مزایا و معایب کاربرد هوش مصنوعی برای دانش آموزان دارای ناتوانی

مدارس در کشورهای مختلف با چالشی مشترک مواجه هستند که شامل این سوالات می شود: چگونه و در چه زمینه هایی می توان هوش مصنوعی را به کار گرفت؟ اما یکی از پاسخ های کلیدی که می تواند به حل این مسائل کمک کند، طراحی اپلیکیشن های کاربردی برای دانش آموزان دارای معلولیت است.
برای «مکنزی گیلکیسون»(Makenzie Gilkison)، دختر ۱۴ ساله ای از حومه ایندیاناپولیس در آمریکا، یادداشت برداری یک چالش بسیار بزرگ به شمار می آید. با وجود اینکه او توانایی تلفظ کلمات را دارد، خوانش پریشی موجود در او، این فرآیند را تا حدی طاقت فرسا کرده که سبب می شود او به سختی بتواند متن ها را درک کند. مکنزی به یاد می آورد که در سال های اولیه مدرسه، احساس می کرد «احمق» است.
به نقل از فست کمپانی، اکنون هوش مصنوعی به مکنزی کمک کرده است تا با همکلاسی هایش هم سطح شود. او سال گذشته به انجمن افتخاری ملی جوانان معرفی گردید. مکنزی از یک چت بات شخصی سازی شده مبتنی بر هوش مصنوعی استفاده می کند که شامل یک نرم افزار پیش بینی کلمات و سایر تجهیزات است که می توانند برای او بخوانند. مکنزی تأکید می کند: اگر آن ها را نداشتم، احتمالاً تسلیم می شدم.
این تکنولوژی هوش مصنوعی امیدهای زیادی را برای پشتیبانی از دانش آموزان بسیاری که با اختلالات بینایی، گفتاری، زبانی و شنوایی دست و پنجه نرم می کنند به ارمغان آورده و کمک می کند تا آن ها وظایفی را که دیگران به راحتی انجام می دهند، انجام دهند.
تأمین دسترسی به جدیدترین فناوری ها برای دانش آموزان دارای معلولیت یکی از اولویت های مهم وزارت آموزش آمریکا است. این وزارتخانه به مدارس توصیه کرده که بررسی کنند آیا دانش آموزان به فناوری هایی مانند تبدیل متن به گفتار و وسایل ارتباطی جایگزین نیاز دارند یا خیر. همچنین قوانین جدید وزارت دادگستری آمریکا مدارس و دیگر نهادهای دولتی را موظف می کند تا برنامه ها و محتوای آنلاین را برای افراد مبتلا به معلولیت قابل دسترسی سازند.
با این حال، سوالاتی نیز در مورد چگونگی اطمینان از اینکه دانش آموزان، از جمله دانش آموزان مبتلا به معلولیت، می توانند از این فناوری ها بهره مند شوند، وجود دارد.
دانش آموزان می توانند از هوش مصنوعی برای سازمان دهی افکار در یک طرح کلی، خلاصه سازی متن های پیچیده و حتی ترجمه آثار شکسپیر به زبان انگلیسی معمولی استفاده کنند. صداهای تولید شده توسط کامپیوترها، که می توانند بخش هایی را برای دانش آموزان کم بینا و مبتلا به خوانش پریشی بخوانند، روزبه روز طبیعی تر و کمتر رباتیک می شوند.
«الکسیس رید»(Alexis Reid)، درمانگر آموزشی در بوستون که با دانش آموزان مبتلا به ناتوانی های یادگیری کار می کند، می گوید: من مشاهده می کنم که بسیاری از دانش آموزان به شیوه ای ابتکاری به جست وجو می پردازند و به گونه ای احساس می کنند، یک کد تقلب را در یک بازی ویدیویی پیدا کرده اند، با این حال این فراتر از تقلب است.
«بن اسنایدر»(Ben Snyder)، دانش آموز ۱۴ ساله ای از نیویورک که اخیراً به ناتوانی یادگیری او پی برده شده است، به طور مکرر از هوش مصنوعی برای کمک به انجام تکالیف خود بهره می برد.
بن در مورد کلاس ریاضی اظهار داشت که گاهی اوقات معلمانش برای توضیح یک مساله تلاش می کنند، اما او این توضیحات را به طور کامل درک نمی کند. اما وقتی به هوش مصنوعی مراجعه می کند، او راه های مختلفی را برای توضیح حل مساله دریافت می کند.
بن از برنامه «کوئسشن ای آی»(Question AI) به شدت راضی است. اوایل روز، او از برنامه درخواست کمک در نوشتن طرح کلی گزارشی برای کتابش داشت و با کمک آن، در عرض ۱۵ دقیقه کاری را تکمیل کرد که معمولاً به دلیل مشکلات نوشتن و سازمان دهی، یک ساعت و نیم طول می کشید. با این حال، بن بر این باور است که استفاده از هوش مصنوعی برای نوشتن یک مقاله کامل، به معنی زیر پا گذاشتن قانون است. او افزود: این نوعی تقلب است.
