عدم کاهش وزن طبیعی در کودکان، علامت چاقی در سال‌های آتی
کودکان در مرحله پیش‌دبستانی که دچار کاهش وزن طبیعی نمی‌شوند، بیشتر در معرض خطر ابتلا به چاقی در دوران کودکی هستند. به‌طور معمول، شاخص توده بدنی (BMI) کودکان در بازه سنی یک تا شش سالگی کاهش می‌یابد. تقریباً ۱۰ درصد از کودکانی که BMI آن‌ها در این دوره ثابت می‌ماند، احتمال بیشتری دارد تا سن ۹ سالگی به چاقی دچار شوند.
به‌گزارش انتخاب و با استناد به اطلاعات انلی مای هلث؛ طبق تحقیق جدید، کودکانی که در سال‌های ابتدایی زندگی خود کاهش وزن طبیعی را تجربه نمی‌کنند، بالاترین احتمال را برای گرفتار شدن به چاقی کامل قبل از رسیدن به ۹ سالگی دارند.
بر اساس گزارشی که محققان به‌تازگی در نشریه JAMA Network Open منتشر کرده‌اند، اکثر کودکان در سنین یک تا شش سالگی شاهد کاهش در شاخص توده بدنی (BMI) هستند، پیش از آنکه مجدداً به دلیل رشد جسمی، وزنشان افزایش یابد. (شاخص توده بدنی ابزاری برای تخمین چربی بدن بر اساس قد و وزن شناخته می‌شود.)
با این حال، یافته‌ها حاکی از آن است که تقریباً ۱۱ درصد از کودکان در بین سن ۱ تا ۳.۵ سالگی، شاخص توده بدنی‌شان بدون تغییر باقی می‌ماند. از سن ۳.۵ تا ۹ سالگی، این گروه از کودکان با سرعت بیشتری وزن اضافه می‌کنند.
محققان مشخص کرده‌اند که این دسته از کودکان به‌طرز قابل توجهی بیشتر در معرض چاقی دوران کودکی قرار دارند، به‌طوری که میانگین BMI آن‌ها بیش از ۹۹ درصد هم‌سالانشان است.
دکتر «چانگ لیو»، استاد روان‌شناسی دانشگاه ایالتی واشنگتن و نویسنده اصلی این تحقیق در بیانیه‌ای اظهار داشت:
«شناسایی الگوهای غیرطبیعی BMI از سن ۳.۵ سالگی، اهمیت فوق‌العاده‌ی سال‌های ابتدایی زندگی را در پیشگیری از چاقی به وضوح نشان می‌دهد.»
به گفته محققان، کودکانی که در این سنین ابعاد BMI بالایی دارند، شانس بیشتری برای حفظ این اضافه وزن تا بزرگسالی خواهند داشت، که آن‌ها را در معرض خطر بیماری‌های مزمنی مانند دیابت و بیماری‌های قلبی قرار می‌دهد.
در این تحقیق، پژوهشگران به تجزیه و تحلیل داده‌های نزدیک به ۹۵۰۰ کودک پرداختند که از مطالعه ملی و در حال اجرای «تأثیرات محیطی بر پیامدهای سلامت کودکان» به‌دست آمده بود. این مطالعه ملی شامل کودکانی از ۴۴ ایالت آمریکا و پورتوریکو می‌باشد.
محققان با استفاده از اطلاعات قد و وزن، اقدام به محاسبه شاخص توده بدنی کودکان از سن ۱ تا ۹ سالگی کردند تا ببینند آیا الگوهای وزن‌گیری در سال‌های اولیه می‌تواند پیش‌زمینه‌ای برای بروز اضافه‌وزن یا چاقی در آینده باشد یا خیر.
نتایج نشان می‌دهد که کودکانی که در سنین ۱ تا ۶ سالگی کاهش BMI را تجربه نمی‌کنند، بیشتر در معرض خطر چاقی قرار دارند.
این خطر همچنین به عوامل اولیه زندگی نظیر وزن بالای هنگام تولد، استعمال سیگار در دوران بارداری و افزایش BMI مادر قبل و خلال بارداری نیز وابسته است.
دکتر لیو در ادامه افزود:
«یافته‌های ما حکایت از وجود فرصت‌های مهمی برای کاهش چاقی دوران کودکی دارد؛ از جمله حمایت از زنان باردار برای ترک سیگار و حفظ افزایش وزن سالم، و همچنین نظارت مستمر بر کودکانی که از همان آغاز نشانه‌های افزایش وزن سریع را نشان می‌دهند.»
