دانشمندان به کشف عوامل ژنتیکی جدید مرتبط با افسردگی پرداخته اند

در یک پژوهش وسیع که به تحلیل شاخص های سلامتی نزدیک به ۵ میلیون نفر پرداخته است، محققان موفق به شناسایی نزدیک به ۳۰۰ نوع ژن جدید مرتبط با افسردگی شدند.

 

این تیم بین المللی از پژوهشگران، با هدایت محققانی از دانشگاه ادینبرو و کالج کینگ لندن، برای این مطالعه، اطلاعات ژنتیکی ۶۸۰ هزار نفر مبتلا به افسردگی و ۴ میلیون نفر بدون این اختلال را از ۲۹ کشور تجزیه و تحلیل کردند.

 

این نوع مطالعات به بررسی دی ان ای و نشانگرهای ژنتیکی افراد می پردازد تا بررسی کند آیا ژن های خاصی با ویژگی ها یا بیماری های خاصی (که در این مورد افسردگی است) ارتباط دارند یا نه.

 

محققان ۶۹۷ نوع ژنتیکی را شناسایی کردند که از این میان، ۲۹۳ نوع آن ها برای اولین بار به دست آمده است.

 

این پژوهش ۳۰۸ ژن معین را با اختلال افسردگی در ارتباط دانسته و نشان داده است که این ژن ها بیشتر با نورون ها (نوعی سلول مغزی) در نواحی مانند آمیگدال و هیپوکامپ در پیوند هستند.

 

کاترین لوئیز، استاد اپیدمیولوژی ژنتیکی و آمار در کالج کینگ لندن و یکی از نویسندگان کلیدی این مطالعه، در این خصوص بیان کرده است: «افسردگی یکی از اختلالات بسیار رایج است و اطلاعات زیادی در مورد زمینه های زیستی آن باقی مانده است که نیاز به شناخت دارد.»

 

وی همچنین ادامه داد: «یافته های ما نشان دهنده این است که افسردگی عمدتاً یک اختلال چندعاملی (پلی ژنیک) است و این به ما امکاناتی برای تفسیر این داده ها و یافتن راه حل هایی برای مراقبت بهتر از افرادی که با این اختلال دست و پنجه نرم می کنند، می دهد.»

 

اگرچه ژنتیک یکی از عوامل مؤثر افسردگی است، اما این بیماری تحت تأثیر عوامل اجتماعی و روان شناختی نیز به طور قابل توجهی قرار دارد. دیگر عوامل خطر شامل تجربیات آسیب زا یا استرس زا، سابقه اختلالات روانی دیگر و سوءمصرف مواد می باشد.

 

دکتر جیکوب کراوس، پژوهشگر ارشد مرکز مغز و ذهن دانشگاه سیدنی، در این رابطه به یورونیوز گفت که این مطالعه «دلیل هیجان انگیز و الهام بخش برای همکاری های جهانی در این زمینه است».

 

وی افزود: «این کشفیات به روشنی ثابت می کند که افسردگی تجمیعی از شرایط بسیار پیچیده است و نه تنها نتیجه یک بیماری واحد، بلکه ناشی از فرآیندهای مختلفی است که ممکن است در زمان های متفاوت در طول زندگی دچار اختلال شوند.»

 

دکتر کراوس خاطرنشان کرد: «بسیاری از محققان و پزشکان به این ایده که از ‘امتیازات خطر پلی ژنیک’ در کلینیک ها استفاده کنند، هیجان زده هستند. این امتیازات نمایانگر مجموعه ای از خطرات ژنتیکی مولکولی فرد برای بیماری خاصی (یا گروهی از بیماری ها) است.»

 

این ابزارهای پیش بینی کننده می توانند به کلینیک های سلامت روان، به ویژه برای جوانان کمک کنند تا مشخص شود آیا فردی در مسیر ابتلا به نوعی جدی از اختلال روانی قرار دارد یا خیر.

 

با این حال، وی تأکید کرد که «خطر ژنتیکی مطلق نیست».

 

دکتر جیکوب کراوس تصریح کرد: «ممکن است فردی خطر ژنتیکی بالایی برای ابتلا به افسردگی داشته باشد، اما به دلایلی که ممکن است پیچیده و در سطح فردی قابل شناسایی نباشند، به این بیماری مبتلا نشود.»

 

وی همچنین افزود: «اطلاع دادن این خطر ژنتیکی به فرد ممکن است به طور بالقوه مضر باشد. لذا لازم است این مسأله با دقت و حوصله مورد بررسی و ارزیابی قرار گیرد.»

 

بر اساس داده های سال ۲۰۱۹، حدود ۷ درصد از جمعیت اروپا از افسردگی مزمن رنج می برند و زنان به طور بیشتری تحت تأثیر آن قرار دارند.

 

درمان های افسردگی شامل روان درمانی یا دارو برای موارد متوسط تا شدید می شود. دکتر بریتنی میچل، پژوهشگر مؤسسه تحقیقات پزشکی کوئینزلند در استرالیا در این باره اظهار داشت: «با اینکه افسردگی به عنوان یک بحران جدی در حال رشد در عرصه سلامت شناخته می شود، ما به ابزارهایی نیاز داریم تا بتوانیم آن را به خوبی درمان کرده و از بروز آن پیشگیری کنیم.»

 

دکتر میچل گفت: «مطالعات وسیع تر و جامع تر مانند این تحقیق می تواند به ما در توسعه درمان های بهتر یاری کند که در نهایت به بهبود زندگی ها و کاهش میزان شیوع افسردگی کمک می نماید.»

 

نتایج این پژوهش در نشریه علمی «Cell» منتشر شده است.

 

یورونیوز