برترین و نوآورانه‌ترین انواع سلاح‌های کشتار جمعی در سطح جهانی (گالری عکس)
سلاح‌های کشتار جمعی (WMD) از زمان‌های دور ساخته و مورد استفاده قرار گرفته‌اند و برخی از آن‌ها آثار ویرانگری بر جای گذاشته‌اند. یکی از شاخص‌ترین نمونه‌ها، بمب اتمی است که قدرت تخریب بی‌نظیری را به نمایش گذاشت. با این حال، به موازات پیشرفت‌های فناوری، این نوع سلاح‌ها نیز دستخوش تحولات متعددی گشته‌اند. در کنار سلاح‌های سنتی، اکنون ابزارهای نوینی مانند سلاح‌های سایبری و سلاح‌های زیستی با پیچیدگی‌های بیشتر به‌وجود آمده‌اند و انواع جدید و فرضی این سلاح‌ها نیز به‌طور جدی مورد بررسی قرار گرفته‌اند.
به نقل از روزیاتو، در ادامه مطلب به تحلیل برخی از تازه‌ترین و چشم‌اندازگراترین سلاح‌های کشتار جمعی خواهیم پرداخت.
سلاح‌های ژنتیکی
سلاح‌های ژنتیکی به عنوان نسل نوین سلاح‌های بیولوژیکی شناخته می‌شوند که توانایی نشانه‌گیری افراد با ویژگی‌های ژنتیکی خاص را دارند. با نقشه‌برداری ژنوم انسان، امکان شناسایی ژن‌های مختص گروه‌های نژادی خاص فراهم آمده و از طریق فناوری‌های RNA، می‌توان این ژن‌ها را تحت تأثیر قرار داده و از آن‌ها به عنوان ابزاری برای حمله استفاده کرد. این نوع سلاح‌ها قابلیت غیرفعال کردن ژن‌های خاص در یک جمعیت معین را دارند.
امواج پرقدرت مایکروویو
از جمله سلاح‌های نوین، دستگاهی به نام PHASER وجود دارد که از امواج رادیویی با قدرت بالا بهره می‌برد. این سلاح با ایجاد یک میدان الکتریکی، به سرعت می‌تواند تجهیزات الکترونیکی دشمن را از کار بیندازد یا تخریب کند. اگرچه در حال حاضر استفاده از این سلاح بیشتر جنبه دفاعی دارد، اما قابلیت استفاده از آن در مقیاس وسیع‌تر برای آسیب رساندن به شهرها و زیرساخت‌ها نیز محتمل است.
انرژی‌های هدایت‌شده
علاوه بر PHASER، کشورهای متعدد در حال کار بر روی سلاح‌هایی با انرژی هدایت‌شده هستند. این سلاح‌ها بر خلاف موشک‌های سنتی که به سفر طولانی نیاز دارند، بسیار سریع‌تر عمل کرده و با دقت بیشتری قادر به هدف‌گیری هستند.
نیروی دریایی ایالات متحده در سال ۲۰۲۰ نمونه‌ای از این سلاح‌ها به نام Indirect Fire Protection Capability High Energy Laser را معرفی کرد که به مراتب از نمونه‌های قبلی قوی‌تر می‌باشد.
انرژی جنبشی فراصوتی
پروژه‌ای تحت عنوان Project Thor شامل رهاسازی میله‌های تنگستن از فضا با سرعت‌های بسیار بالا می‌باشد. این میله‌ها بدون نیاز به مواد منفجره، به زمین برخورد کرده و قدرت تخریبی زیادی را به همراه خواهند داشت. این سلاح‌ها مشابه بمب‌هایی هستند که در جنگ ویتنام به کار می‌رفتند و تنها با شتاب گرفتن حین سقوط موثر واقع می‌شدند.
سلاح‌های ژئوفیزیکی
مدت‌هاست که برخی کشورها در پی دستکاری شرایط جوی و آبشاری هستند. به‌عنوان مثال، چین با بهره‌گیری از فناوری “بارورسازی ابرها” موفق به تغییر آب‌و‌هوا در برخی نقاط خاص گردیده است. اگرچه تاکنون مدرکی مبنی بر توسعه سلاح‌های ژئوفیزیکی وجود ندارد، اما امکان ایجاد تغییرات در حوادث طبیعی به عنوان یک سلاح تخریبی همچنان مطرح است.
سلاح‌های پادماده‌ای
پادماده‌ها شامل ذراتی با بار الکتریکی و گشتاور مغناطیسی مخالف هستند و با برخورد ماده و پادماده انرژی فوق‌العاده‌ای آزاد می‌شود. اگرچه در حال حاضر تولید و ذخیره‌سازی پادماده دشوار است و احتمال تسلیح آن وجود ندارد، اما در آینده ممکن است از پتانسیل عظیم تخریبی آن بهره‌برداری گردد.
سلاح‌های سایبری
جنگ سایبری و حملات به زیرساخت‌های دیجیتال در دنیای معاصر می‌توانند آثار ویرانگری بر کشورهای مختلف بر جای گذارند. یک حمله سایبری به سیستم‌های برق و مالی یک کشور می‌تواند آن کشور را با فاجعه‌ای بزرگ مواجه کند.
بمب‌های ایزومری
بمب‌های ایزومری از ایزومرهای هسته‌ای مانند ایزومر هافنیوم تشکیل شده‌اند که قابلیت ذخیره‌سازی انرژی بسیار بیشتری را در مقایسه با بمب‌های اتمی معمولی دارا هستند. در حال حاضر، شواهدی مبنی بر فعال‌سازی این ایزومرها با هدف تولید انرژی وجود ندارد، اما گفته می‌شود روسیه در این زمینه پژوهش‌هایی را انجام داده است.
سلاح‌های روان‌گردان
سلاح‌های روان‌گردان یا سایکوترونیک می‌توانند ذهن و ادراک دشمن را تحت تأثیر قرار دهند. این سلاح‌ها قادرند با استفاده از امواج مایکروویو به مغز آسیب برسانند یا صدایی را مستقیماً به سر فرد انتقال دهند و تجربیات دردناک و آزاردهنده‌ای ایجاد کنند. در سال ۲۰۱۸، برخی دیپلمات‌های آمریکایی در کوبا دچار آسیب‌های مغزی غیرقابل توضیحی شدند که به احتمال بسیار زیاد ناشی از این نوع سلاح‌ها بوده‌اند.
پهپادهای مجهز به هوش مصنوعی
پهپادها مدت‌های متمادی در جنگ‌ها مورد استفاده قرار گرفته‌اند، اما با مجهز شدن به چیپ‌های نورومورفیک و هوش مصنوعی، این پهپادها قادرند عملیات پیچیده‌ای را بدون نیاز به دخالت انسان انجام دهند. اگرچه این فناوری ممکن است خطرات قابل توجهی به همراه داشته باشد، از جمله احتمال حمله خودکار به دشمن یا حتی به سازندگان خود، اما در عین حال امکان اجرای عملیات بدون به خطر انداختن جان انسان‌ها را نیز فراهم می‌آورد.
