب ها نمی پردازد؟ نقش نهادهای مردمی چیست و افکار عمومی چه نقشی می توانند ایفا کنند؟ وظیفه حاکمیت و دولت در این زمینه کجاست؟

صفوی ادامه داد: نهادهای مردمی، مراکز علمی و دانشگاهی آمادگی دارند تا بسترهای مطالبه اجتماعی و علمی را فراهم کنند. اما اتخاذ تصمیم و اقدام لازم است که توسط حاکمیت انجام شود. امیدوارم که با تلاش های رئیس محترم محیط زیست، وضعیت بهبود یابد.

“`