عواقب آلودگی ناشی از آتش‌سوزی‌های جنگلی بر افزایش مرگ‌ومیر
بر اساس یک تحقیق مدل‌سازی‌شده، گرمایش جهانی به ویژه خطر مرگ و میر ناشی از دودی که به خاطر آتش‌سوزی‌ها منتشر می‌شود، در استرالیا، قاره‌ی آمریکای جنوبی، اروپا و جنگل‌های شمال آسیا را به طور چشمگیری افزایش می‌دهد.
مورد دیگر از مطالعات نیز نشان می‌دهد که در فاصله سال‌های ۲۰۰۳ تا ۲۰۱۹، گرمازدگی جهانی زمین باعث افزایش مساحت سوخته‌شده تقریبا ۱۶ درصدی شده است. در عین حال، دیگر فعالیت‌های انسانی مانند پاک‌سازی جنگل‌ها و دشت‌ها برای ساخت جاده یا کشاورزی، مجموع وسعت سوخته‌شده را به میزان ۱۹ درصد کاهش داده است.
این دو تحقیق که در نشریه Nature Climate Change به چاپ رسیده‌اند، تاثیر ناشی از افزایش گازهای گلخانه‌ای در جو بر آتش‌سوزی‌ها را از دیگر عوامل انسانی متمایز می‌کنند، نظیر پاک‌سازی زمین برای مقاصد مختلف.
طبق برآوردها، در دهه ۲۰۱۰ سالانه حدود ۱۰۰ هزار نفر به دلیل استنشاق دودی که شامل ذرات ریز PM ۲.۵ است و قادر به نفوذ به ریه‌ها و جریان خون می‌باشد، جان خود را از دست می‌دهند.
به گزارش روزنامه «گاردین»، پروفسور «هیلاری بامبریک»، مدیر مرکز ملی اپیدمیولوژی و سلامت جمعیت در دانشگاه ملی استرالیا، بیان کرد که میلیون‌ها نفر در کشورش در تابستان‌های سیاه ۲۰۱۹ و ۲۰۲۰ به آلودگی‌های ناشی از دود آتش‌سوزی‌ها در سطوح خطرناک و پایدار مواجه شدند.
بامبریک که در این مطالعه نقش نداشته است، اشاره می‌کند که این موضوع سبب مرگ صدها نفر در آن برهه زمانی شده و شاید عواقب سلامتی قابل توجهی برای تعداد بیشتری در آینده به همراه داشته باشد.
تغییرات اقلیمی به عنوان عامل اصلی ازدیاد آتش‌سوزی‌ها شناخته می‌شود؛ به گونه‌ای که احتمال شکار شدن در موج‌های گرما امروزه پنج برابر بیشتر از ۱۵۰ سال پیش است و پیش‌بینی می‌شود که با ادامه‌ی گرمایش زمین، این اتفاقات بیشتر و بیشتر تکرار گردد. افزایش دما، سبب بی‌آبی و خشکی جنگل‌ها می‌شود و همین امر محیطی مناسب برای بروز آتش‌سوزی‌های شدید و مکرر می‌سازد. این فرایند همچنین منجر به انتشار بیشتر دی‌اکسید کربن شده، تغییرات آب و هوایی را تشدید می‌کند و به همراه خود دست‌کم به افزایش بیشتر آتش‌سوزی‌ها دامن می‌زند.
کارشناسان بر این باورند که هیچ راهکاری برای کاهش تعداد آتش‌سوزی‌ها بدون کنترلی جدی بر انتشار گازهای گلخانه‌ای ممکن نیست. به علاوه، فعالیت‌های انسانی در جنگل‌ها و نواحی اطراف، آنها را نسبت به آتش‌آبی حساس‌تر ساخته و به افزایش تخریب پوشش درختان در مناطق استوایی کمک می‌کند.
تقویت تاب‌آوری جنگل‌ها از طریق متوقف کردن جنگل‌زدایی و تخریب جنگل‌ها به منظور پیشگیری از آتش‌سوزی‌های آینده امری حیاتی به شمار می‌رود.
