تلسکوپ‌های فضایی هابل و جیمز وب تصویر جذابی از برخورد دو کهکشان به ثبت رساندند
ماموریت فضایی ناسا به تازگی تصویر فوق‌العاده‌ای از دو کهکشان «IC 2163» و «NGC 2207» را منتشر کرده که عنوان «چشمان غرق در خون» را به خود اختصاص داده است. این تصویر نتیجه همکاری بین تلسکوپ‌های فضایی «جیمز وب» و «هابل» است. این دو کهکشان در حال حاضر در مرحله‌ای از برخورد و ادغام به سر می‌برند که در نهایت منجر به شکل‌گیری یک کهکشان جدید خواهد شد. انتظار می‌رود این فرآیند حدود یک میلیارد سال به طول انجامد.
به دقت به این کهکشان‌ها نگاه کنید؛ هسته‌های آن‌ها به گونه‌ای به نظر می‌رسند که همچون چشمی به تاریکی کیهان خیره شده‌اند و درخشش خاصی دارند. تلسکوپ‌های قدرتمند فضایی، یعنی هابل و جیمز وب، موفق به ثبت این تصویر شگفت‌انگیز شده‌اند.
کهکشان‌های IC 2163 و NGC 2207 هر دو کهکشان‌های مارپیچی هستند و در فاصله تقریباً 80 میلیون سال نوری از زمین در صورت فلکی «سگ بزرگ» یا «کلب اکبر» قرار دارند. بنابراین، مدت زمان زیادی لازم است تا نور این کهکشان‌ها به ما برسد؛ ممکن است حتی اکنون که شما این مقاله را می‌خوانید، آن‌ها در حال برخورد با یکدیگر باشند.
کهکشان کوچکی که در سمت چپ تصویر دیده می‌شود، IC 2163 نام دارد و تحت تأثیر گرانش کهکشان بزرگ‌تر NGC 2207 قرار دارد و به نظر می‌رسد در آینده، طی میلیون‌ها سال به این کهکشان بزرگ‌تر ملحق شود. NGC 2207 نیز یک کهکشان مارپیچی است. بر اساس اطلاعات ناسا، IC 2163 از حدود 40 میلیون سال پیش به NGC 2207 وابسته شده است.
رنگ‌هایی که در این تصویر مشاهده می‌شود، ناشی از ترکیب تصاویر این دو کهکشان در طول موج‌های فروسرخ میانی، نور مرئی و فرابنفش است. تلسکوپ جیمز وب در طول موج فروسرخ میانی و تلسکوپ هابل در طول موج‌های مرئی و فرابنفش اقدام به ثبت این دو کهکشان زیبا کرده‌اند. در قسمت میانی تصویر، جایی که احتمالاً مواد دو کهکشان با یکدیگر برخورد می‌کنند، رنگ‌های قرمز روشنی قابل مشاهده است. نیروی گرانشی ناشی از این برخورد می‌تواند تاثیرات معناداری بر شکل و ساختار بازوهای کهکشانی بگذارد.
در ادامه می‌توانید تصاویر جداگانه‌ای که هر تلسکوپ به ثبت رسانده است را مشاهده کنید.
تصویر سمت چپ، عکسی است که تلسکوپ هابل در طی مشاهده این دو کهکشان در طول موج‌های مرئی و فرابنفش ثبت کرده است. عکس تلسکوپ جیمز وب نیز که در طول موج فروسرخ میانی گرفته شده، در سمت راست قابل مشاهده است. در تصویر هابل، بازوهای پرستاره کهکشان‌ها با رنگ آبی از همدیگر متمایز شده‌اند، در حالی که هسته‌های هر دو کهکشان با رنگ نارنجی درخشان دیده می‌شوند.
در تصویر تهیه شده توسط وب و با استفاده از ابزار «MIRI»، غبار سرد دو کهکشان به رنگ سفیدی مسحورکننده در تصویر نمایان شده است. در قسمت پایینی تصویر سمت راست، یک نقطه درخشان با نشانه‌گذاری ستاره مانند هشت پر مشاهده می‌شود که در واقع نتیجه پراش ناشی از آینه‌های تلسکوپ وب است. بر اساس توضیحات محققان وب، این ناحیه محلی است که در آن ستاره‌های بسیار زیادی به طور مداوم در حال شکل‌گیری هستند.
به گفته ناسا، به طور سالانه در هر دو کهکشان مارپیچی، ده‌ها ستاره جدید با جرمی معادل خورشید متولد می‌شود، زیرا مواد و غبار موجود در میان این کهکشان‌ها در این مرحله از ادغام با فعالیت‌های فزاینده‌ای درگیر هستند. این جفت کهکشان در دهه‌های اخیر همچنین میزبان هفت انفجار ابرنواختری بوده‌اند که شدت آن‌ها از میانگین میزان انفجارهای ابرنواختری در کهکشان راه شیری در پنج دهه گذشته بیشتر بوده است.
با نزدیک‌تر شدن این کهکشان‌ها به یکدیگر و آغاز فرآیند ادغام، بازوهای آن‌ها ممکن است با هم تداخل کرده و بازوهای جدید و تغییر یافته‌ای را ایجاد کنند که بزرگ‌تر و درخشان‌تر خواهند بود. در این حین، ترکیب گاز و غبار به آرامی پیش خواهد رفت و با سرد شدن گاز در اطراف کهکشان جدید، فرآیند شکل‌گیری ستاره کاهش خواهد یافت.
منبع: دیجیاتو
