هزینۀ یک آرزو؛ افت بزرگ سرخابی ها در فضای آسیایی

“`html

۱۲:۰۰ ۱۸ بهمن ۱۴۰۳

محمدحسین نیکخوی متین وضعیت ناگوار و آزاردهنده است. برای مدت های متمادی این واقعیت را در تمامی رسانه ها گوشزد کردیم که سطح فوتبال کشورمان و تیم های معتبر لیگ ایران همچون استقلال، پرسپولیس و سپاهان نسبت به رقبای آسیایی خود به طرز محسوسی کاهش یافته و دیگر نمی توانیم با تیم های عرب هم پایه رقابت کنیم. اما پس از دیدار پرسپولیس و الهلال در لیگ قهرمانان آسیا، فوتبال ایران به طور عینی با یک واقعیت تلخ مواجه شد؛ واقعیتی دشوار که نشانگر نزول است.

پرسپولیس که قهرمان فصل گذشته لیگ برتر کشور شناخته می شود و در سال های اخیر در مقایسه با دیگر تیم های ایرانی، عملکردی برجسته در لیگ قهرمانان آسیا داشته، در دیداری که بسیاری از پیش نتیجه اش را به شکست پرسپولیس مرتبط می دانستند، با نمایشی ناامیدکننده در برابر بهترین تیم آسیا، یعنی الهلال عربستان، شکست سنگینی را متحمل شد. این تلخی که حتی پس از سوت پایان بازی نیز به فراموشی سپرده نشد، به هیچ وجه به آسانی قابل تحمل نیست.

در شبی که انتقادات زیادی متوجه عملکرد تیم، خصوصاً در نیمه اول بود و برخی بازیکنان نتوانستند توانایی های خود را به نمایش بگذارند، پرسپولیس به راحتی در برابر ستاره های بین المللی الهلال تسلیم شد.

این شکست تلخ اما به این بازی و تیم پرسپولیس محدود نمی شود. تنها چند ماه پیش، در دیدار الهلال عربستان با استقلال تهران نیز روز ناامیدکننده ای را با نمایش ضعیف نماینده کشورمان و قدرت نمایی عربستانی ها تجربه کرده بودیم. همچنین سپاهانی ها در فصل گذشته لیگ قهرمانان آسیا مقابل گران قیمت ترین تیم فوتبال آسیا، نماینده عربستان را شکست دادند.

نمایش های ضعیف و غیرقابل تصور استقلال، پرسپولیس و سپاهان، به عنوان برترین تیم های ایرانی، تنها به مصاف با الهلال عربستان محدود نمی شود و در سایر مسابقات نیز همواره عملکردی نامناسب ثبت کرده اند. استقلال و پرسپولیس در مجموع از ۱۴ دیدار انجام شده در لیگ قهرمانان آسیا تنها موفق به کسب یک پیروزی شده و شش بار شکست خورده اند. به علاوه، سپاهانی ها نیز با نمایشی ضعیف حتی در سطح دوم لیگ قهرمانان آسیا نتوانستند از گروه خود صعود کنند و به راحتی از رقابت های آسیایی خارج شدند.

اما نمی توان تمام مشکلات و تلخی های اخیر فوتبال باشگاهی کشور را به چند عامل فنی کوچک در مسابقات با الهلال عربستان و الشرطه عراق مربوط دانست.

درست است که الهلال عربستان با ارزشی حدود ۱۸۰ میلیون یورو نسبت به استقلال، پرسپولیس و حتی سپاهان با قابلیت مالی بسیار بالاتر و دسترسی به ستارگان معروف دنیای فوتبال، تلاش می کند، اما تفاوت این دو تیم صرفاً در قیمت بازیکنان نیست.

از کیفیت ورزشگاه ها در کشورهای حاشیه خلیج فارس تا تفاوت در شیوه های مدیریتی ما با آن ها داستان هایی باورنکردنی وجود دارد که سال ها می توان در مورد آن ها صحبت کرد. داستان هایی که به حقیقت پیوسته اند اما در بین مدیران ما، توجهی به آن ها نمی شود.

استقلال و پرسپولیس مدتی طولانی است که از بازی در استادیوم خانگی خود محروم مانده و نمی توانند در ورزشگاه آزادی به دلیل مشکلات مختلف به رقابت بپردازند. در حالی که این ورزشگاه با وجود بازگشت به چرخه مسابقات، هنوز هم با کاستی های بسیاری مواجه است. آیا در ورزشگاه های تیم های برتر عربستان چنین مشکلاتی وجود دارد؟ آیا مدیران ورزشی در عربستان و دیگر کشورهای حاشیه خلیج فارس تنها به فکر خرید بازیکنان خارجی هستند و توجه و تلاش برای بهره وری درست از منابع مالی مناسب را نادیده می گیرند؟

عملکرد نمایندگان ایران در مسابقات آسیایی ناامیدکننده بود، به طوری که شکست برای آن ها به یک امر معمول تبدیل شد؛ به گونه ای که تا مدت ها طرفداران سرخابی به دنبال عملکرد مناسب یا کسب امتیازی در مقابل الاهی عربستان بودند، در شرایطی که مشکل واقعی همچنان پابرجاست. این معضل ممکن است نه تنها در مستطیل سبز بلکه در زمینه های دیگر فوتبال ایران برای پیگیری وجود داشته باشد.

“`