غیبت غرفه کشورمان در کاپ ۲۹ بسیار دلگیرکننده بود/ ایران پرداختی خود را انجام نداده بود/ آقای پزشکیان، ای کاش حضور داشتید
طبق گزارشی از خبرآنلاین، نشست سالانه سازمان ملل که به منظور بررسی تغییرات اقلیمی (کاپ ۲۹) در روز دوشنبه این هفته در جمهوری آذربایجان آغاز شد، هدف این کنفرانس مربوط به مباحث اقلیمی است و به طور مختصر به آن کاپ می‌گویند. مراسم اولیه این نشست در سال ۱۹۹۵ در برلین برگزار شد و اکنون بیست و نهمین دوره آن در حال برگزاری است.
هدف برگزاری اجلاس کاپ محدود کردن انتشار گاز دی‌اکسید کربن به منظور کاستن از گرمایش زمین است. افزایش دمای کره زمین تا ۱.۵ درجه سانتی‌گراد مشکلات زیست‌محیطی بسیاری را به وجود آورده است و نیاز است که به دوران پیش از صنعتی شدن بازگردیم.
حسین آخانی، استاد دانشگاه تهران، از جمله شخصیت‌های دعوت شده به این نشست مهم در باکو بوده است، اما احساسات او نسبت به این رویداد چندان مثبت نیست. وی در گفت‌وگو با خبرآنلاین بیان می‌کند: «امروز برای من می‌توانست یکی از شادترین روزهای زندگی‌ام باشد. روزی که فرصتی برای شرکت در اجلاسی پیدا کردم که کمتر اساتید دانشگاهی در ایران چنین فرصتی دارند.
آخانی به ادامه صحبت‌هایش می‌افزاید: من هرگز و تحت هیچ شرایطی امکان شرکت در چنین اجلاسی را نداشتم. زیرا در کنفرانس‌های سازمان ملل تنها از طریق دولت‌ها یا سازمان‌های بزرگ می‌توان شرکت کرد و من نیز از طرف دولت ازبکستان به این رویداد دعوت شدم تا در یکی از همایش‌های مرتبط با خشک شدن تالاب‌ها و انقراض هالوفیت‌ها سخنرانی کنم.
این استاد دانشگاه بیان می‌کند: با برقراری تماس با سازمان حفاظت محیط زیست و خانم انصاری (رییس سازمان محیط زیست) تلاش کردم که به عنوان نماینده ایران معرفی شوم، اما متوجه شدم که امکان پذیر نیست. گروهی نسبتاً بزرگ از اتاق بازرگانی ایران در اینجا حضور داشتند که آنها نیز بدون معرفی از سوی دولت آمده بودند. اتاق بازرگانی قرار بود هزینه پاویلیون (غرفه) ایران را تأمین کند، اما به نظر می‌رسد که برخی وقایع روی داده‌اند که من تمایلی به ذکر آنها ندارم.
او با ابراز ناامیدی از عدم حضور غرفه ایران می‌گوید: واقعاً اشک در چشمانم جمع شد. ایران هزینه مورد نیاز را پرداخت نکرده بود و فقط جای خالی غرفه وجود داشت که بسیار تحقیرآمیز بود.
آخانی با بیان این نکته که تنها ایران، لیبی و یمن معاهده اقلیمی پاریس را امضا نکرده‌اند، اظهار می‌دارد: امریکا در دوران ترامپ از این معاهده خارج شد و در حال حاضر ممکن است با بازگشت او بار دیگر از کنوانسیون خارج شود. اگر چنین واقعه‌ای رخ دهد، به نظر می‌رسد که هیچ دلیلی برای نشستن با ترامپ بر سر یک میز مشترک وجود ندارد؛ آیا این همه شباهت برای صلح کافی نیست؟
او ادامه می‌دهد: در ابتدا قرار بود آقای پزشکیان به باکو بیاید، اما به دلیل جو منفی ایجاد شده در مورد ایشان این حضور ممکن نشد. هیئت کوچک ایران به ریاست خانم انصاری در این اجلاس شرکت داشته است. ولی وقتی نتوانستیم حتی یک غرفه برای ایران تأمین کنیم، حضور آقای پزشکیان و خانم انصاری نیز چندان تاثیرگذار نیست. سازمان محیط زیست هیچ برنامه مشخصی برای بهره‌برداری از ظرفیت‌های بین‌المللی ندارد و در برابر مخالفانش که از تحریم‌ها و انتشار گازهای گلخانه‌ای منتفع می‌شوند، قدرتی برای ایستادگی ندارد.
آخانی با تأکید بر اینکه کاپ ۲۹ در کشور همسایه برگزار شده و ایران می‌توانست از این موقعیت حداکثر استفاده را ببرد و با اعزام تیمی قدرتمند به دولت پزشکیان و برنامه‌های کاهش تولید کربن، دستاوردهای خوبی داشته باشد، می‌گوید: اما متأسفانه این فرصت نیز از دست رفت.
او در پایان به رییس‌جمهور خطاب می‌کند: آقای پزشکیان، من درباره حضور یا عدم حضور شما در باکو نظری ندارم، اما می‌توانستید با شرکت فعال خود، هم فریاد تحریم‌های ظالمانه را به گوش جهانیان برسانید و هم نوری از امید را برای مردمی که به شما رأی داده‌اند، زنده نگه دارید تا از طریق بدیل‌های خود، راهگشای روابط ما با دنیا باشید.
