علت شهرت جهانی «پستو»، جوجه پنگوئن استرالیایی چیست؟
یک جوجه پنگوئن بزرگ‌جثه به نام «پستو» اخیراً در آکواریومی واقع در استرالیا به شهرت جهانی دست یافته است. این گلوله پشمالوی قهوه‌ای که در هنگام راه رفتن بر روی یخ‌ها به‌راحتی از دیگر پنگوئن‌ها متمایز می‌شود، توجه بسیاری را به خود جلب کرده است.
این جوجه پنگوئن ۹ ماهه از نوع پنگوئن‌های پادشاه به دلیل وزن ۲۳.۵ کیلوگرمی خود، به شهرت رسیده است. پستو اکنون سنگین‌تر از والدینش، تانگو و هادسون، هست و هر یک از آنها حدود ۱۱ کیلوگرم وزن دارند.
امیلی تورنتون، مدیر ارشد نگهداری از پنگوئن‌ها در این آکواریوم، به خبرگزاری فرانسه بیان کرد که با توجه به رژیم غذایی مناسبی که شامل تغذیه روزانه تا ۲۵ ماهی است، پیش‌بینی می‌شود که هیکل چاق پستو به رشد خود ادامه دهد.
طبق گفته تورنتون، با وجود جمعیت زیاد بازدیدکنندگان و دوربین‌هایی که در مقابل محفظه این پنگوئن قرار دارند، او همچنان رفتار طبیعی خود را حفظ کرده است.
پستو ویژگی‌های خاصی چون خوش‌رفتاری، کنجکاوی و اعتماد به نفس بالایی دارد و اغلب با سایر پنگوئن‌ها و نگهبانان خود تعامل سازنده‌ای برقرار می‌کند.
با این حال، علاقه شدید او به غذا، باعث می‌شود تا نگه داشتنش روی ترازو برای اندازه‌گیری وزنش به امری چالش‌برانگیز تبدیل شود.
این جوجه در واقع بزرگ‌ترین پنگوئنی است که آکواریوم «سی لایف» ملبورن تاکنون به خود دیده است. البته سوابق ژنتیکی او نیز نقشی غیرقابل انکار دارد، چرا که اجدادش از بزرگ‌ترین و قدیمی‌ترین پنگوئن‌های این آکواریوم به شمار می‌روند.
یکی از ویدیوهای این جوجه پنگوئن که توسط آکواریوم در تیک‌تاک منتشر شده، تاکنون بیش از چهار میلیون بازدید داشته است.
سنگین اما سالم
تورنتون اشاره کرد که بدن پستو با لایه‌ای متراکم از پرهای گرم و نرم پوشیده شده که جوجه‌های پنگوئن برای حفاظت از سرما در قطب جنوب به آن احتیاج دارند.
به گفته وی، با وجود اینکه رژیم غذایی او بر پایه ماهی بنا شده، این پرها بویی مشابه ذرت را از خود ساطع می‌کنند.
اندازه بزرگ او نیز مزیتی برایش به شمار می‌آید، چرا که جوجه‌های کوچک‌تر در طبیعت نسبت به خطر شکار پرندگان شکاری آسیب‌پذیرتر هستند.
تورنتون اظهار داشت: «پستو بسیار سالم است» و اشاره کرد که «در طبیعت، جوجه‌هایی وجود دارند که از او بزرگ‌تر می‌شوند.»
به زودی پستو پرهای نرم خود را رها کرده و پرهای بالغ‌تری رشد خواهد کرد. این پرها نمای جدیدی به او خواهند بخشید که شامل یک لایه زرد در ناحیه سر و گونه‌ها و پوشش سیاه و سفیدی خواهند بود.
وی افزود: «این فرایند نیاز به انرژی زیادی دارد و به طرز قابل‌توجهی اشتهای او را کاهش خواهد داد.»
پنگوئن‌های پادشاه در مناطق سرد قطب جنوب زندگی می‌کنند و جمعیت آنها در حدود ۱.۶ میلیون جفت در دوره تولید مثل است.
تورنتون اضافه کرد که تغییرات اقلیمی تأثیرات زیادی بر زیستگاه برخی گونه‌های پنگوئن گذاشته، اما تاکنون زیستگاه پنگوئن‌های پادشاه از این تغییرات در امان مانده است.
در قرن‌های نوزدهم و بیستم، به سبب شکار بی‌حد و اندازه، جمعیت این پنگوئن‌ها در معرض خطر انقراض قرار گرفت و به دلیل گوشت، روغن و چربی، شکار می‌شدند.
منبع: یورونیوز