مدارس به دنبال ایجاد تعادل میان مزایای فناوری و خطرات احتمالی آن هستند. اگر یک برنامه آموزشی ویژه روی افزایش مهارت های خواندن تمرکز کند، دانش آموز باید این توانایی را تقویت کند. «مری لاوسون»(Mary Lawson) مشاور عمومی شورای «مدارس گریت سیتی»(Great City Schools) خاطرنشان می کند که هوش مصنوعی نمی تواند به جای آنها این کار را انجام دهد.
«پل سانفت»(Paul Sanft) مدیر یک مرکز در مینه سوتا که در آن خانواده ها می توانند فناوری های کمکی مختلف را آزمایش و تجهیزاتی را قرض بگیرند، گفت: این فناوری می تواند به برقراری برابری برای دانش آموزان دارای معلولیت کمک کند. قطعاً افرادی وجود دارند که ممکن است از این فناوری ها به نحوی نادرست استفاده کنند. این موضوع همواره وجود داشته است، اما من فکر نمی کنم که این مسئله بزرگ ترین نگرانی درباره افراد مبتلا به معلولیت باشد که فقط سعی دارند کاری را انجام دهند که قبلاً نتوانسته بودند.
سایر نگرانی ها نیز این است که هوش مصنوعی ممکن است به طور خودکار در ارزیابی سطح تحصیلی دانش آموزان اثر بگذارد و توانایی آن در شناسایی الگوها موجب شود که تشخیص دهد یک دانش آموز مبتلا به معلولیت است. «لوئیس پرز»(Luis Pérez) سرپرست بخش ناتوانی و فناوری های دیجیتال در «مرکز فناوری قابل دسترسی»(Center for Accessible Technology)، گفت: شناخت این موضوع توسط هوش مصنوعی به جای دانش آموز یا خانواده می تواند منجر به بروز مشکلات اخلاقی گردد.
مدارس از این فناوری برای یاری رساندن به دانش آموزان مواجه با مشکلات تحصیلی استفاده می کنند؛ حتی اگر آن ها به خدمات آموزشی ویژه نیاز نداشته باشند. یک قانون جدید در ایالت آیووا، دانش آموزانی را که قادر به یادگیری نیستندتقریباً یک چهارم آن ها ملزم می کند که یک برنامه مطالعات فردی داشته باشند. دپارتمان آموزش ایالت در راستای این تلاش، سه میلیون دلار به برنامه ای مبتنی بر هوش مصنوعی تخصیص داده است. وقتی دانش آموزان با مشکلاتی رو به رو می شوند، یک آواتار دیجیتال به آن ها کمک می کند.
فناوری های مرتبط با هوش مصنوعی به زودی در دسترس عموم قرار خواهند گرفت.
«بنیاد ملی علوم آمریکا»، بودجه های تحقیق و توسعه هوش مصنوعی را تأمین می کند. یک شرکت مشغول به کار بر روی فناوری هایی برای کمک به کودکان دارای مشکلات گفتاری و زبانی است. همچنین «موسسه ملی هوش مصنوعی برای آموزش استثنایی» در دانشگاه بوفالو هم در زمینه تشخیص دست خط، فعالیت های پیشگامانه ای را انجام می دهد که به سازمان «خدمات پستی آمریکا» کمک کرده است تا ده ها میلیون دلار با پردازش خودکار صرفه جویی کند. «ونو گوویندارجو»(Venu Govindaraju) مدیر این موسسه اظهار داشت: ما توانسته ایم اپلیکیشن پستی را با دقت بسیار بالا بررسی کنیم. اما وقتی موضوع به دست خط دانش آموزان می رسد، به شدت با چالش مواجه می شویم و این حوزه به کار بیشتری نیاز دارد.
مرتب سازی حجم عظیمی از برنامه های توسعه یافته توسط شرکت های فناوری آموزشی می تواند برای مدارس امری زمان بر و چالش برانگیز باشد.
مکنزی آرزو می کند که در دسترسی به برخی فناوری ها، سهولت بیشتری وجود داشته باشد. گاه یک ویژگی به طور ناگهانی غیر فعال می شود و در هنگام بررسی مشکل توسط تیم پشتیبانی، او به مدت یک هفته بدون آن فناوری باقی می ماند. چالش ها می توانند به قدری سخت باشند که بعضی از دانش آموزان کاملاً در برابر فناوری مقاومت کنند.
با این حال، «نادین گیلکیسون»(Nadine Gilkison)، مادر مکنزی که به عنوان ناظر یکپارچه سازی فناوری در بخش آموزش و پرورش «FTCSC» در ایندیانا فعالیت می کند، اوضاع را بیشتر امیدوارکننده تلقی می کند تا منفی.
در ماه سپتامبر، منطقه تحت سرپرستی او چت بات هایی را برای کمک به دانش آموزان نیازمند آموزش ویژه در دبیرستان ارائه داد. نادین به این نکته اشاره کرد که گاهی اوقات معلمان در حین تلاش برای ارائه کمک های لازم به دانش آموزان، احساسات خود را بروز می دهند. پیشتر، دانش آموزان به شدت به دیگران وابسته بودند و قادر به پیشرفت به تنهایی نبودند. نادین گفت: دیگر نیازی نیست منتظر بمانیم.